Netgedichten

netgedicht (nr. 17.772):

glazen ogen

jouw adem
al jaren weggezonken
maakt de zomer, de bloemen koud

want niets dan schaduw
roept het vluchten, de zware druppels
losgelaten

weg van ogen, de oude woorden
lichaamloos, dwars door wind

voorgoed verlaten, het kind in armen
de stilte, ver en lusteloos

jij geeft niet meer of nooit geweten
het praten huiswaarts
dichterbij

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 31 oktober 2007

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

glazen ogen

3.0 met 30 stemmen

505

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: Mobar
Datum:: 1 november 2007; In de mooie gedichten van deze dichteres wordt het geheim van het leven, aan de lezer verklapt,
iets mooiers kun je jezelf als lezer niet wensen.

Geef je reactie op deze inzending: