Alle inzendingen over intomen

ik dans achter mijn voeten aan felle kleuren voeden het verlangen naar warmte naar het trillen van hete lucht boven zondoorstoofde aarde nog even intomen mijn dorst zeker komt hierna de zomer…

Wat lach je lief en ja, ik weet het; ik zal me maar moeten intomen, want voorkomen is beter dan genezen. Wat lach je lief en JA! Ik weet het, we weten het eigenlijk allebei. Maar je lacht zo lief, zo lief naar mij.…

Weet dat er klanten komen die veeleisend zijn, brutaal als je die kan intomen is dat aangenaam voor àllemaal.…

al wat slaat is waanzin van wild om zich heen schoppen het leven en ik lig niet eens op de steen van hardvochtigheid ik wou er me duchtig de kop splijten maar tussen het oog en de lippen ligt de boutade die de ruggegraat abseilt het verwordt me tot een doorn in het oog van de tijd die ik nog heb had ik liever nog even het echte de adamsappel…

Geef je gewoon eens bloot en laat je nooit meer intomen.…

ze wind in de gestroomlijnde koker door een kluwen van kabels verbonden met fijne mazen het net dat verdeelt Groene stroom is verwekt in vallei of poldervlakte De baron die zich wentelt in blauw bloed zeurt over de vervuiling van de horizon de meeuw die zijn vleugels zou schenden Hij streelt zijn kwabbige bierton Als ik me niet intoom…

En het werd steeds erger Ik moest haar intomen en toen lachte ze niet meer Nu alleen nog op dit schilderij Alleen nog als schilderij…

Priesterslippen waren strenge touwen, moesten blijde verwachtingen intomen, slechts op welzijn bij aards leven bouwen.…

Het oog wil die wedijver intomen. De hardloper ziet vol verwondering hoe zijn bekende omgeving deze dag speels zorgt voor verfijnde verandering. Heen en weer springend genot, groot ontzag daalt in hem, dankzij stralende Schepping, waarvan hij stille rentmeester wezen mag.…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

Takken noden pootjes, tot alles bereid: teugelloos springen, opeens intomen. De kleine danser ziet hoe nieuwe paden plotseling ruisend voor hem open gaan, zwenkt opzij zonder zich te beraden. Op schommeltwijgen is het blijven staan, deinend schouwen over voedselvoorraden: heel het bos biedt smakelijke vruchten aan.…

schimmen dwaalden die me deden huiveren en ineenkrimpen van schrik en mij isoleerden van mensen die met hun troostwoorden nog meer tranen in mij losmaakten ‘het is goed te wenen’, zeiden ze Die nachten dekten mijn tranen toe onder een ijskoud deken waaronder ik ook mijn gedachten wilde stilleggen angstwekkende beelden uitwissen verlangens intomen…

is het een vroege morgen of later in de middag het ontgaat omdat de fijne bladerkronen een laatste zucht wind intomen en geen vlugge schaduwen met de paarden meelopen. de ruimte op het paneel is verbeeld de ruiters gaan goed gekleed knechten en honden volgen de stille galop naar het zwijgende bos.…

te geven, opnieuw hoop te beleven voor een eeuwigheid kon ik niet voelen, in het duister woelen een kloof waar het verleden niet wou opgeven en een toekomst angstig weg bleef zweven liet hartstocht lamlendig afkoelen alvorens jij kwam aanspoelen voor een eeuwigheid kon ik niet dromen, genegenheid dwangmatig uitdoven, emoties laten intomen…

wereldnieuws verslaan Sommigen kon het niet bommen De uitbraak voelde ver van hun bed Ze sliepen de slaap der dommen En droomden zich onbesmet De ziekte woedde onstuitbaar Woekerde in Tehran en Milan En bleek niet meer alleen maar Een rampspoed te Wuhan Beschikkingen werden genomen Om het leed draconisch te keren Die de Jobstijding moesten intomen…