Alle inzendingen over magma

samen zijn we afgedaald langs graniet en basalt tot wij in de hitte van magma hebben gebaad daar waar moleculen en atomen de bouwstenen worden van onze dromen vervloeien wij komt alle materie vrij in het opnieuw spelen van de schepping door het lezen van zijn hand met eeuwigheid en oneindig zijn door onbeperkte vrijheid…

Gesmolten is het ruwe gesteente, bij zeer hoge temperaturen het binnenste, geraakt..de vluchtige bestanddelen vloeibaar is het hart. De lagere druk verschuift, heeft de trots der aarde vast Gloeiend rood, bestaan de combinaties het oppervlakkige bepaalt de omstandigheden hoogmoedig schoon uw deel der aarde, ontwaakt kwetsbaar…

de koude waterarmen van de oceaan houden het eiland gegijzeld gestaag vreet de eenogige waterreus zijn tanden stuk aan de grillige randen van gestold magma in het donker groeien de wurgende waterarmen van de eenogige reus…

ik zoek de aders in het steen mijn beitel vindt ze in het klieven gestold in koelend samengaan nadat emoties zich uit aardes haard verhieven zij verhalen hoe de schepping sluit maar in stromen magma perst de korst nog steeds haar nageboorte uit…

Zij pakt de dingen in zacht papier vanwege breekbaarheid en houdbaarheid zij wil schoonheid bewaren Vermoeden dat niets blijft en vloeibaarheid naar vastigheid verlangt als magma om ook eens het licht te zien Zij laat zich merken in haar strelen met vinger, mond en voet en eigenlijk met elk gevoelig plekje van haar zijn…

je vingers op de rots een hand met energie geladen tastend naar de lijnen die potentieel laten verdwijnen in een wisselende stroom het lijkt een droom om alles weer te weten tijd als factor te vergeten in steen vloeit de geschiedenis tot heden weer ineen magma is mijn hart zee en wind koelen hitte van mijn huid in vogels vinden zich…

de zon kaatst kermis in de hel, ze is te fel regen komt in stromen en druppels spatten hun vaarwel ik zie je staan handen op de rotsen voel je energieën gaan tot ze met het magma botsen de kern is het element, waar omheen al je atomen dromen vervallend tot een volgend sediment waarin jouw straling vrij kan komen je deelt niet in…

geen uitbarsting van woede berusting bij oude Fuji timide rookpluimen een stille traan van magma de zoon van de keizer moest gaan bij het licht van de rijzende zon naar kolkende krater aan vreemde stroom een strelende voet veroorzaakt eruptie bescheiden glimlach en buiging van rijzende ster…

Wanneer een vallende ster een brandende meteoor ontmoet versmelten magma en straling in onnavolgbare stromingen Bloeiende erupties ontstaan geven boeketten rood en oranje licht Laten zij het heelal nog een keer knallen zonder zwarte gaten te veroorzaken De gesmede komeet reist verder geen grenzen en ongeremd…

Afhankelijkheid Als minuscuul object Bewegend tussen massa’s massa Doorlopend van een lang traject Niet wetend van de causa Oneindig einde van de tijd Gevangen in haar eigen dogma Vertwijfelde hoop op zekerheid Verstrengeld met het kosmische magma Eeuwig vragend naar het waarom Verlangend naar de moederschoot Uitdijend tot het wederom…

In een wereld die nooit eindigt Waar het eind begin in de rug kijkt Stroomt een rivier van tranen Daar huizen de verstoorde liefdes In het land van sombere wolken Het zonlicht zich zelden laat zien Waar de liefde is bedekt met magma Waaraan de cupido zich schroeit In die wereld doolt de hoop Eindeloos zoekend naar die ene…

woestijnzand waait de hele wereld over ergens in de verre diepte van ijskoude oceanen het hete magma in zuurstofrijk water de zich splitsende algen en het woestijnzand van de Sahara dat neerdaalt in de Amazone en fosfor geeft aan de bladeren die zuurstof uitademen adem in, adem uit adem bladeren en algen en water en denk…

randen bijten zich in blauw als tanden van het magma zwavel voert je naar de hel in een geest- verruimend lachmaar het lijf van Gaia is gestold maar sist nog haar venijnen je voelt het kloppen van haar hart weet je dicht bij haar geheimen ze pulseert geen bloed haar huid is warm en broos de weeën komen woordeloos ontvang haar…

Verhangen naar de rand van een lavameer hellewichtig in de krachter voorgelicht: kokend magma, as en rook, zinsexplosies en het neerkomen van gloeiende stenen en benen, snerpend als glas dat tegen glas wrijft, omringd door bulderende gaswolken, loeiende wind die je dwingt de ogen te sluiten, de adem in te houden, gekluisterd aan het zachte…

Zoveel woorden in mijn hoofd Verlangen naar papier Zoveel wil in mijn hart Verlangt naar nieuwe dromen Een berg gevoel in mijn buik Ontlaadt als een vulkaan Magma kruipend door mijn lijf Een uitweg zoekend Om zich uit te braken Lava stroomt langs mijn benen Stort zich in de zee Zoekt naar verkoeling En vindt rust op de bodem Tussen krabben…

je vulkaande in hectiek smeet magma tot op hoge sferen droop rood de helling af in een steeds opnieuw proberen brak de rots in een veelheid van erupties ik zag de onderkant waar vruchtbaar groen zich wortelt in een eeuwenlange reconstructie daar vond ik jou je glinsterde in ruwe diamant ik zag en voelde je karaat jouw glans…

in hun ogenspel onderken je als geen ander hoe de stemming plots verandert en omslaat als het weer waar redelijkheid ontbeert in zachte woorden is hun agressie snel geboren eruptief uit de nog slapende vulkanen lava is dan onvoorstelbaar heet omdat het magma zonder weten zich in een ver verleden explosief heeft opgehoopt…

bergen zijn de steenpuisten van Moeder Aarde kraters en kloven de littekens die ze vaak achterlaten Als ze op uitbarsten staan berg je dan maar probeer mogelijk de magma en lava uit de weg te gaan lukt dit niet dan wordt je misschien ooit eens opgegraven vanonder puimsteen en as zoals het lot ook eens Pompeii beschoren was…

je aan kan je niet verstaan je mond spuwt kleuren die je tanden scheuren als je lacht je lippen lijken dijken gebroken door de vloed van ijskoud blauw, bevriezend in het vochtig rood van jou ik kan je niet bereiken want je ogen kijken dood ontdooiend in het koele wit waarin pigment verborgen zit maar je handen hoeden lava strelen magma…

tornado's genadeloos gieren in noorderlicht vlammend rond tollende manen Wodan werpt woedend de riem met de dieren in nevels en ringen die vuren bedwingen Dan rijst uit dit allegaar van godenduistering Uranus' kleinzoon en zoon van Saturnus Jupiter, wolkenverzamelaar Stiet met zijn schicht in zwavelzuurkammen van spuwende magma…

Een pil genomen tegen de migraine moeder schenkt onvolprezen koffie in met één oog gebladerd door de ochtendkrant met zijn koppen scherp venijn: bomaanslagen, godsdienstoorlogen aardverschuivingen, bevingen continenten drijven schokkend op het gloeiend magma rond Tussen de oren bonkt en bonkt wordt als graan de tijd vermalen het zwarte…

uitgestoten als schaamrood knaagt aan een schitterende fontein met verstoft geweten wanneer avonden rood kleuren stijgt de mens voor een laatste maal boven zichzelf uit en zoekt op vleugels van aflandige wind naar verloren gewaande duiten jij schatert, spuugt dansend uren uit en heel ver bergt ijskoud de zachtste keihard gespaard magma…

Zalig zijn de dagen van begin De voorgeboorte waar alwetendheid In 't magma van terra incognita Schuilt als een eeuwig voortdurend elixer De alchemie van onbedorven sferen De onbevlekte dagen van begin Nabij spelonken van het limbisch stelsel Ligt diep verscholen in de hersenwindsels Een paleontologisch moederdier De substantia…

Beëlzebub is een duivel uit de cirkel van het dolgedraaide graan weer zal hij onzichtbaar landen het vuur van valse tongen likken en laaiend zijn teken branden Arthimeo, Arthimeo, laat ons gaan Beëlzebub is een duivel uit de cirkel van het zwartgeblakerd graan kom laat ons de bodem breken grommend als een kolkende vulkaan de hellegeest in magma…

gesmolten sterren in het verleden ontsprongen uit de geest uit de grond gehamerd, die van honger is overleden door de zonnegod geraakt zwellen trommels aan waarin de mensen hun ware krijgskleuren tonen en smaakt altijd naar meer op de longen van de wind waarin schimmen geblinddoekt elkaar omarmen, de aarde kiert met haar magma…

geestdrift en enthousiasme waren snel de dragende kleuren in een voortvarende transitie van indolent naar ongekend passioneel je leek gedragen te worden door een tomeloze energie als uitvoerder met een charisma dat besmettelijk rondwaarde tussen geestverwanten jij sprak in de snelle erupties van een jonge vulkaan waar heet magma…

blauwe oceanen proeven, zilte golven uit een archetypisch verleden waarin we ons veilig wanen, worden blik en ethische doel steeds vager, herkauwt het heden zich roestig tot brij, scharniert de tijd alsmaar trager,in de vastgelopen mechaniek met gelijke averij, een noodzaak om te blijven boren, verder dan de fossiele eigenwaarde, tot op het magma…

Mijn lemen voeten in de levens oceaan, een ode aan vergeten goden en op de longen van de wind en aan perkamenten wijzen in de as van vliegend vuur , schimmen die elkaar in geblinddoekte spiegels omarmen de aarde kiert door de magma van haar vruchtbaarheid brengt spijzen op de plank en ook van niet ontdekte plagen de oude magiër tekent de…

zwarte gaten diamanten Schitterend in armageddon aardverschuivende gesteenten Boven onder aards gewelf van katatone catacomben Donderen met het geweld als titanen zonder goden Geen gedaanten geen geraamten wel geweld van de natuur Krachten van tectonisch schokken over dikgelaagde platen Hoog en ijl besneeuwde toppen magma…

de vulkaan stond nu op t' springen de magma borrelde en spoot alle warme lava op haar schoot hij kreunde heftig... was buiten zinnen. het werd doodstil na haar vertrek hij lag te denken en werd wat bang was dit nu echt mijn zwanenzang of enkel maar... een schandvlek!…