Alle inzendingen over kalmte

Losgeslagen tongen en Scheve ogen Welkom in de slangenkuil Woorden die zijn gelogen Vanachter de wolken klinkt gehuil Een roerloze mond en Een heldere blik Welkom in dit kalme oord Dat ben ik Stilletjes wordt mijn gebed verhoord…

Om in de rivier van stromend water te drijven vanaf de bron tot aan de monding van de zee speurend naar die éne traan verloren in het water en bleef hangen in het wuivend riet nu jaren later te kunnen schrijven van wat geworden is uit de rivier van herinneringen droeve en ook mooie dingen een kalme zee die mij hopelijk nog enkele mooie…

De rivier, teruggetrokken uit de waard, vleit zich neer in de bedding en vindt rust nu het woelen is bedaard. Het water glijdt geruisloos en gedwee, toegedekt door een kalme waas, naar een horizon van eeuwige zee. Het water is weg uit de uiterwaard. Zolang het duurt, uiteraard.…

De rust is wedergekeerd en geluiden klinken zacht aan de oever van een strakgetrokken spiegelend meer. Voelbaar, bijna aanraakbaar, is de zuigende kracht van een door loomheid bezwangerde atmosfeer. De oever is het hemelse Kanaän, een maaltijd van brood met wijn. Een plek om heen te gaan, een plek om te willen zijn.…

Gisteren stond ik bij het raam Het was ontzettend kalm De stad was erdoorheen gesneeuwd Ik zag een eenzaam duifje op de straat Zij had het ongetwijfeld koud Ze kon ook nergens voedsel vinden En in het park staan mooie linden……

Je geneeest Je verkwikt Je beurt op Je brengt alles in balans Je lost problemen op Je geeft liefde kansen Je brengt vrede Je geeft me tijd Je ontplooit me Je bent mijn ' alles ' Je bent mijn levensadem Jouw naam? Rust.…

(een elfje) Strand De zee Het warme zand Het maakt me blij Kalmte…

Diep ademhalen: ruimte, kalmte, soms vreugde -- De echte nectar.…

O meditatie scherpzinnige nietsontziende barmhartige leerschool waarom heb ik ooit gewenst de waarheid te zien Onwetend dat de waarheid een zweep bij zich draagt…

vriendelijke plooien van het kalm schommelende water onzichtbaar varen al die jaren vele dierbare verstekelingen -wier eigen bootje ooit verging- aanwezig en zwijgend met mij mee dan onverwacht achter mij hun stil vooroverbuigen en versleutelde geliefde gezichten kijken in golfbeweging naar mij op ik wuif en roep hun liefde toe en kalmte…

Een eeuwigheid is niet in beweging te krijgen zonder ruime fantasie. Zonder kleur is licht een plichtpleging en is duisternis alles wat ik zie. Het lijkt een pulsar in omvangrijk groot, of op het bezeilen van andermans land. Wellicht geen zaak van leven en dood, een blauwe kever in de kleine hand. Ik weet niet wat er nou eigenlijk toe doet…

Kalmte staren Zonlicht gebaren Weerkaatsend licht Helder zicht Stromende gloed Water zoet Spelende beek Romantische kreek Zoete mijmering Natuurlijke speling Drijvend fonteinkruid Een ijsvogel schreeuwt luidt Een decor als een vredesaltaar Instemmend gedachtengebaar Blijheid laten stromen Gedachten mogen er wonen…

langs de rand van licht donkeren de nachtvleugels vliegen schaduwen met ijselijke kalmte in evenredige vlucht…

het geluid van de zee ademt kalmte en rust en ik ga daarin mee waar het water het land kust…

de kalmte van de natuur…

ik laat de oorlog in mij zelf tot wapenstilstand komen ik ga met kalmte de toekomst tegemoet dan kom ik veel meer dingen tegen die mij vree en vreugde schenken…

Ontwaken in de nacht - de kalmte van dit ogenblik verbreidt zich achterwaarts maar is ook vol belofte: een kachel die nog niet ontplofte. ------------------------------------ uit: 'Zeemeeuw in boomvork', 1994.…

het is waar, hete zonhitte witte hitte die tot kalmte maant die je laat fluiten haast als een thee- ketel op het blauw oranje vuur.-…

liggen op soliditeit gaat lijken Tot chaos normaal gaat schijnen Zal kalmte met spanning overhoop liggen en rust met drukte…

drukte verwarring geen lucht geen adem geen rust geen tijd door verandering van verandering constant voortdurend nooit stilstaand nooit niets en dan niet niets wat er nog niet is nee niets als kalmte nee niets als niets…

Golven waren weg kalmte is terug. Of niet helemaal het was te vlug...…

Intens moment van, vriendschap geven of krijgen, Ik voelde me gelukkig Om de kleine dingen die je me gaf, Een eenvoudig woord, Een moment van warmte, Vond het kostbaar, In een leven zonder kalmte.…

Nee, bezieling heeft een masker nodig, benadert de harde kalmte. ------------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

In een voor mij zo roerige tijd Waarin emoties om de voorgrond strijden Waarin alles nog onzeker is En ik mij af en toe weg voel glijden Vind ik bij jullie kalmte en rust Creëren jullie voor mij een eigen plek Een waar alles veilig is En rust als ik mij even terugtrek Kan niet omschrijven wat ik voel Zelfs niet als ik het probeer in dicht…

Inmiddels Wetend dat de leugen tot waarheid reïncarneert Jouw ogen bevriezen de regen in ijzel en Ondertussen is 't de kamer die vibreert Hartstochtelijk regeert jouw kalmte in Een ruimte vol van zwoelte. Zinnen Gevormd door leven in het verleden Onwetend hoe de toekomst te beginnen Gezonken tot de diepste bodem.…

adem rustig in en uit, adem in en uit, denk aan de naamdrager, in en uit in en uit, goed zo, in en spreek de naam uit hap naar de naam, probeer te happen naar de naam als naar adem, zo ongeveer: haphap, happen naar de naam, haphap niet hoesten, happen haphap, niet hoesten adem rustig in en uit, adem in en uit, niet hoesten, adem in adem…

De rust, die alles in zich heeft, de kalmte van de zee geeft mij een opgelucht gevoel van het lopen langs de zee.…

Krakend in de warme zon, overhangend het houten bruggetje kabbelend beekwater... Op de leuning ervan een schichtig nerveus gekwetter van musjes, bestrijdend elkaars plaats… schijnbaar redenloos… Vlak boven de spiegel van het water, de juffer ze zoekt weer een landingsplek voor één seconde…. ‘t Kikkertje zojuist volgroeid springt van lelieblad…

De lentehemel is eenzaam als de kalme zee. Op slome golven drijft de enige zwaluw mee, die bij afgaand tij de avond trotseert. Want een hemel is zo kalm, als hij elk geruis ontbeert. De vroege avond houdt de adem in schijnbaar. Tot de nacht verblindt, in de kleur van glanzend haar.…

rimpelloos als het gladde water waar stille zwanen slapen met hun kop diep in de veren hun lange nek gebogen zonder stress Maar deze ochtend voelt reeds zwaar als een diepe zucht die niet oplucht doch slechts berust in weer een nieuwe dag Zo dwaalt hij langs de oever rondom het kleine meer kijkend naar de stille zwanen hen benijdend om hun kalmte…