Alle inzendingen over in

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

aan jou trekt het donker het tekent je gezicht ik wil de nacht verlaten binnentreden in het licht wil je optillen van waar je nu zit de oplossing voor je problemen is wit echter mijn lief je sluit je hart denkt het te vinden in het zwart ik geef je de ruimte, misschien vind je me wel, je heb teveel interesse in zaken uit de hel…

De grauwe najaarsdag verging in regen en werd, gedreven naar de avond, mat. In 't struikgewas langs het bespoelde pad vielen de droppen bij het nauw bewegen der lucht met zacht geruis van blad op blad. Dan plotseling breekt uit de wolkenvegen een verre lichtval naar omlaag en tegen een gouden kim staat tintelend de stad. Verbijsterd zie ik…

Hier gonst de ochtend het licht dat ogen vult waarin de slaap nog sluimert Overrijp ligt het fruit in de koperen schalen van de tijd De dag glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten…

nu nog schaduw in de tuin tien zonnebloemen blinken zwaar de kat strijkt en vogels zoeken naar een enkel evenwicht perzikkruid verzoekt een wilde bij om toch ook een vlinder toe te staan in haar gaan ging zomer mee ze stierf aan armoe en het vallen van de nacht ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden maar het heden biedt niets meer…

mannen in pakken in pakken met stropdassen stropdassen blauw of rood en schoenen zwart met een visie dat denken ze…

Het was geen zaak van dat ze zich vergisten, Maar wat ze deden gaf bepaald geen pas. Ze moesten niet uit hoge nood een plas Toen ze Obama ’s bed eronder pisten. Ik vind dat die bedwaterende meiden Voortaan de pot op kunnen met zijn beiden.…

In de verte gloort het uitzicht over een Haagse gracht, nu gedempt en de idylle voorbij het getouwtrek aan wat overeind moest blijven, bood niet voldoende houvast aan de rust, ruimte en statigheid waarmee schoonheid is verbonden, haar weerschijn doet mij verlangen.…

Wat vorig jaar op zomaar een der dagen De Enschedeërs eensklaps overkwam Treft nu opeens het volk van Volendam, Waar andermaal het lot heeft toegeslagen. Dit lot bezoekt ons onverwacht en snel En dan wordt zelfs Het Hemeltje een hel.…

Anoniem beweegt de amorfe Kuddemens langs onzichtbare Paden - niemand die hem kent Of zelf gekend wordt - de mens niet Meer dan een microbyte op een Overlopend computerbestand Zo kan hij gerust misdaden begaan Niet alleen door het hacken van Andermans databestanden met Dito bank- en creditcardsaldi - Heel anders wordt het ineens…

Kijk naar de heelheid Van mijn leven, Naar de heelheid Van mijn bestaan, Waarvan de loper Oneindig ver wordt Uitgerold - Waarbij de tijd Verdwijnt, mijn tijd Verdwijnt, en naadloos Overgaat in de eeuwigheid…

Krater in mijn Ziel geslagen, Mokerslag die Alles in mij, En ook deze dag Vernielt, verwoest, Tot op de laatste Vierkante centimeter - Het liefste dat ik Had is me vandaag Ontnomen, en vandaag Duurt weken, maanden En wie weet, wellicht Decennia, misschien Wel levenslang Voordat ze zich Volledig heeft uitgerold Tot dan…

Ook dit jaar zingt de jeugd het hoogste lied Zodra de stoomboot weer komt aangevaren, Maar plotseling verstomt de kinderschare: Is dat nou Sinterklaas? Dat kan toch niet! De Taliban zijn godzijdank verslagen En dus wil zelfs de Sint geen baard meer dragen.…

LIEFDE Hij pakte een doek uit zijn zak En reikte die haar Zij bracht de doek naar haar neus Een niet ongebruikelijk gebaar Daarna klaar Ging de doek weer terug naar hem En daarna heus Ging de doek naar zijn neus En daarna weer terug in zijn zak.…

Een schitterende zondag veranderde in een regelrechte nachtmerrie met een ongelofelijk kabaal en waanzinnige herrie, reed de truck het publiek in. Een aantal doden te betreuren, een aantal gewonden die vielen, de berijder van de truck zal niet snel van zijn netvlies de ravage zien verdwijnen. Wat begon als mooie dag, eindigde…

Wij weigeren te buigen Voor gevoel van angst en haat Zodat liefde kan groeien Tot ongekend formaat…

Wat is de wereld toch licht als het donker is verdreven langzaam de trap bestijgend die de aarde beneden laat de zongele hemel naderbij fel knipperend in de ogen Alleen is daar helaas nu echt de laatste tree de keuze is afdalen of toch verder Aarzelend wacht hij de komst van de avond van de nacht tot de eerste langs zal komen Springend…

Ik mag Herman zeggen Omdat we elkaar kennen sinds een kampeerweekend In Limburg eind 1979 Ik was speciaal uitgenodigd Door mijn eerste grote liefde Hij, Herman was er met een collega De secretaresse van meneer Van Agt Ik vond het interessant Zij waren zeer interessant Ik luisterde met rode oortjes Hij vertelde wat Haagse geheimpjes…

Wij reden door de tunnel met de wagen En waren toch wel lichtelijk bevreesd En daarom was het eventjes groot feest Toen wij wat verderop het licht weer zagen. Het einde van de tunnel, meende ik, Maar niks, er stond een auto in de fik.…

Opnieuw een akkefietje met de Russen Nu is er ingebroken in Den Haag Frans Timmermans krijgt weer de volle laag En hij moet al die brandjes zien te blussen Natuurlijk wordt het incident betreurd En Moskou is daarna weer aan de beurt.…

Diepte gesprek waarin stilte en kleur ons een weldaad doet zo verlaten we de kloostertuin herfsttinten strelen onze ogen je kunt goed zwijgen zegt hij dat is een kunst van God gegeven als we stil zijn is er een wacht voor de lippen want soms in ons spreken praten we onze mond voorbij hoor en kijk toch eens zegt hij alles spreekt…

wat een sterrenhemel uitricht met de mooiste mysterieuze plekjes veroorzaakt hartverwarmende binnenpretjes maar die mooie mysterieuze plekjes hebben goed verscholen trekjes en die liegen zo vaak in het licht!…

Met pinkster, vierenzestig jaar al her, ontstond het voor het eerst. Een groot festijn: een file! Die primeur – bij Oudenrijn – trok massa’s kijkers aan, van her en der. Wat zijn we anno nu toch te benijden: zien wij niet aldoor mooie files “rijden”!…

Ik durf het woord haast niet meer uit te spreken, Maar dit staat vast: hij meende het toch goed? In fleurig pak verkleed en zwart als roet, Bracht hij ons kindervreugde, die drie weken. Al is het tijd dat hij van kleur verschiet, Ik zeg nog één keer: dank u Zwarte Piet!…