Netgedichten

netgedicht (nr. 11.447):

Een lila glimlach

ik brand me
niet aan netels
draag enkel
vergeet-me-liever
in mijn handen

loop langs klaver
die zich vierendeelt
ik pluk er geen
maar laat ze staan
-voor blijvende groei-

zie klokjes volop grazen
met een lila glimlach
voor me ligt de weg
die vrijheid ademt
-zonder vallen-

daar drink ik de nectar
uit volle honingbloemen
en slik de smaak
van vloeibaar goud
-proef de zon-