Alle inzendingen over glazen ogen

wat overblijft is veel een voorwerp, dat de grip verbergt op angst, op lijden en verzet de brokken in je keel het haastig schietgebed een klein gebaar na oorlogsjaren waar nog steeds ons bloed aan kleeft dit masker spreekt met glazen ogen en een weggesloten mond over weerloos onvermogen en de weerbaarheid van ondergronds…

En aan de glazen ogen van een wildvreemd kind dat de winter liever heeft om door te kijken. Zo zakelijk, zo onverschillig mogelijk de blik gericht op het keren van de kou. Omdat ergens toch het vriespunt liggen moet. Ergens moet water ijs, ijs water kunnen houden.…

Twee glazen ogen keken op alsof hij zo omhoog zou springen met open bek als het plotseling zomer werd. Ik vlucht voor honderd boeren. Water breekt. Ik zwem mij langzaam dood. Mijn laatste woorden zijn gedacht ik kan niet meer en spreken gaat niet hier. Het is eenzaam. Aan deze kant. Van het papier.…

Glazen ogen zonder uitdrukking in een blikken ritme gevangen. Hol klinkt elke beweging en ieder gebaar is bevroren. Terwijl de lippen vastgeklonken zijn op het glanzende metaal kan ik hun in beton gegoten gevoelens en gedachten horen...…

kinderkopjes onder mijn voeten mossig omkaderd in het zand glazen ogen ruimen mijn blikveld in de verte dampt het grazig land groene golven deinen langs water van een kroosrijke poldersloot mijn oren vangen gesnater de honger van een snoek is groot daar, waar herinneringen spelen met pluizen van een paardenbloem en ik papieren bootjes…

- vraag ik me af op het altijddurend graf tekent zich de tijd in broze uren glazen ogen turen lief de wereld in- ik weet het en vergeet het niet…

Toen ik een abonnement kocht op de duizelende carrousel werd ik achtervolgd en gezocht door een labyrint van witte duin Het wou me steeds toedekken met zand als sluipend deken Het hield me voor de gek, en wees me op de kermis van gebreken Ik nam toen mijn glazen ogen uit en zag de witte zandduin groeien maar blies ze weg met toverfluit…

Er kwamen kringen bij; hij kreeg ze onder beide ogen. Bij 't zien van glazen op het blad begon ze reflexief te razen. D'r kanonnades werd-ie zat. Er kwam gedonder in de glazen. Hij schold terug. De vrouw werd vals en brak met rinkelend geluid een tweetal flessen bij de hals en stak ermee z'n ogen uit.…

ogen en koppen van hout met hun ranzig sponzige lichamen te jong al oud hulpelozen van de schemertijd met hun kelen schor en dorstig verdronken drenkelingen in afwachting van sluitingstijd…

Geen zorgen geen lusten geen lasten of behoefte om te betasten Vergif in kleur en naamrijk varia het geestdodend gif anti-depressivia Populair zijn Prozac en Remmeron schooltje gepekelde haringen in beton Gelijk snoekbaars glazen ogen verdoofd word de maatschappij van geest beroofd Iedereen in lijn op een lopende band ongelijken…

Een ritmisch kloppen op het raam haalde mijn gedachten even van hun plaats af zwevend verplaatsten zij zich richting venster waar de regen het zachte kloppen begeleidde het was een nacht als ooit die andere nacht lang geleden alleen stond ik toen zelf op zag in het raam dat wat ik nooit meer wilde zien twee lege ogen koud en…

jouw adem al jaren weggezonken maakt de zomer, de bloemen koud want niets dan schaduw roept het vluchten, de zware druppels losgelaten weg van ogen, de oude woorden lichaamloos, dwars door wind voorgoed verlaten, het kind in armen de stilte, ver en lusteloos jij geeft niet meer of nooit geweten het praten huiswaarts dichterbij…

Zacht tikken op het raam halen gedachten even van hun plaats zwevend verplaatsen zij zich richting venster waar regen het ritme begeleidt het is een nacht als toen ze staat langzaam op en kijkt in de spiegel hij licht zwart…

Er is geen enkel excuus dat niet diep in zich een weifelen draagt een dienbord waarop glazen nauwelijks hoorbaar beven…

Glazen stad onder ijsblauwe hemel. Helder licht in de schaduw. En met grote gele ogen als die van een uil kijkt men naar fonkelende sterren in de nacht. Alles als kristal, glazen stad met open hart. Voor iedereen toegankelijk, geen angsten, vrees, noch pijn. Men baadt in het zuiverste water en alles voelt zacht als satijn.…

Ogen ontmoeten, daar zijn de vonken Glazen prosecco die klonken De passie maakt me dronken Hoe diep ben ik gezonken Mijn hart blijft maar bonken Ben ik erin gestonken ?…

ik zag je hand de glazen rand je vingers glijdend je wilde transparant de zaak belichten het bleek een spiegelwand jouw woorden kaatsten eigen echo's terug konden mij niet meer bereiken je ogen maakten alles stuk van wat wij ooit konden begrijpen je krulde om de waarheid heen jouw glazen wand had minder grip dan steen…

Een zwart-kijker is geen verre-kijker met geblindeerde glazen, welnee een zwartkijker ziet niks wit meer met beide ogen open! Daarom ben ik gek op blauw!…

hij vluchtte snel in glazen wanneer er ruzie was en thuis het servies reeds gebroken was gevallen perplex stond de barman glazen te vullen die wellicht verder gingen dan de dubbele bodem aders vraten ogen rood zoals zijn neus beaamde zijn vrouw niet boos meer en een lentegevoel ontwaakt de klok die niet na twaalfen slaat want de nacht…

in mijn herinnering ben ik altijd klein geweest ook in elke wereld die openbrak wanneer het schuilen zocht naar zachtheid of een lief woord dat deed vermoeden dat ik bestond met het oor tegen een helderblauwe hemel om in geluid van nergens eindigende warmte te kunnen wonen ik tastte dan aan mijn hart aan het kind dat daar stond,…

Dwars door een muur van geweld wisselen woorden van karakter Zijn hand breekt haar glazen tranen op de tafel waar zij ooit aan zaten Harten die vuur vreten maar elkaar niets meer vragen en duisternis verteren in de holte van de waan Stiekem priemen ruwe ogen in onschuldig vlees “ Het is genoeg geweest..!…

In de spiegel stralen donkere ogen zij kijken de waarheid naar het licht ontnemen in het duister helder zicht wat heeft een mens er ooit toe bewogen om een glazen ziel uit te vinden misschien om de leugen te verblinden ?…

De Brabander wordt doorgaans zeer geprezen Om zijn gefeest en zijn spontaniteit Maar weet je dat hij – en dat is een feit – Na liters bier pas echt zichzelf kan wezen? Dan speelt hij ook gerust nog zo de BOB Maar wel natuurlijk met een masker op…

De ogen achter de bril zijn blindgeslagen door de dood werkloos liggen de glazen in een montuur dat uit de tijd schuift niemand neemt de bril op waagt te zien wat geen kijken is door glas dat cilindrisch is multifocaal en jampotdik geslepen de dode had de goeie ogen voor het doorzichtige stilleven in zijn opengeslagen verpakking…

Je gaf mij jouw glazen hart Breekbaar glanzend in het vage licht Je gaf mij jouw glazen hart Vandaar nu dit gedicht Je gaf mij jouw glazen hart Ik omwikkel het in zacht satijn Berg het op in een zilveren kist Waar het voor altijd het mijne kan zijn Je gaf mij jouw glazen hart Kon ik jou het mijne maar geven Maar het mijne is verdwenen…

De warme borden met zorg en kervel opgediend wachtten naar de fijne smaak van haar ogen een leeg bestaan kon niet lang gevuld blijven glazen met bubbels verdoven, het aquarium sputterde nog wel maar niet tegen mijn vertrek het leven verloor aan smaak haar ogen dwaalden opzij en de katten spinden tevergeefs een lang gesponnen draad.…

Deze twaalfde nacht droom ik van champagne niet in glazen maar over een bruin lijf fluwelen vingers in teder samenzijn strelen zachte huid en donkere haren mooie ogen benemen mij de woorden die ik fluisteren wil en laten duizend vlinders los…

ik zag de spiegel waar rond en ovaal elkaar ontmoetten op kleine schaal de glazen deden zelfs je ogen verbazen in de vrijheid die hun varia focus gaf het montuur vlinderde licht zonder te accentueren langs de lijnen van je gezicht in het warme licht van je lach zag ik hoe deze bril je ogen een extra uitstraling gaf…

, flits het kiekjes monster verzamelt ogen wonder en ah's en oh's nu nog enkel wat bevroren papieren momenten…

blaas mij in het middaguur twee glazen schenk mij water uit de diepe grond sluit de oven scherm je ogen af de hitte smelt de letters in mijn mond tussen mijn lippen kleeft de zilte smaak van gesmolten woorden die ik niet naar buiten schuiven kon.…