Alle inzendingen over lenig

De danser wervelt om zijn as Maar blijft loodrecht Kromt de rug Geen pees scheurt Geen pijnscheut verzuurt de lippen Reikend naar een roes Scherend over parket of tegelvloer Rekt hij het kraakbeen tot moes…

schroom ik heb mij niet geschoren mijn tanden niet gepoetst liefde maakt blind de haan op de toren slank draait welgezind rozen roder dan de onze je vindt er geen je draagt een T-shirt van de mijne lila lavendel blikt wat nijdig die ene oorring aan je rechter oor je doet het weer wat ben je enig de koffie heet je nipt heel even lenig…

een lenig meesje hangt snoepend aan een vetbol ondersteboven…

Ze knipte mijn haar handarbeid zei ik doe ik graag zei ze ze glimlachte lenig ik heb dik haar…

De komst van kennis brengt het mysterie om laat mij onnozel aan geheimen pluizen om de rek te testen van lenige geheimen.…

Een oog, een lus, een hoge rug, dat onaanzienlijk takje vlees dat lopend op zijn tenen stokt. Een reuzenrad in miniatuur, een viadukt, een ereboog, zo vordert hij op weg naar groen. Als iemand uit het midden leeft dan hij, hij heft zijn lichaam op, zijn houten huid kan op zijn kop en op zijn achterbenen staan, hij boogt op stilstand…

nooit zag ik je zo lenig nooit zag ik je zo welig bloeien als dit jaar als een hazelaar daag je de zon uit met je outfit en je roodbruin haar…

lenig als een spin de handstand achterwaarts laat sporen na in het brein van de kijker ogenschijnlijk o zó simpel maar ik zou het maar laten als ik u mag raden…

Flexibele geest Acrobatische gedachten Fixerend op een man zo stug Ga je buigen Of zal ik breken Laat me voor nu jouw hersenspinsels zien Dan krijg je ze morgen terug.…

ik ga naar zee kom je mee vroeg zij langs de schuimkraag op het strand vindt je mij in een glooiing van fijn zand vlakbij veelkleurig streek een vlinder op haar dij ik ben niet kleurenblind lachte zij ik ben als ebbe en vloed zei hij ik ben lenig als de wind zei zij.…

De jonge vrouw die flink had toegehapt En volop van de vette vis genoot Merkte opeens dat uit haar moederschoot Haar baby’tje voortijdig was ontsnapt: Het was dwars door het vruchtwater gezwommen En langs de navelstreng eruit geklommen.…

hedendaags vrij gelijk leven vraagt geestelijke gymnastiek menigeen is echt lenig perfect in evenwicht kris kras op balken luchtig vederlicht waar ik bedeesd en stijf wankel loop te zwalken soms komen er tranen iets gaat dan te snel intense prikkeling van nerveuze organen teer en terloops geraakt door een kwieke passante je denkt die…

Het is bijna de dag van de te verse gravering, de papieren, bloemen, de dag die zich herhaalt, alles wil herhalen wat herhaalt kan worden. Is het 't gemis, de ontroering van toen en nu, het denken aan het leven wat geleefd werd het niet weten, nog niet durven uiten en voelen. Wordt 't nu, helaas stekeblind, werkelijk verstaan, nog steeds…

Je bent die donkere plek op witte lakens die milde schaduw in de nacht je bent dat heel nabij verlangen dat net dat mij wil vangen je bent dat dobberen op de gracht dat lenig op mij wacht…

in de lente vervel ik verstijfd en verkild kruip ik voorzichtig uit het winterhol sissend schuifel ik onder de warme zon oude huid ligt overbodig in schilfers, achter mij ik rol mij lenig op ben mijn slangendroom…

het gebrek aan erkenning doet de weegschaal overhellen naar donk're kant aandacht vragen wordt gewichtiger daar kritiek onbewust hun zijn bevestigt gaat men op zoek naar verdoving om het leed te lenigen zo de leegheid te omzeilen…

Bij aaneengeregen opzwepende noten in het jagende ritme van een zomerse bui spring ik acuut uit mijn zachte fauteuil en vergeet voor even mijn kraaiepoten Dan dans ik vurig en lenig de lambada ondertussen kort vertoevend in het nirwana…

Het is de weemoed om verloren gegane dingen je stem en lenigheid onze lach maakte je hoofddoek los de haren even bevrijd die we opnieuw vingen verdween in de strelingen opnieuw bedekt voor later…

Dat koffertje met Hollands eurogeld, Ter leniging van al die Griekse noden, Komt volgens nieuwe Brusselse geboden, Toch níet terug, heeft Dijsselbloem gemeld. In het vervolg raad ik hem dringend aan, Om zich door Linda bij te laten staan.…

Haar vingers flexibel, haar handen vitaal, ja, zij was lenig, kon goed converseren - gebaren van armen, druk gesticuleren - en speelde het spel mee, maar dan nonverbaal met enthousiasme kon zij compenseren wat in den vreemde niet snel valt te leren…

. ----------------------------------------- Uit de bundel: De lenige liefde van Herman de Coninck (1944-1997)…

zoals wulpse schelpspiralen zich lenig en conisch door kolkende zeeën wentelen zo wentelt zij zich bevallig en prachtig door kleurrijk leven van indigo blauw naar mysterie van wonderlijk naar warm zo telkens weer verschijnend en verdwijnend is liefde haar as…

Dankbaar om wat is en was keert de weg zich lenig om, tussen unieke oude bomen langs de boorden van het gras. In zijn oneindig aangelegde tuin maakt hij je te gast waar een groene vinger de hand heeft in gehad. houdt hij steeds de aarde vast.…

de natuur sierde mij met ronde zwarte vlekken mijn territoor bescherm ik krabkrassen zijn mijn merk lenig beweeg ik mij door nevelwoud en water mijn prooi vervolg ik spring, met dodelijke klauw de dood brengt leven moeder aarde geeft en neemt…

." Een simpel woord van leniging het enigst, wat ik heb gevonden, waarin mijn ziel uitwenen ging "vergeef mijn zonden."…

'k zag een vogel op een tak gulzig gluren naar een slak die mijn zonnebloem met grote slokken vlug naar binnen wilde schrokken op de muur wachtte de kat tot de vogel gegeten had overviel hem dan pardoes met de lenigheid van een poes of hoe ieder wezen door te eten bijdraagt tot de voedselketen…

Lenig als een klein poesje, dartel je rond Helblauwe ogen en een heel fijne mond. Waar je verschijnt, wordt alles vrolijk en lief Je werd echt mijn Hartedief! Schattig kleinzoontje, ik heb je lief.…

De Melkweg strekt zich lenig uit. Onder de curve van onze planeet, baadt ze in een flauw rood licht. Een dartelende wolk met fonkelende sterren, ook obscure, donkere slierten van interstellair stof. Dat ontsiert haar prachtig lichaam. Ik zie haar als een stoffige, gassige verwrongen schoonheid.…

Streng en rechtvaardig verkleed als pilaren met stalen gezicht De ooit zo lenige geest in beton gegoten de deur hermetisch dicht Geen greintje veerkracht meer slechts domme kracht en dood gewicht Angst voor de kiezer bang voor elkaar voor hun taak te licht…

stemmen drijven voorbij deinend over de rand van ons land wat nu met koude voeten staat in afwachting dat het anders moet politiek in verbrokkeling in aanblazing van nieuwe verlichting wie zal met wie gaan peddelen zal er nog cohesie zijn in lenigheid de kamers zijn opgemaakt maar wie met wie in het torentje poses…