Alle inzendingen over joost

Joost mag het weten! Hemelvaartsdag  donderdag 9 mei 2024; 21.00 2e helft halve finale Eurovisie Songfestival 19e optreden, als laatste Joost Klein Maar de vogel is gevlogen naar hoog in de hemel bij zijn vader en.... die laat ie niet meer los want er zijn degeLIJK grenzen! Joost weet wel beter!!!…

Joost Klein heeft vrijdag niet gerepeteerd Men spreekt van een ‘fysieke confrontatie’ Maar dat is vooralsnog slechts speculatie Het is niet goed, hoe je het wendt of keert Voor onze Joost is het een flinke strop Of haalt hij hier zijn schouders over op……

Het is bizar en absoluut unfair Een schande en een smet op hun blazoen Wat kon Joost nu in godsnaam anders doen Dan toezien hoe die won, een non-binair... Joosts inbreng was toch echt de moeite waard Meer dan een muisje met een lange staart…

Al haalde Joost een plaats in de finale En werd zijn happy hardcore gewaardeerd Vrij plots is hij gediskwalificeerd Voor hem een drama, voor ons landje balen Toch mogen wij een beetje happy wezen De faam van Joost is hierdoor flink gerezen…

Wij hoorden Europapa van Joost Klein En kenners reageerden veelal juichend Men vindt het catchy, hip en overtuigend We schijnen echt een kanshebber te zijn Ik wil mij niet met connaisseurs gaan meten Maar maakt dit echt een kans? Joost mag het weten……

Vannacht droomde ik Dat ik lag te slapen, Terwijl ik wel beter wist, Ik lag immers wakker Zoals alle and're nachten - De wolk met een beker Warme melk met honing Hing aanlokkelijk boven Mijn hoofd, tot het moment Dat zij haar intrek Nam in de bovenkamer Die al zo lang had Leeggestaan, en ik besefte Dat ik vandaag best ver…

Dat Mathijs maar door raast met zijn populaire programma en dat Joost diep in de grond... In zo'n gratis straatbibliotheekje vond ik 'Duel' van Joost en dat lees ik nu met veel geduld op mijn pas vernieuwde toilet. Ook hij trapte in de leugens van Volvo, lees ik verbijsterd.…

Douze points Joost mag het weten!!!! Europapa!…

Als een verloren vlinder In de grote groene natuur Voel ik me alsmaar minder Dankzij jou uit die cocon gekropen Nu kijk ik angstig om me heen Ik zal altijd op je liefde hopen Je hielp me door weer en wind Je was mijn rots in de branding Voor het eerst werd ik echt bemind Ik vraag me af waar je nu bent, Wat je nu doet? Wordt een ander…

Was ik je 10.000 jaar eerder tegengekomen Dan had ik het wel geweten Dan had ik je naar mijn grot gesleept Om Sabelpoot te eten Dan had ik voor je vuur gemaakt Om je op Mammoetvel te verwarmen Knuppelde ik je zacht in slaap Met allebei mijn armen Maar helaas leven we nu En ben ik vergeten Waar mijn grot ooit was Joost mag het weten…

hij komt niet meer we zaten te wachten, wachten op hem de tijd die we zaten was roerloos, het licht maakte het notitieblokje tot een onbeschreven vondeling hij komt niet meer, iemand zonder klank in de stem had afgebeld Joost mag weten wie het was…

Ravijndiep wordt door haar getreurd, omdat ze Joost mist, haar beminde. Hij is bij haar vanwege troost en zegt: 'Bezweken aan z'n wonden heeft hij de hemel nu gevonden. Verwelkomd door de Heer is Joost.' De man is zeer met haar begaan. Z'n troost spreekt Tamarinde aan. Ze klaagt niet langer steen en been.…

Depressies werden hem fataal, hij kon niet meer, sprak soms nog een taal: ben blij als ik tien over tien nog haal. Hoe open was hij, hoe intens ziek en moe. Hoe triest is het te weten, dat eigenlijk iedereen en niemand echt heeft geweten, dat hij uit puur zelfbehoud, de laatste stap moest zetten. Ik hoop oprecht, intens dat…

(deel van Joost Zwagerman gedicht uit hoofd geciteerd)…

De kou stroomt weer binnen door de gaten die de dood in het leven heeft geschoten Je weet dat door die gaten ook warmte naar binnen kan Maar soms ben je de kunst van het leven gewoon kwijt…

wist dan kon ik rustig verder leven zonder gruzels die in smoren hier het licht hadden gegrist maar zelfs Joost kon het niet weten want hij raakte er bezeten en ontvluchtte lang geleden al na uitgebroken twist zijn Bommelstein dat hij zo diende in een lege boekenkist…

Hoe wie wat waar en hoe ver ik ook kijk vanaf een duinrand in de woestijn hoe wie wat waar god of joost zeg het maar maar bespaar mij uw luim, god en jij joost, je gein wanneer ik mij tezelfdertijd weer verwonder over jullie extatische woordenbrij weet ik alleen niet hoe ik telkenmale bij het ogensperren naar zon maan…

een klap in het gezicht ja dat is het dat iemand met zoveel kennis zo getergd wordt wellicht de gen van zijn wijlen vader geërfd waardoor ook hij de dood verkoos boven het leven hoe donker zijn wereld werkelijk was zal hij aan niemand meer kunnen vertellen…

Joost mag het weten... maar Joost is niet meer. Verslaggever voor het journaal: liet zijn leven in de zinderende hitte van de woestijn. Aangewakkerd door tonnen springstof. Springend door het zand, een spoor van stof achterlatend. Stof. Stilaan onze planeet innemend, er is geen ontkomen aan.…

Ik keek naar 2 voor 12 met Astrid Joosten, Een heleboel wist ik meer niet dan wel. Slechts die twaalfletterwoorden zag ik snel, Maar dat was niet genoeg om mij te troosten. Klaarblijkelijk verlies je met je haren Ook kennis met het klimmen van de jaren.…

Maar wat ze nou bedoelen met die kreten Is iets wat Joost als enige mag weten.…

Tot ongenoegen van Joost Zwagerman en vele literaire zwaargewichten schrijft “onze Driek” gelegenheidsgedichten toegankelijk voor Jan en alleman. Het werk van onze nationale dichter maken wij hier dagelijks wat lichter.…

eenzaamheid van de schrijver die maar schrijft en niemand die werkelijk iets terugzegt hij heeft vast over Francis Bacon geschreven de schilder van de monsters van het innerlijk en daar schreef hij dan interessant over nog niet wetend dat ze hem zouden vermoorden schreeuwend soort dinosaurussen verminkte gezichten als in een oorlog Joost…

ik gedenk in respect kende je niet toch doet dit besluit verdriet, het brengt me naar een plaats waar - handen naar de keel achter brillenglazen sust de schampere lach van het leven geen oordeel, slechts het gunnen van jouw zelfgekozen rust…

last zoals je die hebt verruild voor de vreugde in bustehouders ook al blijven de wolven in donkere wouden huilen om de gouden pennen en papieren borden gedekt om je tegen de angsten te verschuilen waar alle kunstenaarstrucs zijn opgewekt er is een engelenkleed omgord in een riant en heilig kasteel waar al jouw schrijfvrienden bijeen zijn ach Joost…

Wat vindt u van de toestand op de aarde Gaat alles nog een beetje naar uw gang Of bent u af en toe behoorlijk bang Zijn er nog zaken hier voor u van waarde Al is er op deez´ aardkloot volop pijn We staan in de finale met Joost Klein…

In Rotterdam wordt stevig aangepakt ’t Genuanceerde denken stokt helaas ‘We leven hier in Mekka aan de Maas’ ‘Racisten’ wordt er keihard teruggehakt Joost Eerdmans hoort nu bij de zielenpoten: De glorieuze winnaar uitgesloten…

Wat níet goed is, dat weet de EBU nu Geen standpunt - zwijgen over Israël De Gazastrook in puin - a living hell Wat goed is klinkt dan ook volstrekt niet cru Die echo van Imagine van Joost Klein Mag er als wereld zonder grenzen zijn…

Na het laatste sms-je van mijn kant dacht ik nu kan ik mijn gevoelens afsluiten. Wat zakte ik vorig weekend door de mand en wat begon mijn hart te koken en te fluiten. Wat was jij doortrapt en funest voor mij. Je wist dat het niet klikte en dat het voorbij was, maar bij Bob's kwam je weer verleidelijk dichtbij. Ondanks alles was ik onder het…

Daar sta je tussen al die gasten, je lacht naar hen en praat met hen, maar waarom kijk je niet naar mij? Je gouden lokken schitteren als goud, twee pretoogjes als kristallen, maar waarom sta je niet aan mijn zij? Ik ben jaloers op de mensen waarmee je praat. Mijn droomvrouw, dat ben jij. Onze blikken kruisen elkaar Ik smelt…