Alle inzendingen over koekoeksklok

Handmatig uit hout gesneden bladeren omlijsten zijn woonst Voor het kind is hij een mysterie Voor de oude man een boodschapper Zware dennenappels hangen onder zijn huisje als roerloze kegels omdat hij zonder hen zijn taak niet vervullen kan Zo vlug hij verschijnt Zo vlug hij verdwijnt Een krakend houten deurtje opent bij aanvang van de nacht…

Men ving de vogel met een stok en bouwde vlug een koekoeksklok, men moet sindsdien naar het uur niet meer vragen. En hij roept koekoek, koekoek, koekoek...…

[Senryu] De koekoeksklok sprak, aan het eind van zijn Latijn, 'Hora est' – en stierf.…

Dat ik een koekoeksklok in huis haal met elk uur dat vogeltje uit zijn hokje ik zal op hem wachten met een glimmend pistool zal ik zijn leed verzachten.…

Een koekoeksklok was in Bourtange in een huis aan de muur opgehangen. ''t Is de tijd, die 'k benijd,' zei de vogel met spijt, 'want die vliegt en ik zit hier gevangen.'…

koekoeksklok in hondenhok doos met bestek in druiprek aktetas op matras plastic zwaard in hobbelpaard veel snuisterijen donkere schilderijen lampenkap op doedelzak ansichtkaarten bontstaarten tafelvoetbalspel oude tafelbel sentimenten loslaten geeft gemak alles kan in de vuilnis stortbak 1977.…

Een koekoeksklok uit Deventer, die had te veel gedronken. Men had haar in het stamcafé steeds maar weer ingeschonken. Nu kan ze bij het hele uur niet uit haar woorden komen en heeft ook reuze moeite om bij de plee te komen.…

vroege jeugd in de rook van dagdroom als kort verblijf een woord dat rijmt op leven gebruikelijk in de gang van zaken voortgang als koekoeksklok niets vernietigt niets vanwaar deze pauze? een lichaam dat samenvalt met vallende regen daarna groeit het jonge gras ijlt een wolk ontastbaar na…

zachter dan een baard vol oude gewetens zonneschijn in koude lijven, huppelend als het kinderhart, dat altijd daar gebleven was de blauwe vis verdronk zijn licht onder gladde waterspiegels waar het uitzicht rozen telde, gold de diepte van die dag en wat er uit mijn ogen sprak zocht slechts om bevestiging boven, in een boom hing een koekoeksklok…

Hij is namelijk iemand die de koekoeksklok van de keukenmuur zou halen, om te bewijzen dat die klok bij de buren net zo klinkt als thuis. Maar ik pak hem wel terug. Als ik hem tegenkom en hij maakt de fout om: ‘Ha, wie we daar hebben’ te roepen trakteer ik hem op een voorleessessie uit de Wikipedia-pagina.…

(voor Gerrit Kouwenaar) De koekoeksklok blijft dicht, er is werkelijk niemand die de besneeuwde harten wil verwarmen,hoe alert de koffie-ogen ook spieden, zich naar binnen draaien als opgeblazen carnavalsballonnen, prikkeldraad, onder de ijzeren wals gillen de eenzame, ineengedoken lieveheersbeestjes om de genade die uitblijft en er zijn…

kruipt het licht iets nader uit de cocon van de horizon, het duister verstopt zich in lange gezichten van de schaduwen, getrokken door de zon, ze kwijnen langzaam weg in het vooruitzicht dat hun contouren zijn geteld, de kleur van gedachten worden weider in het bioritme opgedraaid en door elk individu opnieuw ingesteld, zoals de koekoeksklok…

zwabber het plafond en ben niet meer te stoppen ik bleek en borstel de wc en zuig onder de canapé verdwaalde pepernoten ik open vensters frisse lucht en jaag insecten op de vlucht met al hun lange poten ik emmer liters groene zeep en dweil plavuizen zonder streep de matten gooi ik buiten ik sop en schuim het keukenblok en poets de oude koekoeksklok…

kabouter ‘huisbewaarder’ zorgt ervoor dat de eieren in de koekoeksklok uit het Zwarte Woud in Duitsland komen. zijn werk is zwaarder hij klimt in bomen. dat extreem klein ventje heeft nauwelijks een thuisland. hij leeft meestal verborgen. die balgen en fluitjes, die geluidjes van de koekoek brengen hem zorgen.…

zo dicht ingebed in de schelp van je schoot kraaide ik op het klikklakken van de koekoeksklok het fluweel in je stem kleurde nooit buiten het lijntje van je harlekijntje gedragen door je melkzachte handen was ik te klein voor de wereld maar voor jou toch een beetje groot vleugellam in warme armen luisterde ik naar je wijsje van het sijsje…

Vader is wat wilder van doen maar ook hij weet wat sjoelen is en scoort de koekoeksklok roept zijn beschadigd koe de koek komt niet tevoorschijn de klok is solidair met het diabetisch dieet waarin koek taboe is de achtergrond weigert mijn scores helemaal ik schenk de tweede borrel voor mijn vader daar moet hij het zoals elk weekend mee doen…

over vanavond (Oberdörfli, Zürich) over vanavond andere avonden liefde of gezichten die ik ken valt weinig meer te vertellen dan wat ik op bierviltjes krabbel ‘dode geluid van haar lach naar binnen kijkt hij koekoeksklok altijd een uur later drupt de kraan en drupt achter sijpelt de stortbak weer Zarah Leander Ich liebe dich komt…

nog even rond, zei ik en dribbelde naar voren voelde mij er wat verloren en dook achter een pilaar maar zij had mij al gezien ik kon haar hakken alweer horen zag haar wieken op de trappen als een jonge ooievaar Moet U hier eens komen kijken wenkte zij mij opgetogen maar ik had mij al verscholen anders was ik de sigaar keek er naar een koekoeksklok…

vredeswensen, Ons zelf geluk wensen Heeft u een streepje voor, De weer-keer-kring De lente tooit, Schrale levens onvoltooid, “Uitgemergeld Woord” Barmsijsje die het hoort, Natuur die zich ontbloot, Muzikale voetnoot in een pianokwartet Sol-sleutels in een “Open” poort Welkom “ ongeschreven woord” Jaargetijden spoelen zich droog De koekoeksklok…