inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 49.943):

waterweefsels

buiten valt het zonlicht zachter
een oude wilg staat als een wachter naast
het wit geweven gras

nu pas speelt de wind met kinderen van nu
hij vindt een zeepbel boven blonde haren
en de wens een lied te scharen
tussen alles door

- hoe zingt een hart? -
vraag ik me af

op het altijddurend graf
tekent zich de tijd in broze uren
glazen ogen turen lief de wereld in- ik weet het
en vergeet het niet


Zie ook: http://www.switilobi.nl/f....php?fotogedicht=waterweefsels

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 20 november 2013


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 87

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
hans_
Datum:
20 november 2013
Email:
hrauchsimpc.nl
Bij het einde der tijden resteert slechts
de beeltenis van wie je hield.
Naam:
Pama
Datum:
20 november 2013
Een mytische wereld tekent zich af op het netvlies en vult het hart.
Mooi gedicht Anja.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)