Alle inzendingen over lila

Een aardappelveld van het tederste lila zo ver je maar zag…

Vroeger toen we speelden voordat ik slapen moest jij wees aan de kleur 'lila' dat werd mijn liefste kleur Ik zie, ik zie Op dit moment, nu, hier, Ik zie, ik zie mezelf op dit moment, alleen, geen warmte of lila om me heen..…

alles wat er rest is een armband rond mijn pols, een glimlach achter glas en stilletjes herinneren ik zaai het zaad van lila klaprozen ik zegen ze, heel stil de wil om ze te laten bloeien overschaduwt het geheel het zijn er veel een glimlach over warme aarde het zijn er minder dan de waarde van de hinder en de tranen in mijn keel…

Ik slenter door een lila heidehemel. Ik ben een heilige, ik strooi baldadig met zonlicht en regen. Gazellen springen door de hoepel op mijn hoofd, flamingo’s vliegen in en uit mijn mond. Ik slenter door een lila heidehemel.…

Een aardhommel zat op een lila distelbloem wat was hij schattig…

Het is lavendel dat uitgelaten lila halfweg juni plotsklaps mij zo boeit…

Zij bloeien dat het een luxe is wit lila heel de hoek staat vol…

Wit en lila en dieprood etaleren rododendrons het uitvoerig al die schoonheid zat van binnen…

waar lila liefde paarst het violet nog ongeweten laat koester ik het infra rood de zachte warmte van verborgen bloot…

Pinksterblom, lila paars; over het groen verspreid je een lila waas. Geneeskrachtig leg je de ziel open, die aan de Pinkster essentie is ontloken. Floreer je als het fluitenkruid; in een geloof dat nimmer door een zwijgen wordt gestuit.…

Jij noemt het groen, diepgroen zoals de bladeren zijn wanneer het hoogzomer is - Ik noem het lila, paars als het gezicht van iemand die sterven gaat - En toch hebben we het over dezelfde Kleur.…

Jij noemt het groen, Diepgroen zoals de Bladeren zijn wanneer Het hoogzomer is - Ik noem het lila, Paars als het gezicht Van iemand die sterven gaat - En toch hebben we het Over dezelfde kleur.…

Zeg niet koolwitjes zijn het maar ze fladderen van links naar rechts naar boven naar beneden spotjes wit op groen op blauw op lila op lavendel kijk er eens naar fladderen maar onooglijk voorbijgaand in geheimschrift in codetaal…

Ik dwaal door een tuin vol steppen en kuilen waar het fijne stof regeert over de pest en etterbuilen al het groen en pril geweerd gortdroog en veel erosiebruin Ik volg de sporen van de bron ooit de zekere oorsprong van omhelzing en minnekozen waar de aarde ooit bezong de toverpracht van lila rozen altijd de glimlach overwon Ik voel de…

zie de kleuren kolken tot wolken lilalicht venijn paars en geel verlengen pijn in zwart van onderdanig zijn toch is er symbiose met de ronde vormen die jij hebt gekozen in warm rood pulseert jouw bloed het leven wij hebben elkaar alles nog te geven…

in april de ochtenden nog kil stap ik uit de deur en ruik de geur van nevel uit de hemel in een laken van lila staat daar de azalea zo loop ik in het rond het brood nog in mijn mond alleen maar even blij het onkruid nog verre van mij…

onvergetelijk colosseum in el jem onafscheidelijk als de schaduw van de zon bleven eeuwen aan je gouden stenen kleven verstild omgordt lila bougainville de pracht en glorie zinderend als de zon in de ovaal van je arena…

Ik moet iets doen, weet niet meer wat als ik uw lila stem beluister. U zegt, op cultureel gebied? Uw uitleg klinkt wat duister! Het voorspelde geld? Een speld. En... een nieuw lief? Ik ben geen griet, mijn liefde is sinds lang gefluister in de seringenboom in volle bloesem.…

Van een zomerblauw zou ik je kunnen weet je van een rozenrood ik zou je van veel wit en geel en violet nog meer van aubergines van dat mooiogend blinkend van dat glanzend zwart ik zou je van veel groen en weet je ik zou je van dat dat felle lila lavendel op een border netjes in de rij en van sneeuwwitte anjers zie er is veel…

als ik weg ben verschoten in geuren van vergetelheid zwervend in liefde verloren zonder jouw handen strelend over mijn rug koud verdwaald zoekend in kussens ruikend naar lila sterren weg zwevend in de waarheid heb ik lief zo lief…

kleuren vloeien naar positie in dof lila lichaam uitgebloeid in juweel doodskreet aangesmeed aan hemel ogen van bliksem in het oneindige dorst in beproefde ogenblikken er is geen uitweg uren vallen dood neer staan nimmer meer op…

in de late lentelucht vond ik je terug tedere geur van beginnen prikkelt mijn zinnen laat me leven lila kleur ik de sterren zilver de maan stormachtige stromen nu tot rust gekomen laat me dromen laat me gaan…

zag iets blonds dat paarser wilde lila spande rond de billen de hak was hoger dan gehoord haar blik uitdagend licht gestoord ik opende de deur een wolk parfum liet in passeren mij haar stukje hemel leren…

Door de pergola heen zie ik nog de bougainville zo lila bloeien je leek er mee vergroeid bijna in omarming de baai keek op de open zee vanavond dacht ik kleed ik je turkoois ik maak van je iets moois ik toon je weer het rimpelen van de zee…

zon purpert terwijl ik in witte streken jou vleugels geef jij het rode bloed in lila laat ontwaken en warmte zachtjes spanning beeft nog niet opvliegend maar je vertrekt in amethist voor een dag in samen de lach op je gezicht…

Aarzelend accepteert zij het geschenk draait het om en om blaast zachte wolkjes langs een prachtige lila strik een glimlach verheldert haar getekend gezicht dansend gaan gekrulde lintjes over haar blauw geaderde handen nogmaals kijkt zij hem aan en vraagt heel zacht of het wel echt voor haar bestemd is terwijl zij bijna de verpakking…

Verende passen en gedachten op een slingerweg in jonge zomerwind blaffen honden verte maar deren niet ik huppel dus groet het groen en lila met vurige harten blaas geel paardebloemmeel een epifanie van pluis langs Pinksteren in de late zon zal ik dansen…

Lila tranen Mysterieus onbekend Die zich een weg langs de wangen banen En snel van de ziel wegrent Zilveren ogen Onthullen de geest Geheime wensen niet vervlogen Maar ook nog niet geweest Aura, wit glanzend Toont de herwonnen hoop Door nieuwe energie dansend Een nieuw begin op zijn loop Een gouden wil als zegen Alom zichtbaar geworden…

ik brand me niet aan netels draag enkel vergeet-me-liever in mijn handen loop langs klaver die zich vierendeelt ik pluk er geen maar laat ze staan -voor blijvende groei- zie klokjes volop grazen met een lila glimlach voor me ligt de weg die vrijheid ademt -zonder vallen- daar drink ik de nectar uit volle honingbloemen en slik…

ik schets je wel in mijn gedachten met lila ondertonen tussen ‘t groen laat wind tussen de bladeren dwalen op zoek naar ongeschreven wetten regels vraag ik even te wijken om het zicht niet te belemmeren laat grijze achtervolgingen maar eigen keuzes maken mijn leven draagt meer kleur dan nachtlicht kan verdragen door de dagelijkse openhartigheid…