Alle inzendingen over lachte...

in het holst van de nacht komen wij samen wij vragen geen kroon wij krijgen geen troon wij hebben gewoon een weekloon in het holst van de nacht schrijft zij nog eenmaal zij spreekt zo zacht de macht O Inanna in het holst van de nacht vliegen wij gekozen en de wereld lacht in het holst van de nacht kracht…

Ik lachte niet,maar hoorde alleen het harde dichtslaan van de deur wat achterbleef waren alleen de krant een paar oude pantoffels en zijn geur. Ik lachte niet, maar keek naar buiten en voelde de tranen in mijn ogen en vroeg me af:waar ging het mis waarom heeft hij me voorgelogen.…

Hij is ouder maar hij is dezelfde man die altijd naar me kijkt alsof hij schaamtevol zijn woorden zoekt en hoopt dat ik hem begrijp als hij hulpeloos lacht en ik dankbaar teruglach. Dan is hij weer mijn vader die me leert wat ik zal verliezen maar niet vergeten zolang ik blijf lachen.…

(n.a.v. beroemd fresco van Giotto) De duivel danst, vliegt en trekt Op graven, voorbij en soms Vaker dan ooit vermoed lacht hij schizofreen En profil: morsdood vanuit alle posities donker Grijs zonder licht Gelaatstrek onaange- naam In wolk boven gepeu- pel Gebracht, de laatste groet Fresco vol van haat zijaanzicht niet…

Naar Ausonius. ’k Zei duizendmaal, Lycoor, de tijd gaat vliegend om: Besteed uw jeugd, ’t is tijd; haast naakt ons de ouderdom. Vergeefs! gij loecht mij uit. Nu sloop om wollen sokken De grijsheid ons op ’t lijf, en jeugd en bloei vertrokken. Thans spijt u, dat ge een perk, u voor ’t genot vergund, En achtloos doorgesleurd, niet weer herroepen…

als je lacht zou ik de glinstering in je ogen willen vastleggen op onverwoestbaar papier bewaren als een kostbare schat tevoorschijn toveren op momenten dat het je even wat minder gaat als bewijs dat jouw wereld niet alleen uit duisternis bestaat…

zij lachte op die manier van pak me dan als je kan zij lachte van ik speel met je speel je mee? verlangens zij lachte omdat zij wist dat ik zou happen dit aas te mooi te laten liggen zij lachte hemelsbreed einde van de avond ik was weg van haar zij was weg van mij en toch wij vonden iets maar niet elkaar…

Want als je lacht waaien er sterren door mijn hart.…

Nooit weer lachte ze hierna ooit meer.…

zij legt iets in haar lach wat ik niet weet maar lacht alsof ik weet wat men niet met woorden deelt…

Je danst op de maat van je voeten die je volgen naar jouw wens en de wereld ligt even in jouw handen als je lacht. En ik neem het waar dus je lacht.…

ik fluisterde het is nooit of nu toen wij onder de paraplu in het gutsend regenwater huiswaarts liepen je keek me aan zag je ogen voorzichtig heen en weer bewegen gevoel nam ratio eens goed de maat in doorslag geven je lachte ja suste mijn gefluister met een kus die het hele universum sloot toen ik dieper in je mooie ogen dook…

Hij lacht, heeft zijn gebit niet in maar de humor ligt er bovenop hij heeft het weer naar zijn zin als vertelde ik hem een leuke mop.…

Een laagje verf maakt meestal alles beter Het houdt ook nog eens langer op den duur Een dameslach, spontaan en puur natuur Is voor de man concreter en completer Zo'n lach is gratis, eindeloos en echt Dat kan van al die smeersels niet gezegd…

Wat is het mooi een lied te zingen als de zonnehemel lacht... Maar een kunst, een lied te zingen Als het duister- op je wacht... Want na het duister van de lange nacht is er weer die aantrekkingskracht van de nieuwe, nieuwe morgen, als de zonnehemel lacht...…

Ik breek de nacht die op me wacht en naar me lacht ongeacht dit tijdstip...…

als jij naar mij lacht voel ik me even zonder zorgen, jouw huid zo zijdezacht mooier dan het begin van een nieuwe morgen als jij naar mij lacht lach ik altijd terug, wetend dat ik je nooit zou krijgen slaak ik ook tegelijk een zucht jouw lach, mooier en feller dan de felste ster al het goud bij elkaar straalt nog minder ver, met jouw…

Ik zou je kunnen zeggen dat het ging, toen ik na 45 uur uit die hel van een coma ontwaakte kortetermijngeheugen gebombardeerd, ge- devalueerd trainen, trainen en nog eens trainen; per- fect wordt 't niet maar verloren daarentegen eveneens geenszins duivels lachten sardonisch en trokken zich terug terwijl de andere kant zegevierend lachte…

Toen god de mens geschapen had lachte zij…

de vrouw, die hier woont is vaak toch zo dwaas vooral vandaag in de lente wat vogelgekweel, een zonnestraal ze rent als zot naar buiten lacht naar elke bloeiende bloem die dag sta ik, grasmaaier nog steeds nietsdoend te wachten en zij, zij droomt daar in haar hof…

in nevelen gehuld trap ik de dauw met loden schoenen de dood wacht er is niets nieuws onder de zon nu ik beschutting zoek de dood lacht rond middernacht een Happy Hour in café 't Vage Vuur ik word verwacht met hemellichamen bedekt, sterf ik wel duizend doden in de nacht…

Wie mij kent danst met mij Wie mij kent lacht met mij Wie mij kent huilt met mij Wie mij kent houdt van mij Maar, wie kent mij?…

Donker scheert vaak langs de ruiten, honger komt er dikwijls muiten, maar als 't kleine jongske lacht vliedt die ganse duivelsmacht. Moeder zal 'n hempje naaien, laat het wieltje lustig draaien draaien, draaien, draaien.…

Kom, de liefde wacht naar u, Blijf niet langer binnen; Kom, de liefde lacht naar u, Zing van 't zoete minnen.…

De leugen houden zij in hun houding mooi Slechts om de waarheid te verbergen Uit angst schromen zij Bang voor hun innerlijke Echt beklemd tot-en-met Zij leven leugens tot EERLIJKHEID zegt STOP Vanaf nu gaat recht zegevieren Van angst schreeuwen zij Slechts bang voor gerechtigheid In waarheid ingebed…

Ik lachte niet om de dichter, of om zijn vurig betoog. Er werd niemand uit gelachen, ik lachte om het schilderij boven het hoofd, van mijn vriend. Ik lachte om liefde. Ik lachte om ziektes. Ik lachte om nu. Ik lachte om toen, en lachte mijn tranen. Ik dronk nog wat drank en ging toen naar huis, alleen naar mijn huis.…

Al is m'n wereld nog zo grauw Ik vind altijd mijn troost bij jou De hardste waarheid wordt verzacht Als jij maar naar me lacht…

wanneer het licht zoekt naar bekende ogen lijkt het in het donker zoveel mooier alles in de nacht is zo vreselijk zacht als je niet alleen bent zie, je lacht tranen vloeien over wangen uiteen op zoek naar het derde been…

geestdrift ja waar de lyriek van hart en geest tot creatieve expansie komt waarvan de som eindeloos meer is dan die der delen en vroege epiek nog sociaal acceptabel is ja jij die in de tijd al door vele kunstenaars vereeuwigd bent in beeld schilderij en in talloze fresco’s beschreven en gelauwerd bent ja jij die raadsels lacht…

ik zwaaide tussen donker en licht schaduw lachte bewoog gelijk mijn arm weg uit zicht stapelde zwart van vele nachten waken waar wit in steeds bewogen worden niet kon slapen ben ik de regisseur van dit naamloos horrorleven of zijn actie en reactie splinters van een fragmenterend geven…