Alle inzendingen over hoefijzer

de vondst van het hoefijzer stelde mij voor een probleem hoe ga ik hem ophangen probeer daar op internet maar eens achter te komen uiteindelijk besloot ik naar m'n gevoel te luisteren dus met de opening naar boven welnu daar hangt hij thans vastgeklonken aan de schutting en nu maar wachten op het geluk…

het volk van het slaapstadje schrikt wakker van trappelende paardenhoeven die al briesend galopperen langs de uren van tijd het zandpad van verleden wil de hoefijzers van deze trappelende benen behouden zij zijn de soms onmogelijke weg naar overmorgen met leidsels vrij geteugeld soms steigerend maar altijd dansend…

Smeedvuur vlamt hitte roestige spijkers, wachten naast de hoefijzers. Geruite kiel, nooit meer de slijpsteen horen noch het gedreven wiel. In het jagerspoor door de achterbenen geplet, verse kluiten. Hinnikend paardje van ver goed te horen gelopen tijden.…

En ook al die dingen in het nieuwe jaar: het hoefijzer, de dobbelsteen, het vogeltje, de duif vooral.…

Vuur verwarmt, vervormt koud ijzer, wringt staal om staal, hamerkabaal, al smedend schept de smid, ambacht, schept smedend schoonheid, kwaliteit, spades, hekken en hakbijlen, hoefijzers…

Door twee hoefijzers gebrandmerkt leg ik weerom mijn krijgstooi af op de bloemen van je ruiten zeg mij dat onze liefde werkt in de cadans van volle draf naar een binnen zonder buiten mijn hart kent nu geen harnas meer in de dooi van droeve dagen wend ik de teugels van mijn paard het is de allerlaatste keer voor de allereerste vragen…

Geen dwang, geen plichtpleging ontsnapt aan de knevelende hand van de oude meester uit het lage land Behoedzaam strekt het paard de broze benen het linnen spant in de krakende lijst en het wegbarstend vernis laat ongepolijst het tafereel de glans van het echte leven lenen het ros verdwijnt in galop naar het achterland grint en hoefijzers…

Roestig hoefijzer vangt veel tijd aan de muur, waar is het geluk? Vingers bespelen een oude harp, snaren breken, er vloeit bloed. Regendag, gevuld met niets dan buien, ook in het goede en kwaad. De tijdsreiziger ziet geen nieuwe landen maar met andere ogen.…

je amazoonde teugels strak dijen voelden ingehouden paardenkracht je liet ze vieren ervaarde hitte en geweld in tomeloze spieren in spoorslags gaan sloten bewegingen uit draf en tot galop steeds naadloos aan je zweepte voor de schijn voelde genot in ultiem samen komen zonder pijn geroskamd en gelaafd hoefijzers weer schoon…

Zo is de beschikbaarheid van het paard al sinds het begin van de mensheid zijn gewicht in gouden hoefijzers waard. Voert het leven mens en dier in gedeelde edelmoedigheid langs vele wegen. Vertrouwt de mens op een paarden- kracht die vreugde schenkt. Leidt iedere passage na een genomen barrage tot een ludieke zegen.…

Ja hoefijzers en klavertjesvier, zilverglitter, reikten postbodes aan in de sneeuw. Eeuwig stormden klokken aan in de lucht, schijnsel viel uit kerkjes. Zoete landschappen ademden geur van vanille uit. In de zandwegen hoog- stens karresporen; blijde vinkjes laag op hun tak.…

Verboden vruchten, een voor jou en een voor hem, toen ze in het bad van de hotelkamer lag, zo krom en geil als een hoefijzer. Opnieuw kuste hij jou, in gedachten bleven de paarden wit en de wereld werd zwart.…

Daar kwam er een wagen vol nachten en dagen, vol maanden en uren en stonden gereen, fel trokken en weerden hen' de edele peerden, die zesmaal vier hoefijzers kletteren deen.…