De Israëlische dichter

Na alweer veel teveel bier en wijn;
die ene kus in het verlaten ochtendhotel,
terwijl je vroeg of je met me meemocht,
waar hij uit angst voor verkrachting
jouw ranke gestalte moest afwijzen,
hoezeer jouw teleurstelling ook pijn deed
in zijn uitgerukte hart. Maar sinds hij je
hart mist werd hij herboren in pijn. Eureka,
de jaren van observatie zijn voorbij, hem
zul je niet meer horen, hij verdwijnt in
de ware stroom van dit bestaan, dat oneindig
leeft tot het mis gaat, maar liever dit dan
zombieland. De maagd in het zwart met de
billen strak gespannen, geniet een kunst
waar zij van dromen. Haar dadels groeien
nog, verborgen onder een dikke jas.
Verboden vruchten, een voor jou en een
voor hem, toen ze in het bad van de
hotelkamer lag, zo krom en geil als
een hoefijzer. Opnieuw kuste hij jou,
in gedachten bleven de paarden wit
en de wereld werd zwart.

De Israëlische dicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 403