Alle inzendingen over mel;ancholia

Toen zong er, zonder zorgen, Daar in de vroege morgen - En dat klonk zo jong, zo blij - Een boer die was aan 't ploegen; Hij zong voor zijn genoegen Een klein, oud lied daarbij. En altijd weer van voren Af aan trok hij de voren Tot in de verte van licht, Met de beide willige paarden Door de rulle wolkige aarde Naar het zilverig…

Als een droom, waarbij ontwaken sterven zou zijn. Zo perfect, zo mooi. Tot men mij wakker schudt, waarbij ik ontwaak en langzaam sterf.…

Schrijnende pijnen in mijn hele lijf Toen jij me daarstraks zei Ik wil dit niet Het kan niet Sinds 2 weken intens contact Verbroken nu omgevormd, tot absolute stilte Met geen pen kon ik beschrijven Wat mijn gevoel was voor jou En nu kan ik niet vertellen Hoeveel pijn ik heb van jou Het voelde zo goed Ik was zo verliefd En jij toch…

zover weg en toch zo dichtbij het is raar, maar je hoort nooit echt bij mij ondanks dat mijn leven zo ontzettend mooi is heb ik het gevoel dat ik ergens iets mis het gemis als honing zonder bij een roos zonder doornen een ik zonder jij zonder jou ben ik incompleet zoals bij een nummer waarvan je alleen het refrein maar weet je…

zegen overviel viel voor mij neer neer op de grond grond onder mijn ziel ziel aan mijn voeten voetjes zo klein kleine handjes handen die streelden streelden over je haar haartjes zo blond blonder dan de zon zonnestralen warmden warme dekens dekten jou toe toe maar, slaap slaap je droom droom heen heen en weer wiegden wiegjes zacht…

zie mij eens groeien van kolf naar meel tot maisbrood 't is voor de bakker!…

klanken krijgen vleugels trillen hemels het mooiste geluid is wat je hier krijgt een nieuw huis, een vriendin een prachtige familie om je heen vandaag sta jij stralend in het licht jouw verjaardag Michael Melse verdient een groots gedicht het is een dag om te vieren in een Melse-feestelijke sfeer van harte…

Een gulzige graaf uit De Meele Verorberde zelfs zijn minstrelen Doch als zijn vrouw zei: Bewaar iets voor mij Dan wou deze edele delen…

Maar conjunctureel vervangt men nu 't meel door hele ladingen kiloWatt ...…

Is het sluw of argeloos een woord te wegen in plaats van meel? Ik bestuif mij anders en gebruik het meel van anderen. Ik loop door tarwe en voel mij aan de akkers vreemd verwant, bereken winst in de hoeveelheid klaproosblad.…

Ik vond er over melk en meel En weet ik nogal niet veel En over ronde hoeken. Wat ik niet vond, hoe krijg je die pannekoek rond.…

Een bloempje blauw satijn en zacht Vol ermee een tak Groei een stamper en een steel Bloei een draadje met wat meel Wees met jou de kracht…

De kruidenmengselfabrikant zit fout: met zijn goedkope nepingrediënten belazert hij miljoenen consumenten: de zakjes zijn gevuld met meel en zout. Wat moet er nu gebeuren met zo’n mix? Eén letter moet veranderd: kruidennix.…

Ze gaven hem de 5. 6tonden meel te 7 en w8ten toege9 op S10tje, die nog even een z11moord wilde plegen.…

De tarwebloem is wit, want meel. De korenbloem is echter blauw. - Of is die wit? Hoe zit dat nou?…

De hofnar vertelde een bloembak, waarin onze bakker z'n meel kon bewaren. De bloembinder spon van het meel - als een spin - toen een meeldraad. Dat was een soort garen. 'De meeldraden kan 'k als spaghetti verkopen,' dacht Appie, daar winst 'm wel zinde. Hij trachtte - hij wilde z'n zaak laten lopen - met koperdraad klanten te binden.…

In hogere Britse kringen Droeg de vrouw het haar hoog Met vet ingesmeerd Met linnen en ijzerdraad gesteven Met poeder of meel gewit Zo raakt de hoofdhuid verstikt Een broeihaard van luizen en neten Onder deze groezelige toren Daagt een gelaat Waar je een schaamlap zou raden…

ginds voorbij die flauwe bocht waar het riet naar het oosten buigt en de oever rijkelijk ligt in glanzend gras, daar, waar het water schittert met schaduweffecten in haar golfslag, dáár voorbij vind je de molen, die onverstoorbaar al honderden jaren het graan vermaalt tot meel tot welzijn van de mens…

met een leeg hoofd is het schrijven veel makkelijker, er is geen pauze tussen de woorden en er zijn geen witregels nodig, geen muren tussen binnen en buiten, geen brood om koren tot meel te malen en zonder glas is er geen gezellig kleedje op de stamtafel nodig, dan waart een droog verlangen rond, als ware het een lippenledig geluk zonder…

de bovenkruier naast een reiger aan de sloot staat stil te wachten de bovenkruier pas in het nieuw gestoken staat stil te wachten de bovenkruier zo zonder wind of meel meer staat stil te wachten de bovenkruier stoomgemaal overlevend staat stil te wachten de bovenkruier op tekening en foto staat stil te wachten…

.' 'Dat pleziert me; het meel', zei de vrouw, 'blijkt dus duidelijk voicemeel te zijn.' De boerin, beretrots op d'r akker, begon in extase te raken. Ze ging met het meel naar de bakker en vroeg: 'Wilt u kletskoeken maken?…

in het aloude Mokum vonden zij na pogroms een wijkplaats aloude zeden en gewoontes leefden voort in tijdsspan tussen leven en dood bruiloften waren uitbundig na de huwelijkssluiting vertrapte de bruidegom een glas de brute laars van haat vermorzelde miljoenen levens toen, maar ook nu N.a.v schilderijen door Mels Sluyser…

Het meel de molen in eigen buis bestuift? De molenaar nimmer verzaakt zeilen mét touw vastzet? zijn witbestoven handen -soms wijselijk- op z'n oren legt? Ik heb 'm -dankbaar- gezegd dat het dagelijks brood me zo... goed smaakt.…

de stengels als navelstrengen verbonden mer de zomeraarde wiegen ruizend ritselend de rijpheid van de korrels in de korenaren de molen scheert met zacht gezang van wind en zachte glans op wieken het kaf der blonde koppen van het koren en voorproeft de instroom van de oogst met ronde slagen het gulle graan tot meel vermalen voedend de…

Ik denk van wel want in de bakkerij van het leven bladert deeg de boeken gist altijd het bloed rijst lust de pan uit poedert meel als sneeuw spat het slagroomvlokken uit wel twaalf spuiten trompettende olifanten.…

draait de reus om zijn as Als de wind speelt met de wieken is de molen in zijn sas Het krakende geraamte draait en wiekt op de spelende wind Strak is het gebonden zeildoek wat zich tegen de latten vastbindt Langs de uitgestrekte horizon staat de houten reus majestueus te zijn In het spel van de opkomende wind maken de houten raderen het meel…

Wat je niet allemaal bestaan hebt, onteigend omhelsd hebt, geweest bent, nu zit je op wacht aan je bed je bladert het boek door, bevingert de woorden wantrouwt je gereedschap, stofgoud cicaden het brood is verlegen, wil niet verstenen het horloge maalt meel en weet het nooit zeker diep in de tuin dooft het buitenste binnen altijd die vogels…

niet elke dag schijnt de zon verwacht niets maar niet voor iedereen eerst dan staat gij open in een landauer spoedt zij zich wellicht naar je toe ongelikte beren op de weg je weet gewoon niet wat je tegenkomt koekhappers meel in de mond kippenstront vannacht was het een ijskonijn in de tunnel van piet hein na twee donkere silhouetten…

Langs de uitgestrekte horizon staat de houten reus majestueus te zijn, in het spel van de opkomende wind, maken de houten raderen het meel weer fijn.…

jouw pupil is een bolle spiegel die de vonk van de maan verraadt haar zwarte meren en kratermonden die elke voorbije traan slikken ik strooi meel en poedersuiker over de deeg van jouw vel met gulzige maar trage handen kneed ik de heupen van de hinde tot een brood van zonnebloempitten een feest voor de speekselvlokken elke vingerafdruk…