Alle inzendingen over met kleine gezichten

Kleine handjes Kleine voetjes Langzaam naar het licht Kleine armpjes Kleine beentjes Langzaam naar het licht Kleine baby Klein gezicht Je bent geboren…

Ze maken hun jongere broers vroeg wijs, met hun kleine gezichten waarop veel geschreven staat. Hun moeder heeft de mooiste stem van alle moeders.…

Ze heeft een regendruppel in haar hand, een klein gezicht maar slecht gemaakt. Ze wrijft hem droog. Het waait onder haar vliesdun kleed; ze vangt, verkleumd, een nieuw gezicht en spreekt ertegen: lief is klein en klein is overboord voorgoed verloren.…

Een sneeuw ligt in de morgen vroeg onder de muur aan, moe en goed beschut en een arm kind komt toe en staat en ziet en met zijn voet gaat het dan schrijven over dit prachtige vlak en schuifelt licht bezonnen en loopt door, zijn mond trilt in het donker klein gezicht. ------------------------------------- uit: Verzen 1897…

in een leren zak genaaid zal ik stroomafwaarts drijven, mijn klein gezicht omhoog - de hemel dun als boterhampapier, de zon een zere plek. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

sprookjes hebben handen óm met je te spelen je te strelen en je mee te nemen door de tijd ze pakken je gedachten en naar keuze kun je met ze stappen als reuzen of je verbergen met de dwergen in een puntmuts en een baard, heel dicht bij de aard met een olijk klein gezicht zwaar van importantie en gewicht of kies je voor grootschalig…

O dit ontroeren om een klein gezicht, vredig en goed, onder donkre haren, bruin met goudglans, die de zware streling der handen doet trillen in ‘t licht.…

opnieuw raakt mijn stem de dagen van dobberende bootjes op vuurduinen te traag tussen vreemde mensen ik ben getuige van mijn mond waarin iedereen verdwijnt en de zee hetzelfde begint te zijn kinderen lopen naakt hun lijfjes voorbij met licht en schelpjes aan het oor in en uit het water, hun adem langs de barensweeën alsof…

Ik moet buiten blijven staan, de keuze alleen maar kijken naar een klein gezicht achter glazen ruiten, het lijkt er nu al op dat het snel zelfstandig verder wil gaan Ik word met zachte hand weggeleid komt U morgen maar kijken op de zelfde tijd het heeft alle zintuigen open het is levendig en kerngezond het heeft uw geschreven lijnen…

toen jij ophield met ademen stokte iedere adem in de kamer pas één maand leefde je hier en niet meer in de buik van mama je kleine gezicht grijs, blauw rond je mondje angst gierde door de kelen zou jij deze wereld reeds inruilen voor een onbereikbaar zijn?…

de ridder op het witte paard die de nachtmerrie bereed hij nam haar achterop een droomwereld in de droom bedrogen zoals de droom het bedrog bedroog het einde een begin dagdromen, dag dromen dag in dag uit geslapen uitgeslapen slaapt ze niet meer in…

ik zocht in alle teksten van alle nummers die ik ken en in de onbekenden naar de bekende weg liedjes over liefde die ik niet gebruiken mocht liedjes over vriendschap die nergens over gingen nergens vond ik wat ik zocht geen pen heeft ooit beschreven wat geen tong ooit heeft gezegd dus blijf ik eeuwig zoeken naar woorden die beschrijven…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Die met verblindend licht Het duister splijt in Gelijke delen en Ons het licht uitdeelt Ons deelgenoot maakt Van het eeuwig vergezicht…

je eet een haring en neemt er drie mee of vier of twee je eet een haring je hoofd in je nek ik val op je, vindt je het gek? je vergeet te betalen ik hol je achterna je lust me wel, ja!! 't zijn jouw woorden niet de mijne maar jij bent getrouwd niet de mijne een haring en twee lekkerbekken da's wat ik wilde: even lekker bekken…

Ik ben jouw grote held Groot en sterk En zelfs dapper Werpen je ogen me toe Maar als ik je daar zo Zie lopen Je schrille levenslust In haast te grote sprongen gegoten Hou ik m’n pas in Weet ik wat moed is Een sluwe poging Om het leven bij te benen…

Hier sta ik breekbaar als glas je trapt op me breekt me in duizend stukken waarom heb ik je verteld dat ik om je geef? Hoe kon ik zo dom zijn? Je blijft terugkomen keer op keer je trapt op mijn glazen hart en ik ga kapot je weet dat glas scherp is zeker als het stuk is en auw....het doet zeer…

met het hart op de tong en de angst in de maag zie ik je komen en spreek ik je aan met het woord in de mond en de brief in mijn hand kijk ik je verwachtingsvol aan met een hart dat hard slaat en mijn knieen die knikken denk ik: mijn hemel wat heb ik gedaan met het vuur in de sloffen en de tong op de grond ben ik heel hard naar…

met het volle verstand wil ik in de mallemolen waarvan ik al weet hoe de rit eindigen zal het is een keuze die ik maak een keuze die niet iedereen mij in dank zal afnemen en toch maak ik hem Een keuze die anderen pijn doet die jou blij maakt en mij gelukkig maar toch......... Met mijn volle verstand dat slechts op halve kracht werkt…

Met handen nog ragfijn gebonden in onschuld Met lichamen tesamen gevangen, bevangen in een oogverblindend verlangen Naderen we worden we schepper van een mysterieus web wederzijds verankerd met een zoet gefluister om als één enkele hartslag ritmisch elkaars lichaam te doorkruisen wij, volgens tastbare dimensies zintuiglijk bestempeld…

Even geen zin in woorden té lang op vragen gewacht die niet kwamen enkel zin in niets zittend in mijn nood naar woorden kijkend naar de zee omdat zij me misschien kan helpen zij laat elke keer moeiteloos alle korrels los krassend wrijf ik het zand uit m'n ogen…

De maan weerspiegelt een stille traan en toont hoe koud de nacht kan zijn…

Wederzijds zoeken van tranen naar échte troost zachte omhelzing In verbondenheid vloeit enge hopeloosheid zóveel sneller weg…

De winter regent, stuurt tranen over m'n gezicht. In de lente vele druppels zout, weerspiegeld door het licht. De winter sneeuwt, dwarrelt de pijn in mijn hart. Maar pijn dooit niet zómaar, omdat het warmer wordt.…

binnen gericht Jouw huilende ogen door zo'n naar bericht Ik wil je graag helpen een vriend voor je zijn Jou zo te zien lijden dat doet mij veel pijn Ik leen je mijn schouder pak jou stevig vast Ik zal voor je zorgen en draag ook jouw last We gaan tot het einde breng jou naar het licht Dan neem ik triest afscheid van jouw lief gezicht…

De dageraad, het licht, de zon Een warme zachte gloed Een slimme hand, een gulle lach die weer bewegen doet Een lome aai langs mijn gezicht Je hete zware lijf Lanzaam rollen in het licht vanuit ons nachtverblijf Een druppel zweet, zo honingzoet Je krullen op mijn borst We hebben elkaar net ontmoet Gelest is onze dorst…

denk niet bij het lezen van dit gedicht dat ik ooit nog voor je zwicht, hopelijk ziet zij binnenkort je ware gezicht!…

misschien kan ik in jou pijnloos sterven als regen min of meer regen is en de dood met zijn wijsvinger mijn ogen geneest, zacht en onverklaard het zou op stilte lijken; geleend uit schaduwen van glas of op witte vlokken in een hand wanneer niemand merkt dat het sneeuwt, vroeg tegen het raam misschien is mijn zwijgen niet…

speel met bliksem kick op de donder wij klimmen op maar het stopt op zolder de kelder in me kop het huis gaat op slot de ramen slaan dicht het is een wonder eindelijk een nieuw gezicht…

Je mooie gezicht in het licht, geeft me moed. Moed om door te gaan, om niet te blijven staan.…