Alle inzendingen over gulle lach

Door vriendelijkheid en gulle lach, schijnt de zon,de hele dag.…

Een knipoog en een gulle lach. Zomaar een groet naar de overkant.…

Mark heeft het weer eens prima voor elkaar Wellicht dat hij hem toch nog even kneep Maar hij trok ook die drie over de streep Met gulle lach en joviaal gebaar In losse flodders schieten was hij sterk Maar nu met scherp de kogel door de kerk…

Vandaag alweer secretaressedag Dus bij de koffie, taart om het te vieren 'n Slinger om haar stoel mee te versieren Boeketje, envelopje, gulle lach Gelukkig dat ik alles af kan schrijven Het moet tenslotte wel 'n geintje blijven.…

je strikt mij in het blonde vangnet van je gulle lach je verdrinkt mij in het blonde koren om je heen je lokt mij onweerstaanbaar in een gouden schrijn ik bedrink mij aan je ronde ogen van zeegroen en jasmijn ik wil je zoenen zoals de warme wind het welig graan…

Dan maar niet achter bank of bed gekropen, Met gulle lach doet u uw voordeur open.…

alleen een eindje verderop als een kind op zijn driewieler net uit het zicht is verdriet onuitwisbaar evenals je gulle lach die ik bedenk op je doodsprent te vroeg verschenen je ziet je er wat engel uit en nu ben je echt die geluksbrenger aan de sterrenhemel naar wie we uitkijken. bij nacht en klare dag.…

leven paradeert doorheen straten van een stadland angstbevangen dwangvlaggen wapperen boven bloedkasseien zielen en zaligheden verkwanselt kijkogen volgen binnentranend eigen geschapen waanzin van vingerlikkende gulle lach massagraven haastgedolven vullingwachtend niet vermoedende hoe snel…

De daden die je deed maakten me kwaad en vals kokend bloed van binnen en die onvervalste vieze lach. Toch hield ik mij koest en hield die gulle lach want met vriendelijkheid kom je toch wel ver. Nu zit je knielend voor mijn voeten en smeekt mij voor een simpel feit ik herinner je nog even aan het vroeger, die harde tijd...…

Een gulle lach voor ieder die u ziet. Weet dat het echt mag: Leef en geniet.…

achter een glas reuzegeuze lambic krijgt-ie een steeds knappere kop zijn vrouw zet hem er trots zo op voor de gulle lach in kroeg en lik het guiness book of records ziet verhip zijn neus vastgroeien aan zijn onderlip Toelichting: Bekijk het vooral zelf op www.catsandmusic.be/Hugo/gedicht.htm…

vaag wist hij nog hij zag dat vraagstuk opgelost ergens in een studieboek had hij van die bladzij toch nota genomen in zijn grijze brij boordevol gestampte feiten en zoveel zachtere dromen tot het besef gekomen dat zij naast hem stond die dag vond hij het juiste antwoord weer via haar gulle lach…

Je geeft me je gulle lach, Je geeft me je stille verdriet, Je geeft me een liefdevolle dag. Je bent zo mooi als een liefdeslied. Het is goed je naast me weten te hebben. Je gaf me wat een ander me niet kon geven. En wat jij deed zal ik nooit vergeten. Ik hou van je, Mijn hele leven.…

Verguld met een gulle lach, Je bent, en blijft mijn kleine vent.…

Die gulle lach op allebei zijn wangen: “Wat blijft er weer veel aan mijn strijkstok hangen”.…

Je geeft me je gulle lach, Je geeft me je stille verdriet, Je geeft me een liefdevolle dag, Je bent mooi als een liefdeslied. Het is goed je naast me te weten, Je gaf wat anderen niet konden geven. En wat je deed zal ik niet vergeten. Ik hou van je, m'n hele leven.…

Zij deed zo haar verdomde best om hem waterdicht te vertrouwen haar liefde voor hem deed de rest zij dacht dat ze op hem kon bouwen Haar leven rondom hem ingericht altijd een geborgen veilige haven elke dag zijn mooi weerbericht zoveel warmte die zij elkaar gaven Zij hield van hem met hart en ziel en droomde altijd met een gulle lach…

ontmoet je steeds in transparant maar na het ochtendwit kleuren we elkaar in vleugels vieren we de teugels en fladderen we weg een gulle lach in samen nectar vinden vlinderen wij de ganse dag zo buiten gezeten op een bloem gaan we voor een lange zoen de nacht zal zacht de bladeren gaan sluiten…

In verstilde tussenspinsels zweef ik weg tussen steniging dromend van vrije lente afwezigheid die ik beween een laatste beeltenis kan ik je zenden mijmering je gulle lach gemis van je lendenen volledig universum kim van ons samen liefde, bedolven woordenloosheid het jij en ik, verstild tijd tussen ons de wil die te bevechten…

hem nu dat hij ons plotsklaps verlaten heeft Zijn gulle lach en warme hart is wat van hem voortleeft…

Een kil jaar in beeld bevroren als illusie speelt haar gulle lach als enige souvenir glinsterend voor het altaar. Oneindig zweven onder een sterrenhemel via een zwart gat waar ons begin eindigde leeft het begin in mijn droom.…

De dageraad, het licht, de zon Een warme zachte gloed Een slimme hand, een gulle lach die weer bewegen doet Een lome aai langs mijn gezicht Je hete zware lijf Lanzaam rollen in het licht vanuit ons nachtverblijf Een druppel zweet, zo honingzoet Je krullen op mijn borst We hebben elkaar net ontmoet Gelest is onze dorst…

Terugblik op een tijd geleden In een kwetsbaar wankel heden Verledens zijn verdreven Functies uit functies ontheven Vanaf gisteren is het mooi geweest Viering van een levensfeest Een scherpe blik, een gulle lach Vanaf morgen is er weer een dag!…

Laat nu de duinen maar eens spreken van die zomer van onze onstuimige liefde Laat nu het zand maar verhalen van ons heerlijke samen, van ons hand in hand Van jouw gulle lach, onze vingers ineen, van ons liefdesgekletter, iedere zomerdag Vertel maar gerust van die altijd maar zonnige stranden, van je heerlijk ontblote tanden…

lach verdwijnt als de bar gesloten schijnt…

Zoekend naar iets dat ik niet zal vinden Dwalend door de lege straten Ogen kijken op me neer Ze houden me in de gaten Sterren stralen door het amatyst Zijn gulle lach, dit vreemde gevoel De maan vervaagt door de mist Als een sneeuwhond vlieg ik af op mijn doel Zijn zoete lippen, zijn gulle blik Zijn donkere ogen, zijn zachte hand De streling…

lach verwekt…

lach…

Lieve Mama, Jouw gulle lach Jouw onuitputtelijke zorgzaamheid Ik wou dat ik je voor me zag Ik kan het niet geloven...ik ben je kwijt Maar ik geloof er plechtig in Dat wij allen jouw wer terug zullen zien Dit..het leven op aard..was enkel maar een begin Een kleiner begin dan je denkt mischien Dat ik deze hartekreet schrijf is eigenlijk…

soms beleef je zo’n alledaags moment, dat alles met elkaar vervloeit: tijd en plek, lijf en gevoel, sfeer en mensen om je heen zoals die middag in het Grand Café, waar Abba ‘I believe in angels’ zong misschien kwam het door je gulle lach, je blik en hand die sierlijk door de koffie roerde dat ik in aardse engeltjes kon geloven…