Alle inzendingen over levensdans

de zee maakt ze blij kriebelt vol buitelingen in opgewarmd bloed zij plukken de levensdans als hun glimlach stormvloed breekt…

Dansen als een mooie vlinder in het zonlicht, met zijn pracht, dansend als de kleine muggen bij het vallen van de nacht. Dans de dagen, dans de nachten, dans het leven als een kind, dat kort droef is, niet blijft zitten, dat intens het leven mint. Ook al kun je niet meer dansen om het lichaam moe en stram, dans dan maar in je verbeelding…

Ik dans met jou in gedachten Duizendschonen bloeien er Jij komt op in zacht roze Oh horizon wat ben jij beeldschoon In het hof van heden Kleurt mijn gezicht nu avondrood Ik voel de warme Golfstroom Neem de dansende beelden Over een zee van ruimte waar Langzaam wandelt de nacht Over het water en landt Waar wij onszelf in het echt…

Dan houden wij onze handen soms over de randen tijdelijk over de randen van het dagelijkse bestaan, dansen apart in ons eigen tempo onze unieke levensdans later in een grasveld van de tijd, later in eigen tempo met vlijt.…

geliefd te maken zonder berouw maar als zij haar levensdans fladdert met jouw armen, animeert zij dat leven met jouw innerlijke charme……

tranen, tranen, levensdans bleke mergtranen liet je na oorlog was je naam die dag of het sterven zonder doden kan natte woorden, inkt vermengd met het gif van roemloze daden kinderen huilen nog wanneer zij boeken openslaan daden, daden, held waar was je toen die dag dat vrede had moeten zegevieren of geboorte zonder leven kan…

Als een windhoos verwaaien emoties moeiteloos over een zacht glooiend landschap In kalme handen weten koude wangen zich geborgen voor latere tranengloed Wat in het ongewisse blijft zijn de bouwstenen van het eigen zijn de diepere roerselen ontsproten aan dat wat niet gekend wordt Het onbenoembare zelf trekt aan als een magneet…

Onstuimig gaat het soms te keer Waar golven het strand beminnen In een zee met duizenden zinnen Hij strekt zich uit in schuimend nat Over haar zanderige gladde huid Reikt naar glooiend duinlandschap Waarop hij flink beukende stuit Zij biedt weerstand aan zijn storm Natuurlijk met haar bekken Hij begint zich na zijn heftige daad Langzaamaan…

waar haar spiegel water raakt in kleine passen beelden schept, voorwaar haar zachtste zelf laat zien danst ze lichte teugen adem als een zeepbel boven kleur duizend vadem diep de wereld schiep een beeld, een kind uit harde stoffen doch haar stolsel liep uiteen slechts door mijn hart getroffen…

onder een oppervlak van kou liep liefde mee warme truien elders als een extra jas de ganzenpas van twee hand in hand en zijn glimlach smolt rond wat ik kon vertellen blij, ontvangen door een hart dat meerdaags gaf en bovenal het kindergraf dat licht verstuurde uit haar dood dankbaarheid was groot, groter nog mijn glans ik speel de levensdans…

tuinkleden tussen coulissen van lavendel en lavas op het toneel van je wonderlijke leven Hoor het hart van moeder natuur kloppen van lichtblauw naar donkerbruin meerstemmig doorjubelend in je wezen Voel je vrij te gaan in het bestaan de klare kansen, de bonte kleuren, de vrolijke klanken, de zoete geuren, rijpe appels, toelachend fortuin, levensdans…

Je schrijft nu je laatste verzen er was nooit een mooier lied dat zo snel moest afgeschreven want de tijd die heb je niet Jij maakt aan je letters krullen en de zinnen geef je glans van die laatste mooie woorden maak je een ware levensdans Het kost je moeite zo te schrijven maar jij omklemt de pen met kracht je wilt zo graag wat langer…

Vingervlug demonstreer ik een geuite levensdans Vol met bewegingen van het muzikale ritme Vloeit daar een golf van geluiden over met een Echo van zingende mensen en een lange wave.…

beurtelings gekeerd in lichte flitsen kleurt de zon, vrij spelend langs het dons geen waterkou rond zachte vleugels boven bomen hangt het aardse van de weg daaronder schemert schaduwleed in krullen rond de oudste stam er blaast een zucht, tot lucht gekeerd en bladeren vereren thans een storm vol pirouettes nooit geleerd maar altijd in de levensdans…

Dat duiken in het zilte leed, Dat klimmen in een feest van glans, De blanke veedren van mijn kleed, Waarin ik tijg ten levensdans, En volgt mijn vleugelslag beneê De steilte van zijn veilge troon, Tussen de hemel en de zee, Terwijl hij mompelt: zie, hoe schoon!…

zo zijn dichterskruid; Een geboorte doet zijn “lente” leven Een nieuwe plek in een aards paradijs Een nieuw begin voor hen die komen, Een nieuw huis, welke zich in tijd bewijst Als thuis voor nieuwe kinderdromen Onsterfelijk moment door een Koninklijke glans Werkelijkheid omarmt een nieuw gegeven kans Een handje nodigt uit tot start van levensdans…

Onze beloften ingebed als fantasieën, simpele bewoordingen in de hoop te mogen figureren in ouvertures van aller relativering, een gepassioneerde levensdans als slotakkoord met voorschreven passen als ultieme krans.…

Onze beloften ingebed als fantasieën, simpele bewoordingen in de hoop te mogen figureren in ouvertures van aller relativering, een gepassioneerde levensdans als slotakkoord met voorschreven passen als ultieme krans.…

Midzomernacht, de zwoelste nacht: geliefden liggen, ontkleed in maneschijn en rozengeur; ze dansen een minnedans, de levensdans Lichamen verlangen, naken, raken; monden zoenen, kussen halzen, oren; fluisteren ondeugend lieve stoute woordjes Handen kroelen, strelen, voelen; tongen likken plagend, tintelend verstijven tepels, zinderend kippenvel…

terug naar je eerste jaar want je was nu nog niet klaar geen schijn van kans in je wankele levensdans want je bent er voor de mensheid en niet voor de geaardheid word maar eens wakker vandaag of zo er gingen je miljoenen voor die zichzelf ook kenden door en door dus als je jezelf een zetje geeft terwijl je omkijkt en een beetje…