Alle inzendingen over metafoor

er was een tsunami die Thailand overspoelde dat is geen metafoor er is een tsunami aan mensen die Griekenand overspoelt dat is wel een metafoor wat is precies het verschil ?…

Plots had ik het door Het was een metafoor Het wezen van de zaak Is beeldspraak Het zet je op het spoor. Een metafoor, Gaat … er altijd voor.…

Een metafoor beschrijft de zaak Door middel van beeldspraak. Het klinkt raar Een metafoor is waar en niet waar, Er is iets niet in de haak. Ik sta er van te kijken Dat ze een appel met een ei vergelijken…

Metaforen en synoniemen Regenbogen en vallende sterren Najaarsstormen in mijn hoofd Als ik naar je kijk. Aardbevingen en uitbarstingen Lavastromen over mijn wangen Vloedgolven van steen Als je weer gaat. De zonsverduistering achter mij Verslind mijn schaduw Een zandstorm aan de horizon Prikkende ogen, verblind mijn zicht.…

Herinneringen vergaren steden, als men dat wil met gouden tempels en porseleinen straten, monumenten die voor altijd de gedachtenis aan wie hier leefden blijven bewaren, substraten van dat verleden, veranderd in afbraak, wanneer men ze prijs zal geven, maalt puin tot nieuw cement voor metaforen, die nog niet zijn verkend.…

lig de hele tijd te metaforen van mijn tenen tot mijn oren in de zon voel de zon ja, ik ben de zon! weet alleen niet wat ik morgen doe…

Ik ga nu even door Over de metafoor. Het is in de zaak Een vorm van beeldspraak, Vergelijkend en raak. Het is een waar, En ook weer niet waar.…

waar handen lijken te dansen en woorden zich vanzelf verenigen overwinnen stilte en terughoudendheid en kleuren als blijk van literatuur het leven, metaforen komen, metaforen gaan en als niemand met mij praten wil dan spreek ik tegen mezelf als in een bede en het wordt een salade van punten en komma's het prachtige wonder van kletsen…

WIJ komen met metaforen, ja wij komen eraan met onbesnaarde gitaren bespannen met levend cellofaan wij bonte rovers, die muziek toveren uit alle holen in de mooiste registers van oude onvermolmde altviolen we zijn die gezichten die lachen in je marmeren tegels die patronen van je fantasie tussen de regels we zijn de wolken die nieuwsgierig kijken…

Plastisch abstract Utopisch literair Een metafoor…

Het is zijn laatste metafoor, het laatste beeld uit klank gewrikt. De dirigent heeft afgetikt, maar de muziek gaat door, gaat door.…

Omdat ik van je hou verzet ik bergen zowel als zware metaforen zwem ik tegen woeste golven om bij jou te horen dat alles zo eenvoudig omdat ik van je hou.…

------------------------ ------------------------ 0 tot 25 jaar: de opening, zoveel kansen, zoveel tijd op de klok, 25 tot 50 jaar: het middenspel, offeren om vooruit te komen. 50 tot 75 jaar: het eindspel, herhaling van zetten of word je geslagen uit het niets? 75 tot 80 jaar: alles netjes in het houten doosje, al je medespelers gingen al…

Als het golven van een metafoor jou, het kleinste beetje, dichterbij zou kunnen brengen. Zou ik je ogen vergelijken met de glimlach van een kind. Jouw woorden rond zien waaien met een zachte zomerwind. Ik zou schrijven tot je danste op het deinen van die ene metafoor. Schrijven tot je dansend, langzaam dichterbij kwam.…

de gedachtenloze dag begint geen woord, geen lied verwacht een zin, geen metafoor verstoort mijn stille dromen, weg van waar de woorden stromen…

Metaforen, maar voor wie?…

De zon op mijn huid maakt de tranen in mijn ogen meer dan goed…

is god dan jaloers genadig en liefdevol ook op z'n tijd de reformator had het nog niet door dat zonder metafor je beeld van god ook afgebroken moet worden dat zal wel zei hij verstandelijk dan blijf ik onveranderlijk…

ik stempel af, sluier het geweten met onoplosbare momenten, momenten die spaarzaam en onthand zich hebben geijkt in de stille rondes van het bestaan was ik een boom, dan zonder bast ergens achter mijn netvlies sterven kegels af die mij de scherpte van dit leven hebben laten zien, ik zal ze missen in de chaos van mijn eigen rangorde liever…

Bonte zinnen fascinerende metaforen ik kan ze niet beminnen nee, ik wil er niet van horen een eenvoudig liefdesgedicht brengt een glimlach op mijn gezicht maar met de liefde mag je niet spotten die gaat nog terug naar een tijd toen leefde heel de mensheid nog in kille klamme grotten ze krasten hun liefde in het kalksteen simpel misschien…

Op willekeurige plekken midden in een zin ineens van regel doen verspringen Vullen van de kale leegte met een vage metafoor Rijmen doet het nergens Noem het een gedicht…

wegbereiders zijn het recept kwijt met de zeebenen van een landrot uitzichtloos op golven deinen een beetje zonnig zinnen schijnen klankrijmen in dubieuze tweestrijd men ziet geen metaforen bij de zot ik zie vreugdevuur op alle pleinen we dalen af in vergeten mijnen roestvrij stalen zenuw leidt er is geen gebod en geld is God laat mij…

bastoon de darmen het peristaltische echokamer en kleur bekennen op het ritme van de lendenen metafoor het luistert er naar de roffel van vroeger era's terug toen we nog dansten om de regen…

Boterbloem als metafoor Vinkentouw als rode draad Arendsoog als antiheld Romantiek als houden van Paringsdans als ritueel Ongekust als maagdenvlies Onsterfelijkheid was zijn deel Maar leven kon hij niet…

Een beeld dat verwatert en het moment dat in vergetelheid geraakt. Zij gaan voorbij als een zucht die wordt geslaakt.…

Nachtverpozing door weemoed eenzaam in echo van stilte bijna aanraakbaar door uitzichtloze horizon die in het duister metaforen zoekt voor het alleen zijn in de nacht op het palet van jouw dromen.…

metafoor uit het ongerijmde woorden op een leeg blad een niet brandend licht majesteit der angst onverwachte zekerheid laatste slaapliedje plaats ruimen voor nieuw leven einde van het sterven…

alleen grote zware woorden omschrijven mijn gemoed ook slimme metaforen doen het meestal goed op een schaaltje afgewogen staat dan weer een woord de tranen in de ogen omdat het zo bekoort "afdruiprekje"…

blijf maar nog even zoek een schuilplaats voor alles wat verdwijnt herken de lege plekken hang de metaforen aan de wilgen in het aanwassend duister blijf nog even tot de nacht haar onmetelijke armen spreidt…

Metaforen zijn een hel voor de taal Ironie is een woord dat ik nooit gebruik Alliteratie is iets ingewikkelds En assonantie toch compleet onnodig Zo worstel ik met de taal en zij met mij Mijn docente lacht Terwijl ik me verlies in deze stoeipartij…