Alle inzendingen over geteerde

Hij had zijn boom geënt en geteerd maar viel toen plots dramatisch verkeerd. Hij had reeds pertang zijn hoogtevrees lang op de EU-ladder afgeleerd.…

Nog rijgen zich de dagen aaneen tot een mistige wereld, en geen duidelijke zon verscheen in onze onverbiddelijke vragen spreken we de verwachting uit om de lente te vertragen, de winter floot zich door het leven heen, de hoop wordt in stilte gedragen op de vleugels van voorjaarwinden in het eeuwig spoor van versmaden en onze teer beminden…

Hij was van hard werken 'geklapt' Ook zijn geteerde rokerslongen Iets wat niemand had gesnapt Zijn Rolls Royce-autoband meermaals geklapt Zijn huwelijk niet te vergeten Van klappen zou hij alles weten Tot zelfs het klappen van de zweep Bondage was z'n gloednieuw speeltje Op elk Concours Hippique zag je hem dolen…

De blokken zijn geteerd gaten gestopt met wier de meeuwen plakken vast op witte zeilen het waait op Westkapelle als hij zijn armen rond haar middel legt valt er geen zeester te betrappen Ze zegt dat ze de geur niet meer herkent en dat het licht verandert is hij schopt een steentje weg draait om zijn as Ze droomt haar kind weer op de pier…

Vallen, opstaan dan weer doorgaan zo heb je het geleerd een wijsheid waarop je een leven lang hebt geteerd en dat heb je dus maar gedaan. En het leven kabbelt voort totdat je komt bij die poort die je dan zal leiden naar een eeuwigheid ook al was je juist daar niet op voorbereid.…

Het asfaltpad gebroken, Diepe kloven, Scheuren als micromaanravijnen, Verwrongen asfalt door zware lasten, Door zon vervloeide, Uiteen gereden geteerde kiezelstenen, Nu groen, paardenbloem, weegbree en varkensgras, Het zwart tot leven gekomen, Daar waar het brak Door on-weer en worteldruk. Asfalt, getekend door het leven.…

"Theater Aarde" kosmische buitenlichten vallen door ‘n gebrandschilderd gewelf Inwoners spelen complexe rollen voeren "illusie van het leven" op spel en werkelijkheid verbonden als 'n zwemmer en z’n zwemmen de mens kent zichzelf niet meer dat ging met het spelen verloren Illusies vervangen de werkelijkheid in dromen op oude roem geteerd…

Ik heb mijn jeugd hartstochtelijk bemind, Jaren geteerd op haar vergaarde schatten, Nu ben ik weer het nors, Stijfhoofdig kind, Dat alles wegwerpt wat zijn handen vatten, Alsof op gans de wereld niets bestaat dat nog eerlijk is, Dat niet vergaat.…

spant dapper waait de vlag met alle winden mee ziet haar vanaf het land in volle glorie stevenen op niet voorziene verten een gestaag verkleinen onder turen en kwijnen tot wit stipje op zee bestemming als immer onbekend voortjagend onder de zon in stijl ons gebed zonder end dat zij veilig over moge komen zonder deuken in haar geteerde…

Herbergt per slot van rekening voor één nacht knipmessen in geteerd wapentuig. Genade, ruimschoots genade gemantelde Geest…

Reading: schrei niet, hier is het wreed gebouw Waar een dichter in de tredmolen liep, Dorst leed, honger, op een plankenbed sliep Teedre handen stuk trok aan 't geteerd touw.…

bij mijn dood ik zwoer dat ik nooit meer zou schrijven starend naar een leeg vel dat vroeg wat ik deed een donkere geteerde brief om 's nachts te posten in een regenbui liep alles uit tot inktpatronen letters vloeiden samen tot een verwarde inktzwarte brij lettergrepen vielen uiteen woorden stierven zonder rede hoofdletters verdronken…

Verzin er liever een die wipt en foezelt met een dominus - Brillie 3.0 of Knutsel Plus - met klemmen op haar tepels chinezend van geteerde lepels, uitzinnig van het vuurballet daaronder en met verse pollen in haar donder. Dat altruïstisch lieve lachje? Ons idool gaat voor haar eigen hachje!…

De balken worden geteerd door Kamkatchanen Kozakken slijpen zwaarden en schikken de messen De Skyten oefenen schieten. Zeilen vangen zwaar weer gedruip van interstellulaire oorsprong en veel te schrijnend verleden verdwijnt kwijnt ondermijnt alle vooruitgang en voorspoed.…

Hoe gulzig is het gers en goed om in te baden tot boven uwe boeg, o gierig rundervee, dat, in de oude stal, hebt oude voederbladen en vuile draf geteerd, zo menig maand alree! Hoe geren zie ‘k u, hoorne omhoge, neuzegaten wijd open, almedeens, in ‘t gulzig gers gelaten! Ge'n weet uw weelde niet, noch uwe weg!…

Reading: schrei niet, hier is het wreed gebouw Waar een dichter in den tredmolen liep, Dorst leed, honger, op een plankenbed sliep, Teedre handen stuk trok aan 't geteerd touw.…