Alle inzendingen over levenspijn

In mij, mijn Tempel van Vreugde klinken helder schalen levenspijn.…

jij speelde verdeelde heerste zonder dissonant want in hun vertrouwen op jou was geen angst die benauwde ieder gaf open en lief wie hij was wat zij deed of had zonder enig vergelijk omdat samen verschillen vergat idyllisch de sfeer die er was zij gaven zoveel meer in deze magische momenten van intens samenzijn zonder levenspijn…

alweer éen van die dagen dat ik een omgekeerde egel ben mijn stekels beschermen niet ze prikken diep in mijn vel wegkruipen onder gebladerte helpt dan niet voor de pijn elke centimeter van mijn lijf voelt nu rauw doorspiest…

In het laatste licht Van de late avondzon Geest vermoeid Door levenspijn Ziel doorgloeid Van mild verlangen Naar een nieuwe Horizon…

Decennia lang Balancerend op De snijlijn van Ingehouden vreugde En onderdrukte levenspijn Te langen leste ontdekt Dat ik zonder angst Mag leren er te zijn…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Kijk in de spiegel En zie ogen dof Van levenspijn - Zo veel vragen Heb ik, antwoorden Die moeilijk te Verkrijgen zijn, Sta zo vaak Versteld van De ongerijmdheid Van dit leven, Voel me zo arm en naakt Dat ik alleen Nog maar jouw Ogen zie waarin Ik de mens ontdek Die ik al haast Was kwijtgeraakt…

ik wil niet herinnert worden na mijn crematie en ook geen urn tijdens mijn leven waren mensen mij al vergeten, al lang vergeten dus ik wil niet herinnert worden na mijn dood, na mijn verlijden na mijn overlijden, na mijn lijden want vergeten zijn doet pijn, zeer doet grote pijn, doet lijden, doet levenspijn lijden dus ik wil niet…

ik heb alle zonnen aan jouw hemel zien schijnen waar ze ook plotseling verdwijnen in een opkomende bui nog lach je maar de eerste schaduw is verschenen licht bewolkt is je blik in een nog onvoorspelbaar gezicht dat nu langzaam donkert in een stemming van afwezig zijn versluierd voelen wij de levenspijn steeds nader komen…

Daarom zijn dichters dan geroepen om te delen en zo de levenspijn een beetje soms te helen.…

Veertje liggen, gewoon Op de grond in het gras - En met geen mogelijkheid Is zij van haar stuk Te brengen, terwijl de Storm over haar raast Brengt de zwaarste Stormvlaag slechts een Kleine rimpeling in haar Voort, en blijft ze liggen In totale vrede, ongestoord - Laat dit veertje ook voor Mij de vrede zijn na diepste Wonden en levenspijn…

Laat het door het lachen zijn met vrienden en geliefden maar niet door levenspijn die op de huid blijft kleven. Voorzichtigheid is geboden niets is verboden daarvoor ben je nog te jong en onervaren. Laat de rode draad van het leven je naar ongekende oorden reizen.…

Laat het door het lachen zijn met vrienden en geliefden maar niet door levenspijn die op de huid blijft kleven. Voorzichtigheid is geboden niets is verboden daarvoor ben je nog te jong en onervaren. Laat de rode draad van het leven Je naar ongekende oorden reizen.…

Laat het door het lachen zijn met vrienden en geliefden maar niet door levenspijn die op de huid blijft kleven. Voorzichtigheid is geboden niets is verboden daarvoor ben je nog te jong en onervaren. Laat de rode draad van het leven Je naar ongekende oorden reizen. Claire Vanfleteren…

Jij zal er altijd zijn, papa Je zal er altijd zijn In alles wat mij is zo na Zelfs in mijn levenspijn ‘k zie jou in alles, overal Jouw werelds pad, in het heelal In ieder, ver en mij nabij Maar overduidelijk diep in mij Jouw einde dat geen einde is maar slechts een nieuw begin jouw passie die vermogend is die geeft me levenszin maar…

binnenplein liep Een dienaar tegen die Een grote zilveren schaal Droeg met daarop een hoofd - Mijn hoofd - dat losgesneden Was van romp en rest dat met Gesloten ogen de stoet aan Zich voorbij liet gaan - In het hoofd twee diepe gaten Uit het een stroomde in Donkerblauw bloed mijn verdriet Uit het ander in karmozijnrood Mijn levenspijn…

vrouwen zijn onderweg en lijken voortdurend in de leg herkauwen aldoor het kwaad dat zij immer vinden op hun weg ons wijzend naar wat liefde zou moeten of kunnen zijn met uitzicht op de teder volle baat, waar is dat te vinden, juist, in een soort blauw azuur, een paradijs zonder levenspijn een ding ontgaat hen echter daar wonen geen…

om te volharden in weken van boete en levenspijn dat struikelblokken als een offer worden gedragen hoe enger het pad ; hoe dichter we bij de top zijn ook als de valleien nog dieper voor ons gaan dagen?…

De nacht, die naderkomt, duister en heerlijk, En even heul brengt voor de levenspijn In de armen van het hier alleen begeerlijk Geluk: bemind en niet gekend te zijn. In stede: Dag. Een gemelijk ontwaken In de slagschaduw der toekomstige plicht, In slaafse haast zich wreevlig op te maken Naar geestloze arbeid, wrokkende verricht. Avond.…