Alle inzendingen over hartenzeer

Tergend zal het hartenzeer zijn wanneer de streling van je huid mij niet langer warmen zal al ga ik daar nu zeker niet van uit.…

Eenzaam dwaalt een zielige vent door de verdroogde woestijnen niemand die hem nog kent hier komt hij dus wegkwijnen Het is zijn eigen domme fout Dat hij de liefde van zijn leven verloor Hij was immers ontzettend stout En wat hij deed was vreselijk goor Nu heeft hij toch zo’n hartenzeer Terwijl hij denkt aan zijn vrouwtje Clara Er rest…

Stormen doen je leven schudden, jagen je maar heen en weer; soms geen houvast meer te krijgen, voor je eigen hartenzeer... Storm en regen woedt rondom je, zo een zee haar golven rolt; krachten die je moet verspelen, omdat je leventje maar rondtolt...…

Hartenzeer of zadelpijn De teugels blijven achter Geen beugel verwacht een voet die in marmer reizen moet. ------------------------------- Uit: 'Vlammend marmer', 1984.…

Ook toen Was eenzaamheid Er Het alleen zijn Alles is daartegen Want het is altijd de regen Die men niet verdragen kan Donderslagen Diepe vragen Die hoofden En de geest Doen verwarren waarom is ieders Geest Op zijn eigen reis Incompleet Dat is wreed Dat explodeert En bezeert Mondt uit In stukgelopen relaties In hartenzeer door…

Alleen nog een schim van wat we hadden, en een hele hoop hartenzeer. Ik smeekte om vergeving, heb je alles uitgelegd. Maar het was al te laat, de woorden waren al gezegd. Los moet ik je laten, want je wilt mij niet meer. Los moet ik je laten, en ook echt deze keer. Los zal ik je laten, al kost het me even tijd.…

ik mis je ik mis je zo zo dat ik niet kan denken alleen aan jouw handen je omhelzing je overspoelt me wat waren we passioneel maak me kapot ik kan je niet meer weerstaan nu heb je me pas echt je doet het steeds weer hou me vast wat heb ik jou gehad zoveel net zoveel als ik je nu niet heb…

Maanden lang wilde je mij winnen en wist jij mijn ego te strelen ik twijfelde zo, maar toch, het lukte jij wist mijn hart een beetje te stelen Hele weekenden bleef ik bij je soms het liefst dicht tegen je aan toen wist ik wat ik had gemist, dacht ik dat ik je nooit meer wilde laten gaan Maar op een dag leek ik vergeten ik hoorde van jou…

Je vult je glas met tranen een hoop liefdesverdriet 10 glazen later, starend je begrijpt het nog niet De vragen in je hoofd haar hand op jouw been je voelt haar nog steeds maar je zit daar alleen Je twijfelt over alles je bent in alle staten zou zij het zelfde voelen of heeft ze niks in de gaten Zou zij...alles wat ze deed was dat…

Ik kijk om mij heen Al wat ik zie is hartenzeer Een pleister helpt niet Een kusje op je been?…

ach meisje van de foto, lachend voor de lens, ooit gedacht eens niet te lachen want zelfs in pijn verzonken, strijk je teder, je hartenzeer van je af spreek je zoete woorden, tot het avondduister, of prille bundels van de dag vaag je weg, met één veeg, je ranke handen, boze gedachten in de lucht en zal je eens in lompen gestoken…

Zie je me nu, met al mijn hartenzeer? In mijn eentje Met al mijn verdriet weet ik geen raad Mijn tranen lopen, onverlaat Over mijn wangen Want ik mis je zo! En ik weet, de wereld draait door En ik besef, ik sta er alleen voor Zonder jou!…

Krats. Auw. Inktvlek. Stroman. Adempauze. Blut. Vecht. Lont. Geknapt. Brand in mijn hoofd. Blussen met benzine.…

Toen hij van zijn eerste proefde dacht hij: wel dit smaakt naar meer Toen hij dan zijn tweede ontmoette dacht hij: nou nog maar een keer Toen de derde hem lief groette dacht hij: hups daar gaan we weer Maar de vierde was een loeder want die gaf hem hartenzeer Toen werd die bedrogen minnaar een verstokte vrijgezel en hij gaf zich nooit…

tevoorschijn kom op zo’n typische paasdag waar niks verdachts aan wil zijn in deze tijden van fatsoensnood blijft mijn drang tot ‘t slopen van zogeheten veilige thuisjes onverminderd groot dus ook dat mag woorden meezuigen in de afgetuigde taal die ik presenteer (de klavertjes vier de gebroken ruiten ‘t schoppen en nog ‘n keer ’t hartenzeer…