Alle inzendingen over lentezang

Geen nevelig duister Bedekt meer het veld; Geen blinkende kluister, die 't beekje meer knelt; Het stormen is over; De buien zijn heen; Wat ritselt in 't lover Is zefir alleen. Vol bloeisel van boven, Vol bloemen omlaag, Staan velden en hoven, En telgen en haag! De Vrolijkheid dartelt In klaverrijk Gras, Zij wemelt, zij spartelt, In…

Kus voel streel mij lief gelijk de zachte lentebries geurt het leven Springt de fontein zilver diamant onder blauw witte wolkenhemel De milde zon lacht in het ochtendrood Zie de merel in boom zingt zonder schroom een vrolijk lied tussen roze bloesem Kom laten we dansen op accoorden van vogels mijn lief elkaar openbreken bespelen…

Daar komt de Lente: Ze spreidt algauw Haar hoge tente Van licht en blauw! De velden laaien In zonnegloei; De weiden waaien Vol bloemenbloei! Het beekje huppelt Zo vlug en fris; En zilver druppelt Van bies en lis. De bomen strekken Hun armen uit. De wilgen lekken, De berk loopt uit. Al! takken, twijgen, Al wierookwerk! De leeuweriks…

na maanden van grauwe nattigheid de lucht nog zwaar van wintertijd meldt zich gevleugeld het voorjaar nog voor de dag krieken kan klinkt uit keeltjes, glad en zacht een vrolijk makend lied merels zingen met hun zang door sneeuwklokjes begeleidt mens en natuur tot ontwaken ritmisch hiphoppen koolmeesjes tussen de takken in het blauw…

het fris gewassen gras glimlacht hij is tevreden met zijn kapster niet te kort, niet te lang zo maaide zij met lentezang het karmijnen kraagje van een aster het mos maiorum riep echter uit: ik ben een ongeschreven wet daarom heeft de coiffeuse wat paardenbloemen op zijn hoofd gezet zij boog zich naar beneden en zei: je hebt niets meer te…

waarin de merel zijn avondlied zingt, - lied, waar al het geluksverlangen in klinkt, dat nu rumoert door mens en dier, - zo te lopen, vaak vol bekommering over de wereld, het duistre gebeur in haar; kleine, nietige enkeling vol zwakheid en vol twijfel en getreur, en dan op eens, vol moed weer en vol drang te helpen en ook nog soms, vol lentezang…

getroffen door de akkoorden de melodie lokt zwaar van eufonie het sluim’ren dat in kern ontstaat wachtend tot ‘t ritme zacht beroert en pulserend naar bezieling voert waardoor de kiem ontluikt uit ‘t zaad gehoor gevend aan natuurlijke drang barsten schalen, vliezen en knoppen is ‘t voortbestaan niet meer te stopen en jubelt nieuw leven haar lentezang…

waarschijnlijk niet ontspringen de herfst met al zijn geuren voelt dichtbij toch zal ik van zijn kleuren blijven zingen dan lig ik stil en luister naar het bos zie ik nu toch heel hoog een nevelvlek bevrijd laat ik de smalle wereld los en langzaam vormt het blad een bladerdek zo slaap ik zacht de hele winter lang een koekoek wekt mij met zijn lentezang…

En elke dag komt God mij tegen, ik mag tussen ontluikend leven lopen, de bloesemknoppen barsten open, de bomen groenen langs de wegen, ik adem het vervuld verlangen, het dartelende vee raast door de weiden, ik zing met bloemen lentezangen, 't geboortelied van nieuwe tijden, hemelzon verwent mijn winterhuid en laat de warmte in mijn vezels…