Alle inzendingen over hoofs

dwalend door deze tuin heb ik niet de vraag wie heeft eerder hier gestruind waar ik speel en zinnelijk verzoek zijn geen sporen van frekwentief bezoek ook als ik vlei naar paralelle hof via zout naar zoet proef ik dat ik bof nieuw is dit wandelen voor mij immer weer niet om huid of dal doch mijn lust naar meer…

al dagen zit de zon in brandglasramen langs de rivier de herfst vangt de gloed als vuur in glas-in-loden ramen de glans van goudbrokaat gekletter van schildknapen en ridders het pronken van de hoofse dames het fonkelen van juweel en rood fluweel terwijl de wind die aan de blaren knabbelt het licht in scherven breekt…

rabarber rood werden we van kroten en oranje van wortelcaroteen we braken komkommers open en meloenen slurpten we leeg miss blanche lachte lief naar roy rogers in het nachthutje achter in de komkommerhof en daar haalde grote neef uit zijn colbert de kronkelende slang van mozes vader wandelde in de avondwind op ongeverfde klompen de hof…

Eeuwige, koud licht gaat langzaam doven laat het toch aan mij voorbij gaan. Ik zal nooit ophouden in U te geloven maar waar komt toch die angst vandaan. Eeuwige, ik bid U help me toch van dit schijnproces af te komen want U alleen vertrouw ik nog nu brandende tranen treurend stromen. Eeuwige, de tijd schrijdt voorbij ik werd verraden…

als ik jou of jou zie zoals ik denk die je bent je toelach en spreek over je mooie zijden bedreig ik je dan of vertel ik dat wat je hart verwent voel je dan wel dat ik slechts aardig wil zijn maar enig bezit wil vermijden als ik jou of jou even op een troon zet aan mijn hof wees dan niet bevreesd ik bewierook je ziel soms gewoon…

mijn tuin kent stenen vierkanten bij de vleet omgeven met kunstgras van een meter breed vanuit de serre aanschouw ik deze rijkdom doch ter volmaking zoek ik een zijden rododendron ik zet hem dan midden in mijn hof van beton hij staat dan in de schaduw, en gelijk mijn tuinkabouter uit de brandende zon…

wijs mij de weg in je lusthof vertel mij waar die toe leidt zeg mij de prijs van toegang maar bovenal geef mij aan hoe ik er beter van word…

aan het hof van koning Nobel verzamelen zich de dieren uit alle windstreken de vos, die is afwezig welnee, dat is de beer uit het verre oosten hij verheft zich grimmig op zijn achterpoten de zon komt op bij de K(r)im de beer, die geen vos is wil afwezig zijn rol spelen in hedendaagse fabel…

licht dat achter bergen blinkt langs bedauwde blauwe heuvels ruist amour toujours in de wind zoals in meermins hoorn de zee Dwalend door de hof der beemd aan aardes gaard ontstegen waant geen engel zich ontheemd…

Van maneschijn is nog geen sprake we wandelen samen door een rozentuin de geur en kleur als wonderbaarlijk Hier neem je niet de benen noch de wijk Hier blijf je dralen dwalen door een hof Hof van Heden.…

Als jij mijn gewonde hart laat bloeien vlinderlicht onder mijn huid ontluikt de nacht en avond naar morgen ruikt regendruppels met stralen stoeien dan blijf ik in dit hof van Eden stil genieten van een boeketje heden…

Gevangen in regels Geschreven door de rest Voeg ik me bij hen Maar In mijn hoofd breek ik de code En Ren ik mijn vrijheid tegemoet…

Is er wel iemand, die 't ooit kon beseffen wat gij, oud hof, mij nu zegt, mij nu doet? Zalige lieden, al te argloze mensen, weinig begeerdet gij, groot was uw hert! - Kon het maar helpen, met wenen en wensen, weer ate ik roggenbrood, naast u, aan 't berd! -------------------------------------------- uit: Rijmsnoer (1897)…

Buurman’s hoofd boven de heg danst tijdens lopen op en neer rijst op uit de heg en zakt weg stuitert frequent keer op keer voor m’n venster heen en weer Dat beeld beheerst m’n leven geobsedeerd wacht ik bekaf tot het weer…

Eerst is het dromen Daarna krijgt het vorm We leven liefde Genieten enorm Als de avond Glijdt in de nacht Is het tijd voor Mooie dromen Wij dromen de Nacht in daden Het einde voorbij Beide in een Heerlijke roes Als onz' liefde Het wíl en wácht Wordt tijd van gaan Tijd van kómen Eenheid nabij Op ruim 74 graden We leven…

Decennia lang al mijn verwondering, ik las het in jouw spiegelschrift, onomwonden, gestreeld door onvolkomenheid, verbaasd over zoveel wederkerigheid, gegrift in een lichtschijn van het schoonste vuur met de liefdesmantel gedeeld. Het sterven herkent zich in de kleine dood van afscheid, elk moment van minnekozen verlegt de schaduw…

Terwijl de massa, De meute die het Ritme van de Dag, van dit uur Dicteert, zichzelf Elke minuut van de Dag, vierentwintig- Zeven verliest in Instagram, whatsapp En andere digitale Flauwekul - want Je mocht eens missen Dat de virtuele kat Van je achterbuurman Gejongd heeft - Bekommert hij zich Om de naaste die Hij bij…

Aan mijn vrienden in de Open Hof Jezus kun je niet volgen Door stil te blijven staan Je geloof in Hem kun je niet Alleen met de mond belijden Mijn ijkpunt is Hij, Die ik vond in de huiskamer Van ontheemden en verdwaalden, Medemensen zonder huis, zonder dak, Zwervers in de volksmond genoemd - Hen mocht ik dienen, met koffie,…

ik was spontaan of impulsief echter verstoord in mijn hoofse gedachtegang maar toch boog ik, wijl ik mijn hoed met veer voor haar zwenkte kruislings van boven naar onder, ter harer gerief…

Dolend, maakt het hof- Stad in ruste, niets is waar. Temidden TL.…

Een zachte wind waait de hof ruist, vol van luister woorden als lichtjes.…

Ik vraag U in ootmoedigheid doe binnenin mij groeien zo’n Hof van Leven, U die leidt door nu en dan te snoeien.…

Open Hof, maandag 9 juli 2012 Bert Weggemans, zomervrijwilliger…

Ook ik vlinder maar wat rond in tuin, in hof Rond water aan vijver boven ven en waterloop Ik weet... ik bof ben meer van lucht dan van aarde soms raak ik van de wijs: Laatst eindigde m'n reis in laat middaglicht -ik kon m'n ogen niet geloven- achter het glas van 'n raam met uitzicht op 'n tuin, 'n hof.…

Wanneer je voor het hof je broek laat zakken, Heb je maar zo drie dagen cel te pakken, Heeft Ramsey in Amerika ontdekt. Het is dus slim - wil je je billen tonen - Te wijzen op het recht om te verschonen.…

zo pal in de zon hier is kunst een lijnenspel een haag van zuilen onder hoofse bogen zoek ik vergeefs naar een gezicht…

(tanka) een klein paradijs het verlangen en streven naar dat wat ooit was diep verscholen in ons brein zal het de Hof van Eden zijn…

Geroepen Voel ik Me om Te helpen Mijn evenmens Hij die zonder Dak is of Zonder thuis Opgedragen aan de mensen van Open Hof, Stad Groningen…

Verrezen uit de dood ging Hij de Zijnen voor op reis door de verlaten Hof naar ‘t Hemels paradijs!…

waar niets meer Aan wordt gedaan, hebben Onze buren het Hof dat Merkel opdraagt zonder Dralen de allerarmsten Dit jaar nog uit hun Isolement te halen…