Alle inzendingen over massagraf

In de herfst vallen de dorre zomerblaren in een massagraf.…

Gaat met de vogelgriep de boel góed mis Dan wordt omtrent de uitvaart van de doden Een wachtlijst of een massagraf van node (Waar ook de kwantumvlam een optie is) Maar wie weet hoe de wonden moeten helen Als je je smart met zóveel volk moet delen?…

zal er geoordeeld worden over ons, die stilzwijgend toekijken op I-pads en phones haarfijn zal worden uitgekloofd hoe wij toelaten dat banken samenspelen met megabedrijven oorlog kent geen romantiek lijken komen in een massagraf .…

de ribben zijn van het geraamte het mooiste onderdeel, ze doen aan vleugels denken of een soort accordeon waar leven in- en uitgaat je ziet ze beter na de hongersnood of in het massagraf het zijn de rimpels in het zand als de zee zich heeft teruggetrokken het zijn de breekbaarste takken van de bomen die in open vrachtwagens worden weggevoerd…

Voor duizende geaborteerden zou ik wensen , erkenning als een mens in`t massagraf.…

hij praat niet over vroeger vroeger is immers al zo lang dood op bleke lippen liggen gedane zaken wat ooit was, zal nooit meer zo zijn maar in gebroken ogen snijden scherven door een kapotgeschoten levenslijn nee, hij praat niet over vroeger zwijgen doet ie, als het massagraf met alles wat hem dierbaar was al bijna zeventig jaar…

nam bomen en stukken bos mee naar beneden de geboortegrond waarop zij ooit zijn gegroeid en de hemel hebben gezien nog pulseerde het granieten hart voordat geweldige modderstromen in een snelle waterafdaling naar beneden denderden daar brak de menselijke bebouwing als fragiele dozen in de chaos van een onvindbaar en naamloos massagraf…

Droge tranen schrijven nullen op een gapend massagraf kon mijn giro maar verhullen dat ik veel te weinig gaf Laat mijn bloed toch sneller stromen bij het zien van grote rampen nachtmerries zijn roze dromen onder televisielampen Schuif mij op de schaal van Richter door naar menselijke actie maak mijn eigen lijden lichter als hulpverlener…

haar gronden en haar stammen een massagraf van scherven die languit in het bos verder liggen te sterven de kleinste vonk die de zon onnadenkend aan onze hemel verliest schieten ze tot een vlammenleger dat de tedere kleuren en al wat de bloemen geuren in zijn hete armen wurgt het landschap smelt weg in een bloedbad van asse…

wie spreekt er van geborgenheid als mijn bed een grafkuil is gevuld met de karkassen van lang gestorven dromen levend zijn ze niet, maar vergeten evenmin en soms trekken ze me ruw in die diepte waar ze wonen en met de jaren groeit het tot een klagend massagraf waar ik enkel nog kan huilen om de dromen die ik doodde wie durft er nog…

Hier is het warm en druk, hier kun je dromen, hier kun je kosteloos bij balustrades komen waar Europa zich ontvouwt: een massagraf dat blaakt van hoop en voor het donker rouge, speelgoed en horloges koopt. ------------------------------------- uit: ‘Zwart als kaviaar’, 2001…

hoe stemt men grillige goden gunstig hoe wendt men onheil af? ritueel van menselijke wanhoop om de hoogste machten te behagen de grootste offerande een ondenkbare gave het wreedste geschenk over het onbevattelijke sluimert een vliesdun laagje…

Zou de Joodse voorzanger zich draaien In zijn verre massagraf misschien Als hij nu zijn bedehuis kon zien: Handen die verwoed in schaaltjes graaien Rode sterren die de boel verfraaien Kaarsen, zielencake van Halloween Wijn waarvan ook ik mij graag bedien (Net als indertijd Paul van Ostaijen) ‘k Huiver in de opgeknapte Sjoel Op een zondagmiddag…

Het enige wat nog rest is een immens massagraf. Goed om hier bij stil te staan en gelijkertijd te beseffen Dat zo een natuurramp ook ons land kan treffen!…

. ___/____/____/____/___/____/___/___ In 't Nyosmeer in noordwest Kameroen Voltrok zich 's nachts een mysterieuze ramp Het volk en alle vee bezweek aan damp 't Was geen malaria, dit massagraf De oorzaak is nog steeds onopgeklaard Geen mug, alleen de dood die er rondwaart... ________________________________ Zie het thrillerachtige…

Godvergeten alleen wroeten wij in ondermaans massagraf.…

Hier vond wie daaglijks nam en gaf een ruw en eindloos massagraf. Het werk van hersens, hand en lust is even grondig uitgeblust. Ik wend mij naar de waterkant. De schepen liggen leeggebrand. Het water, d' eeuwenoude baan, voert bloed en roet naar d' oceaan. Daar staat de dood nog op de brug, een zwarte schaduw, recht van rug.…