Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.394):

Ze lacht

Ze lacht. Ik dacht,
toen ik haar zag staan,
haar benen opwaarts gaan:
Hoe kan iemand zulke
pralende billen hebben?
Zag ik ooit op dat koel gezicht
werkelijk zoveel licht?

Toen plots haar ogen,
niet meer geloken,
maar och, hoe blauw,
even in de mijne doken,
die mooie mond gauw,
de zon weer op liet gaan.
heb ik niets gedaan.

Nooit weer
lachte ze hierna
ooit meer.