inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 22.228):

met kleine gezichten

opnieuw
raakt mijn stem
de dagen van dobberende bootjes

op vuurduinen te traag
tussen vreemde mensen

ik ben getuige van mijn mond
waarin iedereen verdwijnt en de zee
hetzelfde begint te zijn

kinderen lopen naakt hun lijfjes voorbij
met licht en schelpjes
aan het oor

in en uit het water, hun adem
langs de barensweeën

alsof dit gedicht te beluisteren valt
in de baarmoeder van
het zand


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 14 september 2008


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 539

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
jandeb
Datum:
25 september 2008
Email:
jandebskynet.be
Eén van de vele parels van jouw hand, mooi.
Naam:
Fari HS
Datum:
17 september 2008
Email:
fariborz.sohigmail.com
Heel mooi Kerima Ellouise,
met een bijzonder mooie afsluiting.
Naam:
Hazen
Datum:
16 september 2008
't Lijkt op dichtkunst van het nataal groeien; iedere dag mooier en mooier - heerlijke deze zandpoëzie!
Naam:
annabel
Datum:
14 september 2008
Email:
justformeplanet.nl
Het zou met jouw stem erbij met nog meer kracht zijn eigen verhaal vertellen, Kerima Ellouise

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)