Netgedichten

netgedicht (nr. 5.962):

Spraakwater

De blonde boerin zaaide graan
en met spraakwater ging ze 't besproeien.
Ze nam als vanzelfsprekend aan,
dat ze spreekkoren zou laten groeien.

De oogst die ze binnen kon halen
en snel naar de molenaar bracht,
overdonderde hem bij het malen
door iets dat-ie niet had verwacht.

Hij zei d'r: 'Ik hoorde steeds: "Au!"
net alsof men verging van de pijn.'
'Dat pleziert me; het meel', zei de vrouw,
'blijkt dus duidelijk voicemeel te zijn.'

De boerin, beretrots op d'r akker,
begon in extase te raken.
Ze ging met het meel naar de bakker
en vroeg: 'Wilt u kletskoeken maken?'

Geregeld bezocht ze de kast,
omdat daar zich de kletskoek bevond
en meteen - want een kletstante was 't -
liep het spraakwater haar in de mond.

Door steeds met consumptie te praten
(vermengd met het vocht dat ze had)
ondervond ze, dat ieder d'r haatte:
men werd van d'r kletsnat kletsnat.