Alle inzendingen over jongeren depressie

Nieuw onderzoek heeft helder aangetoond: sociale media een week beperken blijkt positief bij jongeren te werken, het is een kleine stap die ruimschoots loont. Soms kan een bezigheid je psychisch baten, soms ben je beter af door iets te laten.…

eindelijk hopelijk strafmaatregels aangaande kerkmensen zij die andersgeaarden trachten te bekeren zogenaamd Vroom een poging in Zijn naam Zijn geliefde kinderen hun harten bezeren het sombere woordje zonde sterker nog ook de duivel kwam erbij oh geestelijke verwarring depressie nabij COC jongeren jullie allen zijn…

350 miljoen mensen lijden aan depressie 870 miljoen mensen hebben honger mensen met honger hebben dus 1 op de 2,5 keer geen depressie als tenminste alleen mensen met honger een depressie zouden hebben…

Jongeren lopen soms zo doelloos zo samen over straat want ze willen niet naar huis toe in hun ogen staat de haat. Want thuis daar heersen regels en die komen ze niet na ze willen niet gedwongen luisteren naar pa en ma.…

Het leven gaat niet over rozen Zei de 5-jarige zonder blikken of blozen Over tien jaar zal hij weten wat hij zegt Want dan, dan merk je het pas echt…

het slechte weer komt het is er onmiskenbaar ja, een depressie…

In een depressie voel ik niets, denk ik alles -- objectief te zien.…

Storing - dat is Wat depressie heet Toestand van Louter leegte Die alle reserves sleet Stoornis of storing Dat maakt niet uit Depressie gaat zijn Eigen gang direct Doordraaiend naar Het diepste van diepten Rechte lijn richting droeve dood…

Toen we jonger waren hadden we in nachten als deze elkaar bemind naar de mate van onze dronkenschap en geilheid. Toen we jonger waren was het leven bloed en adrenaline.…

een kleine luchtbel in mijn hoofd werd een knikker, en zo kwam ik van mijn depressie af.…

takken slierten sluiks als een doorleefde provo diep in depressie…

Een eenzaam bestaan kan leiden tot depressie. Het onbegrepen zijn door anderen kan leiden tot de dood.…

Nu het lawaai is geweken, Het rumoer is verstomd, Ontwaar ik om mij heen Wat echt leven zijn kan - Een koerende en intevreden Tortel die met mij het aanbreken Van de nieuwe dag omarmt En gouden stralen van de Ochtendzon die op deze dag Mijn koud geworden hart verwarmt…

Het hoogst haalbare Leefde lange tijd in mij Door de grillen van het leven Ongewild gekoppeld aan het Diepst denkbare - het Ondenkbare dat uiteindelijk Denkbaar werd…

Een crash heb ik Nooit meegemaakt En toch ervaar ik Voortdurend die scheur In mijn schedel Waar het leven in En uit gaat, dag in Dag uit, zonder het Zelf te kunnen sturen - Nu ik erover nadenk Moet het toch mijn Leven zijn dat die Scheur in mijn schedel Heeft veroorzaakt - Crash zonder dat er ook Maar één voertuig aan…

Voortdurend verlies ik Het gevecht tegen de slaap Die het mij onmogelijk maakt Wakker te worden - ontwaken wil Ik uit de boze droom die Mij het leven beneemt - Alleen op spaarzaame momenten Bereik ik het oppervlak van Matig waakzaam zijn, maar ben Niet sterk genoeg de waterdeken Die mij naadloos omsluit Van me af te gooien…

Terug keek ik De afgelopen jaren Op alle donkere dagen Die mijn leven verzameld Had - opeenstapeling van Buitensluiting, van neerbuigend Bejegend zijn, gekleineerd Tot op het bot, dat Onder het kwetsbare lichaam Onzichtbaar aanwezig was, Van vele malen verlies met Bijbehorend verdriet van Er niet mogen zijn - Nu ben ik verder…

In semi-sluimering Komen in mijn ziel Dia-raampjes voorbij met minstens Vijf soorten zwart bestrooid - Overwegend roet dat net Als ik is neergeslagen In de ruimte die Leven genoemd wordt En soms wel wat weg hebben Van de bril die ik doorgaans Draag in deze donk're tijd Waarin het nooit meer Licht lijkt te worden…

Huis dat Lichaam heet Al jaren in verval Noodzakelijk onderhoud Wegens permanent Tijdgebrek niet Uitgevoerd Overal kieren en Spleten, planken Die het begeven, Dak dat lekt - Wilde er nog Wel in wonen, Maar zag op een Morgen een wit bord Met zwarte letters Op mijn gevel aangebracht Mijn lichaam was Onbewoonbaar verklaard…

Toen ik de Dag en de tijd Had losgelaten En mijn leven Als een laken Vol vlekken En scheuren Op een hoop Naar beneden viel Was ik op een Keerpunt gekomen Niet wetend of De hemel zou Volgen of toch Nog de aarde Die ik al Verlaten had 29 januari 2010.…

Ogen dichtgeplakt Met korrels slaap, Ooglid dat nog Van geen wijken Weten wil - Na veel inspanning En ongewoon veel tijd Begint het licht Voorzichtig te gloren, Niet veel, maar toch - Door een waas van Verlies en verlangen Kijk ik bij onszelf Naar binnen, en zie Het huisgezin waarin De vader ontbreekt, Waarin hij althans…

Met vastgelopen hersens In het licht van een zon Die maar niet Echt komen wil, Slechts één gedachte Komt naar boven Eén gedachte maar, Aan het moment Dat dit leven begon…

in de nacht omsingelt zwart water het hart het heeft geen weet van verlangen dat ademen kan vleugellam hart dat licht in gesloten handen draagt het niet openen kan…

Je herkent het niet, ziet 't zelden op 't gezicht staat 't niet 't zijn de helden van verbergen. Ze is depressief, niet 'n klein beetje ze is ook nog zo lief maar hoor eens, weet je ze verbergt. Ze durft geen hulp te vragen is bang voor wat men zegt zo loopt ze nu al dagen en voert een stil gevecht van verbergen. 't Wordt allengs…

depressie afschuwelijke tijd donkere sombere buien hoe kom ik hieruit? sterker!…

* het leven leert wat zou ik graag toen ik jonger was dat geweten hebben wat ik nu ervaar wat zou ik graag nu ik ouder ben dat ontvangen kunnen wat ik toen niet gaf wat zou ik graag toen ik jonger was dat gegeven hebben wat ik nu mis wat zou ik graag met het weten van nu de jaren van toen nog eens overdoen wat zou ik graag…

Het is weer, chagregen weer Het komt met bakken uit de lucht Wanneer komt die zon denk ik met Een diepe zucht En ziet alles er weer wat beter uit hier Zowel het weer, als op mijn eigen vizier Soms is alleen het weer in een depressie En zit je zelf slechts even in een recessie Kom op zon ga schijnen En laat alle depressie en recessie…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

Met een depressie dromend in de wintertijd met een storm op komst staan kale bomen paraat om windstoten te doorstaan.…

Het opstel van mijn leven wil ik Schrijven waarin het moet gaan Over de pijn, het verdriet En het door alleman ontkend zijn - Bij de eerste zin van het verhaal Trekt mijn hoofd al dicht met een stevige mist - En schrijf ik mijn opstel eerst maar Als gedicht, en zijn het vage contouren Die mij langs de regels voeren…