Alle inzendingen over leest

de echo raapt haar stappen op een hart dat wacht ongemerkt achtergebleven zij zoekt de stille diepte op hoe zon in water leven schept wie leest in een zee van taal door de letters heen…

als je me leest als een kasteel-roman, kun je een deel van m'n hart vinden, maar zie je dat ik ook vluchtig kan zijn, als je me leest als een detective, is de uitkomst niet voor de hand liggend, maar blijft de spanning wel aanhouden, als je me leest als een stratenboek, sla je niet altijd de juiste weg in, maar houd je wel zicht op de eindbestemming…

Gedrukte letters laat ik U hier kijken, maar met mijn warme mond kan ik niet spreken, mijn hete hand uit dit papier niet steken; wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken. O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen. Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid; verzacht het vreemde door de druk verstenen van het geschreven woord, of spreek het uit…

O, lezer, u bent ronduit geniaal ! Uw smaak is hoogontwikkeld en esthetisch, uw lezenslust verdient de term poëtisch, kortom, u heeft een groots gevoel voor taal. U dient nu (in het nieuwsfeit fraai te zien) dit vers wél te belonen met een tien....…

Als ze leest neem ik afstand en kijk ik door kieren van deuren naar haar neusvleugels en wimpers die zich nauwelijks verroeren het omslaan van de bladen, er is geen ritme we streven naar gave roerloosheid.…

wat je niet leest is hetgeen nooit is geschreven witregels in het hoofd van de dichter het verzwegen gedicht onvolmaakt ongerijmd geschreven tenminste voorlopig…

Dit fenomeen zal ik beslist nooit snappen, de voorleesronde onzer majesteit: een kraslot bomvol onrechtvaardigheid waar de aanwezigen dan tóch voor klappen. Maar was ’t wel applaus dat je kon horen, of sloegen ze haar woedend om de oren ?…

Iedere avond keer op keer Huil ik me in slaap De volgende ochtend Is mijn kussen doorweekt Dan denk ik: ‘Alweer’ Iedere avond keer op keer Zak ik weer verder in het zwarte gat Mijn hoop om er uit te komen Is allang vervlogen Er komt bijna bloed uit mijn ogen Iedere avond keer op keer Lig ik op bed Dan denk ik: ’Wat heeft het nog…

De vedel zingt, waar roos en wingerd-ranken Verliefd omhelzen 't huis des akkermans, En gloeien in de avond-purper-glans, - En twintig menschen rijzen bij die klanken; Het avond-maal heeft uit: van dis en banken Verdween der jonkheid blij geschaarde krans, - De vlugge voeten reien zich ten dans, En de arm buigt om de leesten heen, de slanken…

Men viert feest, maar geschoeid op welke leest..?…

Geschoeid op andere leest. De kater was groot.…

Zo zijn het er tien en zo zijn het er honderd en sta je op Instagram en op fb En heb je je lijf, leeftijd en smoeltje mee, dan zijn het in no time een miljoen of twee Ze volgen je mening, geen oordeel, geen feiten, just fake, nep, onwaarheid, goedkoop, snel gescoord Nou mogen de schapen zich aan je vergapen en danken…

U leest een woord En denkt aan wat u dacht Welke betekenis het woord kreeg U leest een woord En denkt dat wat u wacht Meer is dan dit. Niet zo enorm leeg U leest een woord: een woord…

mamma waar is dat angoratruitje ik ga vanavond uit nou in de afvalzak roep ik luid schitterend wolkenwitte zachtaardige konijntje worden in elkaar gestampt moeten rustig blijven liggen met de martelvoet hun gigantisch zacht vachtje wordt eraf getrokken luid gegil gaat niet goed hier heb jij eerlijk gespaard geld ga…

Zijn hand strekt zich naar mijn wang als vleugel klaar om op te stijgen in een kleine aaibeweging van mijn adem deze liefde neemt hartslag en longen eruit hij leest en leest en leest en zegt dan: toch, schrijf mij een gedicht.…

Gegroet jij die dit leest omdat je eenzaam bent en even je zinnen wil verzetten. Gegroet jij die dit leest te midden van veel drukte en graag wat rust wil vinden. Gegroet jij die dit leest omdat je treurig bent en graag getroost wil worden.…

Wat je leest, gooi maar in de vuilnisbak die woorden zijn immers al geweest. Wat je voelt is maar nattigheid het is regen, niet zo maar bedoeld. Wat je leest is pure vrijheid, het zijn woorden, voor altijd zo bedoeld voor altijd zo geweest.…

Vader leest een versje voor. Gretig wordt er gezwegen. Ieder vormt een roze decor... Vader leest Hooglied Negen. ------------------------------ uit: Verhelderingen (2013)…

wie poëzie leest doet dat stiekem want wie wil er met een versje paraat worden betrapt nee dan de blinde die leest met 10 vingers terwijl niemand kan zien wat...…

Het verschil tussen Caroline en Marc is de liefde en dan met name de liefde de warmte, de genegenheid van Caroline voor haar moeder, haar overleden man, haar zonen, haar broer, de boeren, de burgers die warmte is zo voelbaar bij Caroline die is amper te vinden bij Marc en dat is jammer voor Marc en door hem voor ons, het volk het…

diep is de oceaan vurig de branding hij leest zij leest golven huizenhoog hij schrijft zij schrijft letters in het zand hij lieft zij lieft in oneindige tederheid hun omhelzen…

het was schijn die mij beelden bracht vaag en onaf leven leek nog zacht te trillen in een beven als angst zij contourden een mooi contrast met een al volwassen achtergrond waarin hun pril en kleurig bewegen een vitale meerwaarde gaf nog geen fantasie want ook mijn geest volgt de traditionele leest pas later komen letters…

Maar vermageren doet pijn aan je billen merk je het het eerst op plastiekstoeltjes bij het wachten wat een feest…

Voor wie dit niet leest, is dit vers bestemd Maar wie dit wel leest, dient te weten Dat dit gedicht bezopen is gespleten Toen teveel wijn de dichter heeft ontremd.…

jij bent ooit groen geweest een rozetje bladeren rustend op een slanke leest wortelde stevig met een krachtige root de vruchtbare aarde deed jou veel goed je bloeide voorspoedig tot het tij keerde grondwater daalde vervuilde omdat niets het filtreerde jij hebt het rozetje in de overlevingsmodus gezet en door tegenslag…

je kon wel vlinders vangen maar bleef hangen in die bruine schoen van een verkeerde leest lopen ging toen eindeloos je koos haar vlucht volgde met je netje het kleuren van de lucht struikelde over je eigen klucht het net had jou gevangen de schoenmaker gaf jouw verlopen geld helaas niet terug…

je kerkte nog zwartgekoust maar riemde al je leest als een ondeugend naderend lentefeest de dominee sprak dungelipt over het beest dat Satan heet maar het puntje van zijn tong glinsterde zon wanneer hij jou aankeek hij wuifde toen jij weer de kerk verliet de naden van je kousen zaten nog rechter in de leer dan de meningen…

het is de stilte die alles zegt blikken tussen ons die boekdelen spreken ze doen vergeten wat is geweest morgen wordt geschoeid op andere leest handen openen onuitgesproken zinnen verwoorden stil een nieuw beginnen lichaamstaal die raakt bewegen wordt begrijpen langzaam maken wij ons nu haar taal en zachte tekens eigen…

de blinde ziet door iets aan te raken maar z’n geest gaat er de beelden bij maken de schilder zet iets fraais en abstracts op een doek de geest gaat naar de diepere betekenis op zoek de schrijver zet woorden achter elkaar op een rij wil met proza verhalen gedichten iets van zichzelf toelichten? Wat werkelijk wordt gezegd is in…

je legt rookgordijnen smijt met jeukpoeder je woorden zijn schaduwen van de pointe zinloze kringen in een vijver zij komen, zeg je, uit vergeten bronnen en verdrinken de ratten die 's nachts knagen aan de spanten van je angstige ziel maar uit elke fles drink je de geest en dooft dan het eerste licht dat achtelos sijpelt langs de drankkegel…