Alle inzendingen over ijsblauw

Ijsblauwe hemel blakende zon schijnt over bevroren velden…

Een blikvanger - ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren  In shock nog zie ik eerder ze als gieren Naar doden zoekend zoals vroeger toen Het oorlog was en zeventig miljoen Voor vrede dienst deden als offerdieren Een blikvanger- ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren…

van had genoten de dood bezat in haar ijsblauwe uitstraling kon je het antwoord lezen waarom ze haar naar hogere machten verheven C Waterlelie…

ik schuif de gordijnen open kijk in een ijsblauwe hemel het nuchtere glasheldere licht valt koud de kamer binnen bovenop een hoop wezenloze woorden ik schuif de gordijnen weer dicht kruip terug in ons warme bed roep je me als de koffie klaar is?…

Glazen stad onder ijsblauwe hemel. Helder licht in de schaduw. En met grote gele ogen als die van een uil kijkt men naar fonkelende sterren in de nacht. Alles als kristal, glazen stad met open hart. Voor iedereen toegankelijk, geen angsten, vrees, noch pijn. Men baadt in het zuiverste water en alles voelt zacht als satijn.…

bleek is zijn verschijning als een gravure in glas de open handen ijsblauw perkament zijn vlassig haar verdraagt de winter niet hij rilt, ziet de mens in vrije val schrijft bedroefd een laatste woord zijn ogen naar boven gericht het licht, zo schrijnend wit hoelang nog zullen engelen zingen van vrede op aarde terwijl zijn kinderen worden…

Breekbaar is zijn verschijning als een gravure in glas de open handen ijsblauw perkament zijn vlassig haar verdraagt de winter niet hij rilt ziet de mens in vrije val en spreekt bedroefd een laatste woord zijn ogen naar boven gericht het licht, zo schrijnend wit hoelang nog, hoort hij aardse machten spreken van vrede op aarde…

De dood ligt er in ijsblauwe ruimte uitgesteld te zijn. De laatste jaren zijn als eonen eeuwig nu geweest. 2. Alles heeft geleefd alles is geweest en niets is vergeten. Eens zal zijn bewezen dat wat nog komt altijd al gegeven was. Louter verpozing een eindeloos tanen een ijl uitdijend heelal. 3.…

In het licht van de leeg gewaaide januarilucht, de ijsblauwe zon net onder, de sterren lui en nog niet op, het doet er weinig toe hoe ik mij voel, met wie of wanneer ik de dag zal delen of dat ik er morgen nog zal zijn, of ik de ontnuchterende morgen kan velen, ben ik een makkelijk te verwijderen beeld op de hemelse camera, waarmee…

In het licht van de leeg gewaaide februarilucht, de ijsblauwe zon net onder, maan en sterren lui, net op, het doet er weinig toe hoe ik mij voel, met wie of wanneer mijn doel zal delen of dat ik er morgen nog zal zijn, of ik wel de ontnuchterende morgen kan velen, ik ben een makkelijk te verwijderen beeld op de hemelse camera, waarin…

na de crematie een wandeling in de vrieskou ik adem zuchtjes kringelwolkjes in ijsblauwe lucht en weet mijn wezen broos bezonken 't gedragen amen vloeit Uw ongedroomd verscheiden tesamen met mijn zielsgedachten en stijgen wij op tonen van een vederlicht gebed als koppel ringelduiven bovenwaarts altoos in vogelvlucht aaneengeklonken waaiert…

IJsblauw glas, waaruit wij gulzig onze liefde dronken ligt gebroken op de vloer De scherven groeven bijtend zeer druppels pijn delen de zoete wijn Hoe dronken was ik van geluk toen ik niets anders zag dan het diepste meer in jouw waanzinnig blauwe ogen Maar nu de waarheid raak heeft geschoten weet ik mij verloren en bedrogen in al…

Ongeschreven synthese laaft aan het kloppen van een natuurlijk hart, tonen van synergie, ritmisch wit getooid in ijsblauwe stilte schaart zich in ongerepte aarde ongeroerd in winterrust waaruit de lage zon hem baarde waaruit ook de purperen mist lijkt op te staan, in een laatste stadium de gelijkenis te vinden in het patroon…

IJsblauw dansend op paden doodskil tot in de naden die verraderlijk verscheuren en ons, geladen, sleuren door de geur van vier graden. Geleidelijk aan groeiend tot tien Celsius misschien zelfs het loeiend lentelawaai van vertrouwelijke vooruitgang wat de aderen doet broeien en de bladeren doet groeien. En ook!…

Groot is mijn verlangen naar je grote wijdte, de kleur van kobalt groen en het fonkelen op ijsblauw water je speelse schuim, dat dartelt als een wit kanten kraagje kabbelend langs wachtende rotsen, die glimmend als pasgewassen robben jong luisteren naar jouw verhaal van waters uit verre zeeën.…

Het vallei daar beneden gelegen onder een ijsblauwe hemel. Serene stilte in de verte, een adelaar die loert naar zijn buit. De natuur vol groen, water, geur van limoen elders. En dan de stranden wit, zeeen helder en schoon. Seizoenen sneuvelen als het leven.…

kristalzacht en fluweelhelder niet veel later beginnen de ademlozen nieuwe dromen te baren destillaten van de uitdovende creaturen die haar mond nu vullen haar overstijgend als rokende smeulende klank fluistert zij haar hoogtepunt dat klein extatisch neer-nevelt in het kunstdonker nu zij beduusd haar kleed aflegt ziet zij maar zichzelf ijsblauw…

langs het fjord, door het woud waar stilte de adem beneemt staan gespannen krachten klaar met ogen die energie fonkelen Husky’s blaffen springend blij als geduld hen wordt beproefd ik leer sturen, remmen en staan klaar om met hen mee te gaan de eerste sporen glijdend licht met zicht groeten ons de bergen droog en stil is de wereld wijd ijsblauw…