Alle inzendingen over glazen zee

Een glazen zee bedwelmt het asfalt als nevel liggend op een weiland niet stil, maar ondoorzichtbaar van een afstand niet wit, maar bont gekleurd als de regenboog bij wisselvallig weer.…

In de hangar van het harde licht graait Amos met de graaienden en zie: in de drom een vrouw door Botticelli zelf zo bleek en droef gebootst – de ogen druppels van de glazen zee Langs haar rode lange haren loodst hij de wagen ziet tegen haar borst geklemd het stilgevallen kind van celluloid en op de kar de bolle bruine beer Naast haar…

Ben op weg naar waar hemel en aarde tezamen komen naar die plek waar enkel vrede heerst waar geen mens dood zal vrezen slechts rust bestaat aan gouden stranden in schaduw onder palmen aan de blinkend glazen zee.…

Ik laveer mijn wagentje bij haar in de buurt en even zie ik haar ogen: druppels uit de glazen zee. Ik schrik van het stilgevallen kind geklemd tegen haar borst en van de grote bolle bruine beer die in haar winkelwagen troont. Naast haar waakt haar vriend aandachtig. Schap na schap blijft de wagen leeg.…

eens sta ik met vurige fakkels bij de regenboog van smaragd waar de man van jaspis en sarder als de mensenzoon op mij wacht dan werp ik net als de getuigen mijn kroon aan de voeten van hem voor wie elke knie zich zal buigen die erkend wordt door iedere stem dan hoor ik de stem van de rechter die vonnis zal spreken die dag tegen alle getuigen…

Er is geen enkel excuus dat niet diep in zich een weifelen draagt een dienbord waarop glazen nauwelijks hoorbaar beven…

mijn handen omvatten het universum in een glazen bol, kijk als je schudt dan beweegt het, sterren schuiven achter de maan, bomen vallen uit de lucht bergen breken de zee in twee en de zon drijft uitgeblust met de ondergang mee…

de fletse zon hangt tussen het grauwe wolkendek en de grijze zee een kracht die geen lawaai maakt keert het donkere hart naar binnen onder een glazen stolp het stroperige gevoel niets dan wachten in de verte vogels als kleine stippen zoekend naar al het eetbare…

Tot ons spoor aan de zee en het zout Verloren zal gaan. Later. Want zo ver is de zee nog niet. En elke schelp is een juweel. Je verzamelt ze voor in een glazen potje thuis.…

Als de tranen het zout van de zee verzachten En een glazen blik op oneindig is gesteld Als mijn voeten het rulle zand verkrachten En de hemel schuin omlaag helt Als de wind zachtjes door mijn haren streelt En ik zou willen dat jij degene was Als ik wacht op een dag, waarvan ik niet weet of hij zal komen En mijn pijn gemaskeert wordt door een…

En de wind waait door mijn hoofd En door mijn doorzichtige ogen Als door een glazen lantaren; Dichtbij klotsen de golven Van het frisse schuimige leven - - - - - - - - - - - - - - - - Zie het is dag!…

Ze zit in bus 106 de stad trekt bleek aan haar schouder op de weilanden ligt groen kinderen fietsen in de wind huizen spartelen aan de grond onder de rivieren geen polders maar bossen zomers de Sonse duinen ze kan er niet genoeg van krijgen het land zó uit de zee geschept! --------------------------- uit: 'Glazen jas', 2007.…

Een ritmisch kloppen op het raam haalde mijn gedachten even van hun plaats af zwevend verplaatsten zij zich richting venster waar de regen het zachte kloppen begeleidde het was een nacht als ooit die andere nacht lang geleden alleen stond ik toen zelf op zag in het raam dat wat ik nooit meer wilde zien twee lege ogen koud en…

jouw adem al jaren weggezonken maakt de zomer, de bloemen koud want niets dan schaduw roept het vluchten, de zware druppels losgelaten weg van ogen, de oude woorden lichaamloos, dwars door wind voorgoed verlaten, het kind in armen de stilte, ver en lusteloos jij geeft niet meer of nooit geweten het praten huiswaarts dichterbij…

Zacht tikken op het raam halen gedachten even van hun plaats zwevend verplaatsen zij zich richting venster waar regen het ritme begeleidt het is een nacht als toen ze staat langzaam op en kijkt in de spiegel hij licht zwart…

in mijn herinnering ben ik altijd klein geweest ook in elke wereld die openbrak wanneer het schuilen zocht naar zachtheid of een lief woord dat deed vermoeden dat ik bestond met het oor tegen een helderblauwe hemel om in geluid van nergens eindigende warmte te kunnen wonen ik tastte dan aan mijn hart aan het kind dat daar stond,…

Dwars door een muur van geweld wisselen woorden van karakter Zijn hand breekt haar glazen tranen op de tafel waar zij ooit aan zaten Harten die vuur vreten maar elkaar niets meer vragen en duisternis verteren in de holte van de waan Stiekem priemen ruwe ogen in onschuldig vlees “ Het is genoeg geweest..!…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

ooit liep een kunstenaar bij Bergen’s hoogtij gewoon de zee in met 33 centiliter leidingwater in een limonadeflesje keerde zich naar strand en duin in golvend schuim ontdopte en ontdeed het oranje glazen omhulsel van ha-twee-oh vulsel het transparante vocht verdween in de woelige baren gelekt tot de laatste druppel de journalist…

Weet dat ons spoor aan de zee en het zout verloren zal gaan. Later. Zo ver is de zee nog niet. Thuis wacht een glazen potje dat je vult met herinneringen toen we samen zijn gegaan en onze voeten bijna rijmden.…

De Brabander wordt doorgaans zeer geprezen Om zijn gefeest en zijn spontaniteit Maar weet je dat hij – en dat is een feit – Na liters bier pas echt zichzelf kan wezen? Dan speelt hij ook gerust nog zo de BOB Maar wel natuurlijk met een masker op…

Ze kan niet lopen maar ze zegt dat er in de glazen jampotten veel bloemen staan. De stelen zijn niet schuin afgesneden want er was geen mes. Wel water dat niet blauw is zoals ik haar maakte De zee is blijven liggen waar zij ligt. ----------------------------------- uit: Tirade, nr. 1, 1996.…

nu haar handen niet meer strelend langs zijn ongeschoren wangen gaan en de randen van zijn nagels rouwen om een kommervol bestaan leegt hij flessen, vult hij glazen drinkt hij kringen op het hout zoekt hij in het net naar mazen in een zee van vochtig zout drijft hij kansloos met de stroom mee naar de rand van zijn bestaan waar zijn grenzeloze…

Je gaf mij jouw glazen hart Breekbaar glanzend in het vage licht Je gaf mij jouw glazen hart Vandaar nu dit gedicht Je gaf mij jouw glazen hart Ik omwikkel het in zacht satijn Berg het op in een zilveren kist Waar het voor altijd het mijne kan zijn Je gaf mij jouw glazen hart Kon ik jou het mijne maar geven Maar het mijne is verdwenen…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Ik streef ernaar dementie te voorkomen En dus heb ik steeds braaf mijn medicijn, Te weten drie maal daags een glaasje wijn En soms nog eentje extra, ingenomen. Ik eis dan ook een wijziging der wet: De drank hoort in het ziekenfondspakket!…

De bomen zijn versierd met bloesem en er klinkt muziek uit hun herbewoonde kruinen De straten worden aangeveegd en er klinkt muziek uit radio’s in de tuinen De meisjes trekken rokjes aan en er klinkt muziek nu hun huid gaat bruinen De golven dansen op zee en er klinkt muziek uit stranttenten achter de duinen De glazen klinken…

'k Zit met mijn lamme benen in de asse van een stervend vuur. Ik bid; mijn vrienden wenen; en 't hangt mijn keel uit op den duur. Zal ik mij dan vervelen met langer Job te spelen? De schoonste lol, de liefste lol maakt op den einde dol. De schapen moet men scheren en de ezels moet men slaan, ja slaan. Zo wil 'k, in alle…

o Blik vol dood en sterren, o hart vol licht en leed. De dag is spijtig verre; de nacht is hel en wreed. Mijn mond vol wondre smaken die géne vrucht verzaadt. Niemand, o hunkrend waken, die langs mijn venster gaat... Wij zullen nimmer wezen dan Godes angst'ge wezen. - God, laat ons waan en schijn dat we Uwe wezen zijn.…

Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven zodat ik vrolijk mij erheen begaf maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf: Er lag een jonge vrouw vol overgave Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust? Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…