Alle inzendingen over maria gaat voor

--------------------------------------------- Shanghai, Semarang, Stockholm, Nagasaki Curaçao, San José, Acajuicilla Overal gaat er een kamer open voor twintig zilveren peseta ¿Porqué, Mária?…

en ruik, maria, hoe in jouw haren de liefde al huis houdt, ja huishoudt maria, en thuis komt maria, ja thuiskomt maria, in vrede en vrijheid, bij jou en bij mij.…

diep in mijn hart is een stil gebed in woorden die ik niet kan uiten maar wel op papier heb gezet steeds als ik dit gebed weer voel gaat mijn hart wijd open zwelt mijn borst op van emotie gaan de tranen vanzelf lopen ave maria, moeder van god hoe vaak heb ik niet gebeden dacht dat ik alles zelf kon heb ik er tegen gestreden ave maria…

Kom, dit is onze eigen film we doen het nog een keer over, denk ik 's nachts na het plassen, terug in bed blijf ik het overdoen maar jij doet niet mee en ligt daar maar de slaap te slapen die ik zo hard nodig heb Ik wil niet vluchten maar moeite doen, vechten voor wie we kunnen zijn en toch krijg ik het koud van jou, ik bevries…

soms kan ik hem niet volgen soms gaat ie links dan rechts rare gozer die jezus gat in zijn hand lult met hoeren noemt god de vader maria zijn moeder veegt met een zweep het kerkplein aan en met theologen de vloer en blind van liefde de dood in de ogen ondersteboven van het leven aan een kruis…

Al had Maria geen kinderkamer voorbereid geen lakentjes met Jezus naam op geborduurd zij droeg haar kindje met een innerlijke fierheid al had Maria geen kinderkamer voorbereid zij was voor haar Kind één en al gedrevenheid Gods liefde had haar boven alles aangevuurd al had Maria geen kinderkamer voorbereid Jezus naam stond diep in haar hart…

Ach lieverd, ik ken je, echt waar, ik houd van je, ik wil je dicht bij me, we kunnen het zo leuk hebben samen, waar ben je, nu het moeilijk is? Werk is geen vakantie maar we helpen elkaar Dat is toch okee? ja hier is dat okee, bij mij ben je okee als je wilt Dus waarom niet? Luister, doe niet zo moeilijk jij maakt de rotzooi in huis…

Dag lieve mens in de spiegel ik houd van jou, heel de dag zal ik voor je zorgen en zo sterk mijn wensgedachten denken dat ze uit mijn handen groeien tot mijn leven, geworteld in lachende gezondheid zo’n honger heb ik naar zorgeloosheid mijn angsten verankerd in blakend bloed mijn lichaam verankerd…

Raak me niet aan, ik sla vuur uit mijn onvergoten tranen om de tentakels in mijn buik ik verschroei elke hand (ook de mijne) Raak me niet aan, mijn huid staat strak om de oude wonden gehard tot een schurend harnas tegen wat niemand mag doen (en toch is gebeurd) Raak me niet aan, mijn buik verdraagt geen enkele druk op het weivlies om…

Ik blijf niet aan de kant staan ik wil graag samen, leren kennen, vertrouwen, delen mijn leven delen, ik zoek contact en ik paai wie mij helpen kan Jou lok ik dichterbij, jou leid ik naar kieren die ik glad maak met boterhoning, langzaam trek ik jou erdoorheen jouw hemd tegen mij aan om te voelen dat je er bent Je wilt wel, maar ook…

Ik schrik wakker van de warmte alsof je zwaar op mij lag Ik geef geen kik en sla slaperig het dekbed weg. Je bent er niet De deur is op slot het is stil in huis Ik denk aan Missy in de andere kamer zie haar ogen oplichten in de mand gespitst op het geringste geluid dat ik maak, een zucht het omdraaien van mijn kussen de gedachte…

Van binnenuit onthaard geopend en gesloten rondom mijn navel, de kern van de schoonheid van het lichaam en de parel in mijn litteken Koester mij, koester mij laat mij voelen en voelen dat jij er bent, jij er bent Het is niet mijn huid die ik week in bad, het zijn mijn spieren en mijn ziel, warm en soepel moeten ze zijn om mijzelf mijzelf…

In bed denk ik jou tegen mij aan, ik ben - mijn vormen in jouw handen en kan even vergeten Mijn buik van binnen vol blauwe plekken, juist daar verlang ik jou, wil ik jou voelen en geen uur weten Schoon en geurig uit bad lang en gelukkig sabbelen en strelen onsterfelijk keten Doen wat ik kan, dromen Mijn zinnen, mijn horizon verzetten…

Opnieuw ziek. Paniek in mijn eigen huid in stukken te vallen Uit alle macht proberen mezelf vast te houden Naar wapens zoeken en van listen dromen Wakker worden zonder Het probleem de deur uit lopen, ergens in het gras moeten rusten, bloed zien wellen uit een schaafwond Verbijsterd ernaar kijken Mijn waardeloze lichaam vol vers bloed…

heeft mij niet nodig, ongeacht wat ik doe, laat en denk Het is Het stroomt of verzamelt zich Als ik me overgeef en Het vanzelf laat gaan zonder iets te hoeven doen besef ik Het ervaar ik Het gedachtenloos ziel in de Ziel stroom met de Stroom een wissellichaam van Het Ik adem en neem Het waar, waar Het niet stroomt gaat…

Ineens was het anders lagen de tuimelaars om en werd ik opgehaald Ik lig schrap, ben ergens doorheengevallen, een vlies tussen orde en overmacht Draag mij weg, ik wil hemels van pastel en grijs na mijn uitjes binnenskamers en op de gang geen systeemplafond Weer thuis, in het licht van mijn eigen ramen tussen de planten, het kastje…

Na het springen leer ik tussen tranen en lach met vaste partners de stille passen Soms huil ik om later steeds weer om vroeger en de herhaling ervan alsof het over moet Dansend denk ik ook aan het fijne dat niet mogelijk is en waar ik van verlost ben ofschoon ik het mis wat ik rijm als ik rust – door een oude kier sluipt fantasie…

Steken en krampen om het gevaar, de gong gaat (voor een nieuwe ronde)…

Mijn lichaam valt stil, alleen mijn hoofd holt nog door – en denkt vrij te zijn.…

Na het loslaten adem ik weer, mijn borst vol – met verwachtingen.…

Wanneer de zon nog geen warmte geeft sta ik op met het dekbed om me heen en kijk ik half achter het gordijn de straat in, de eerste mensen lopen nergens heen, een blokje om met honden die geuren volgen Ik vind het altijd eng of ze me willen bijten Weer denk ik aan jou, aan de uren dat ik tussen verwijten en verlangen half achter het gordijn…

Ik zou ontsnappen, niet beter weten en ervandoorgaan, misschien bang zonder straatkat die mij helpt maar vrij Ik zou afgaan op mijn dromen de geuren waar ik niet bij kan door heggen en tuinen struinen dat zal ik nooit vergeten Zou het zo gegaan zijn en wil jij dat ook of is aandacht genoeg wanneer je miauwt Vermaak me, Streel me…

Het is fijn dat je aan mij denkt maar een fantasie zou teveel zijn ik ben van mezelf, niet van jou wanneer ik alleen thuis ben aan tafel of in bed, verlangend naar gezelschap of aandacht of niet, ik eet en ik slaap gewoon in de kreukels van de nacht onwetend of de maan schijnt 's Ochtends word ik wakker de vogels wekken mijn zenuwen…

In sluiers onzekerheid sta ik op mijn balkon de stenen verschieten vergrijzen achter een bui en zakken weg in de schaduw van zwarte wolken, ik wacht op dampende opklaringen die weer kleuren schieten in mijn stille huis De dag heeft veel tijd en al die tijd sta ik hier moe hard te werken, emoties heen en weer te kaatsen…

Ik zit klem, hoe kom ik hier uit, hier weg, wie helpt mij vergezelt mij desnoods alleen in gedachten, naar de Gouden Poort met vrije vogels in de glimp van het licht tussen haar deuren? Wie voelt mijn liefde trekken aan de netten die ons verbinden? Wie wast de harde korsten van mijn lijf, kust mijn wonden tot bloemen als de mooiste…

Kippekop kakelt alle kanten uit want mijn man volgt weer eens een eigen waarheid en vergeefs zoek ik naar stilte Zwartje zit diep in haar put te zuchten dat ze stikt in het donkerende donker waar het nooit stil is Zo gaat het niet! Breng noten en repen chocola!…

Wil ik dat hij soms wel, soms niet als een engel mijn bed in duikt -- zijn vleugels klaar voor vertrek? precies naar mijn wensen precies als een man een ervaren minnaar die niet hoeft te ademen want hij is een engel -- hij ruikt geen geurtjes Misschien lukt het met mijn nieuwe toverstok om een luik of klapdeurtjes te maken in de…

Zo zoet is het fruit dat ik niet plukte, het viel – zomaar in mijn schoot.…

Hij reed me naar zee Ik maak kleine passen op blote voeten Kleine passen in het koude zand, ik doe mijn best Ik ga niet liggen De tenen van mijn voeten komen mij tegemoet Naast zijn stappen We hebben dit vaker gedaan vroeger, niets aan de hand Altijd waaide de wind zout in mijn haren schuim in mijn woorden die verstoppertje spelen…

Vandaag ben jij aanraakbaar dicht bij mij, jouw geur een wang tegen mijn wang onze handen vrij op elkaars warmte zo voelt vriendschap zonder woorden zonder meer Er is altijd zoveel om te delen, zoveel dat we weten en niet durven weten, niet durven wanhopen Het gaat nog goed genoeg, we willen het niet missen, blijven herhalen…