Alle inzendingen over gesneuveld

De klamme kilte van haar manen Zandkorrels in mijn aders. Het verlangen wacht in de kelder Waar de muffe lucht drijft En niets meer belooft Dat is veel minder dan heel weinig. De gore tongen van de nijd doorboren het trommelvlies. Zij stamelt naar de bondgenoot Mager en lager dan ooit. De schrille stem van het verraad Die bloedt in mijn…

Er zit een gat in het fotootje op het hart -- van gesneuvelden.…

reuzen van bomen ontworteld en gesneuveld op het veld van eer…

En ja, daar is dat eufemisme weer: Gesneuveld op - let op - “het veld van eer”.…

veld vol klaprozen  symbool voor gesneuvelden  de kleur is bloedrood…

Wij waren drie broers; doch daar ik gesneuveld ben in 't beleg van Leien, Zo zijn we nu nog maar met ons beien.…

De aanzegger van de regering sprak: "Ik heb een goede boodschap en een slechte: Tot onze spijt is tijdens de gevechten Uw zoon onlangs gesneuveld in Irak, Maar wel als nummer duizend van de doden; Dus krijgt u deze feesttaart aangeboden.…

Met slechts cup A was zij niet ruim bedeeld, Maar nú heb ik bij haar iets waargenomen…. Dat komt door al die omgevallen bomen, Want reken maar dat dat behoorlijk scheelt…. De wijziging, die ik bij haar bespeur: Een flinke bos met hout nu voor de deur.…

Je woorden zijn gevleugeld en maken alles bij me los wat ik net heb beteugeld wij hebben niet getreuzeld en alle druiven van de tros met passie opgepeuzeld had maar wartaal gekeuveld dan was ik niet met volle blos beschaamd in bed gesneuveld.…

We steunen Oekraïne met geld, wapens en advies Al duurt de strijd nog jaren Steun tot het eind is het devies Dat einde is er als dankzij onze bemoeienis de laatste Russische soldaat eervol gesneuveld is…

De blonde Eva kon niets meer verlangen: Een talkshow met veel diepgang, weinig drank Maar waar men over zeurde was de bank Geen enkel interview is blijven hangen Ze is er weer, haar bank is weg, gesneuveld Gelijk wordt er nu peilloos diep gekeuveld…

We steunen Oekraïne met geld, wapens en advies Al duurt de strijd nog jaren Steun tot het eind blijft het devies Dat einde is er als dankzij onze bemoeienis alles is platgegooid en de laatste Oekraïense soldaat eervol gesneuveld is…

ze geeft geen citroen zonder verhaal over die ene reis naar Spanje geen aardappel zonder herinnering aan het grote veld waar later de soldaten neerlagen gesneuveld verslagen ze schrijft geschiedenis op verjaardagskaarten in schoonschrift tussen de lijnen ze is mijn vriendin ze wordt achtentachtig…

ergens klinkt gerinkel van gesneuvelde ruiten in de aanloop naar de nacht * stil maar, het is niets dus sluit nu maar je ogen er is niemand die je ziet niemand, behalve ik ik zal over je waken tot het ochtend wordt * in de verte schemert een lied van zwarte laarzen geloof in eigen kunnen en déja vu…

De vijanden gevallen, mijn kameraden verraden, gesneuveld voor de richters met hun vuur. En ik die op het randje van geluk en onwaarschijnlijkheid overleefde. Nu nog alleen dit naakte voortbestaan, waaraan kan ik mij nog hechten? Een mens alleen doet niet zo veel, kan niet zo veel, want voor wie zou hij het nog doen?…

de hemel zal voor ons geen vogels hebben de wind geen bladeren meer doen aanwaaien geen nieuwe rivier doen rimpelen samen zullen wij wandelen in de woestijn. vlees is vuur, ijs en vuur: vlees is vuur in deze vuren woestenij waarin wij wonen…

Haar geest beweegt in grijze stilte tussen bloemen met zachte kleuren voelt zij ijzige kilte zij ruikt aardegeuren gesneuveld haar zonen de wind huilt met hoge tonen.…

Op haar mooist met rozen in het haar Een schitterend bruidsboeket zo stond ze daar Vandaag de mooiste dag van haarleven Zou ze hem haar hand en liefde geven Hij, mannelijk stoer, doch jong verlegen Stond daar in uniform compleet met degen Licht blozend, van haar hield hij het meest Vandaag was het hun huwelijksfeest De volgende dag trok…

Angel’s share ik ontsnap nog voor compostering uit het gesneuvelde blad en voel mij opgenomen korrels zand kriebelen schuren mij schoon ontdaan van alle opsmuk klaar voor de eeuwigheid tilt de wind mijn bladergeest op het Engelendeel voor de hemel residu voor de aarde zo ben ik in alles en overal ooit verwaaid en meegetroond…

“Wie sneuvelt als wij straks op missie gaan Mag blij zijn, want dan krijgt hij van de natie Als dank en troost een mooie decoratie En die bied ik hier nu alvast maar aan. Maar wie het onverhoopt mocht overleven Dient die medaille straks wel terug te geven.”…

De lach op mijn gelaat is weergekeerd Mijn ogen blinken, vertaald Mijn mond plooit zich tot een lach Verheven, gegeven, betaald Mijn lichaam spreekt, gedreven Door een leven van ontbering Gekastijd maar nog niet gesneuveld Weergekeerd naar zijn oorspronkelijke staat Mijn handen verlangen een gevoel Mijn ziel verlaat jullie wereld Mijn…

Waarschijnlijk kon zij er niet meer omheen: Oké, zij was bij acties ook betrokken, Maar hield het bij het maken van wat brokken, Gesneuveld en gewond was er nooit één. Zo niet, dan speet dat Tanja N. ten zeerste, De waarheid echter sneuvelt steeds als eerste.…

Zijn ze wellicht vergeten dat wij ooit zijn bevrijd door de geallieerden velen gesneuveld in de strijd. Tussen het gesteggel door is hun verbijstering weer eens groot ministerie voor miljoenen opgelicht, staatsgeheimen liggen in de goot, het is zorgelijk lachwekkend hoe 'n regering zijn taak verricht.…

voor Andriy en Alina In de donkere kamer het bed waarin nevelige dromen je verzwelgen Je smalle bovenlijf ontbloot ontdaan van het haastig losgeknipte gevechtstuniek In de schaduw een gehavend lichaam je terneergeslagen blik die niets dan het niets ontmoet In tijden van oorlog moet gesneuveld worden lichaam en ziel uit elkaar gedreven…

Vrijheid voor allen en twee minuten stil het blijft een gedenkwaardige dag, omdat er zoveel mensen zijn gesneuveld. Twee minuten stil en totaal geen gegil. Dat is waar ik naar verlang.…

Zij speelt haar lied aan de rand bij het riet. Haar lokken deinen om in de wind te verdwijnen. Zij beroert iedereen als ze lonkend voorbij glijdt. De cirkels op haar glanzend lichaam duwen zacht tegen de Leieboorden. Zij is het kloppend hart van onze Stad. Zonder stroming is ze als een spiegel zo glad.…

als ik een boom met mijn handen zou willen schudden zou ik het niet kunnen maar de storm buigt hem waarheen hij wil wij allen worden het ergst door onzichtbare handen gebogen en gepijnigd ik geloof niet dat mijn lot een brug bouwt naar vreedzamer tijden…

water op Twee vuisten sloegen in Op elkaars weerspiegeling Twee monden verweten Twee ogen uitten smart om Wat men elkaar voorhield Zonder dat ze het beseften Was hij haar, zij hem Reflecties gingen aan scherven Zelf gesneden beelden braken Harde taal ging aan diggelen Man en vrouw weken uiteen Om elk een mozaïek te maken Van gesneuveld…

zoals een robuuste pianopalm wat afgevlakt en afgezwakt door gipswit omzwachtelde liefdes die woorden die Jij fluistert zijn slechts hevig korte snikken bloeien vrijelijk in de lente op de achtergrond van de horizon aan elk regeleinde stotteren ze vloeiend en in uitgestreken vlagen de laatste druppels rijpe symfonie uit hun kansloos gesneuvelde…

Dakpannen zijn gesneuveld bomen sterk als reuzen, zijn geveld auto’s als miniatuurtjes opgepakt en elders neergekwakt alsof het niets voorstelt. Ons land in de ban van de storm, doden te betreuren die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren de zee, met monsterhoge golven het aanzien meer dan waard maar gevaarlijk.…