Alle inzendingen over microscoop

Ik de microscoop onderzoek het bloed en het leven! Ik zie bloed en de cel. Ik ben vol macht! Ik ben de microscoop in de kracht! Ik weet van je liefde! En ik weet van je sterven! Ik ben vol macht! Ik ben de microscoop!…

Ik weet niet of ik hem koop Die fasecontrastmicroscoop. Ik werd pas wijs Toen ik ging zoeken naar de prijs Dat was een hele hoop. De prijs was zo’n contrast, Daar hou je je hart bij vast.…

Je morst met jam Je strooit over de tafel met je keukenzout Je liegt met je tong En je bewaart een geheim voor mij Ach lieve mevrouw de microscoop. Met je lampje schijn je naar mij. Je peutert met een mes, je snijdt mijn ziel aan stukken. Met je jaloezie achter de sluiers .…

Wat schuilt er in de donkremaneveer waar is het alziend oog der microscoop waar eco in de biomassa kroop... zijn of niet te zijn trekt fel van leer van onder dermastreken waart de geest als zeven duistere plagen van het beest…

roept de fotograaf zijn camera een microscoop die het verlangen in beeld schrijnend mist…

uitermate klein zij had een stukje wereld in de hand gekleurd door elementen en de tijd onomkeerbaar in het boek dat communicatie scheidde het onderzoek was al gedaan het hoe en waarom bleek een toeval verhaal er waren geen degeneratie protocollen en alles was fundamenteel uitermate klein zo bleek ook de microscoop…

Ziende door het fijngeslepen glas der microscoop Observeert hij minutieus minuscule miniaturen Als organismen vegeterend in een biotoop Binnen Harderwijker universitaire muren Ordenend het ganse plantenleven in families Op basis van hun voortplanting en van regenereren Doel en streven van botanici: taxonomieën, Hoewel reeds lang verworpen,…

mijn hoofd los van de romp het schedeldak scharniert open; hersenen krijgen de adem die ze verdienen uiterst voorzichtig worden ze gelicht en in een pot met formaldehyde geplaatst op de draaischijf, als bij Tussen Kunst & Kitsch, worden ze bekeken minuscule dunne repen geschaafd onder de microscoop daar, ja daar wordt het godsdeeltje…

Om meer naar binnen af te dalen in onze wortels hoe die zich kronkelen de fijnste uitlopers onttrokken aan het oog en microscoop oplossend in weidsheid energiebron, intelligentie die niet te bevatten verbinding met de grootste stilste macht die elke bloem, spriet en kind dier, insect virus en bacterie laat leven en transformeren tot…

Monstercap met navigatievensters dubbel zonlichtwerend geblindeerd continu zijn torso voorwaarts stuwend monotoon zijn solo avontuur donorwervend voor de microscopen van oncologisch superspecialisten armenmalend in een kruipslag peddelbenende torpedo eigenhandig aangedreven binnenboordmotor van hart…

Sliertend en slijmerig waart er nog immer een schijn van sporen in schaduw en schemer, in helix van genen onder microscoop schuilt de kracht van bewijs zonder eenmaal muteren. 2016…

In Gods alziend oog werken twee lenzen samen; de sterrenkijker en de microscoop zijn hier hecht in elkaar versmolten. Had onze aardbol meer land en minder water, dan zou de wereld nóg ingewikkelder zijn, des te heviger twisten. Wat matig bevalt... Het wilen bestrijden of liefdevol dulden?…

Me op de private tekst verlaat, het ene dicht de ander toe in de maat- en meetlint van de poëzie, fluitend riet waar de wind in splinters door de tijden raast, onder de microscoop van een levenslang verdriet, steeds verder en gehaast, vergrootglas van mijn dyslexie die de waarheidszin verplaatst.…

misschien, blinddoek tot het zoveelste einde, streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie mij op de private tekst verlaat, het ene verdicht een ander toe in de maat- en meetlint van de poëzie, fluitend riet herschikt zich in de wind het vergrootoog van een aangeboren verdriet, steeds verder, weerkaatst in de microscoop…

Ik ben geen Hollander, ik ben een mens en alle mensen zijn mijn landgenoten, ik voel mij niet door band of boei omsloten dan door der Liefde wijd-getrokken grens, mijn oog verdraagt geen microscoop, geen lens die 't enge beeld onmatig zal vergroten en van de wentelende wereldkloten ken ik alleen de wereld van mijn wens!...…

tot de laatste hindernis, te streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie mij op de private tekst verlaat, het ene verdicht de ander toe in de maat- en meetlint van de poëzie, kreunend riet herschikt zich aan de regels van de wind uitvergroot door een aangeboren verdriet, micro en macro verhouden zich in de microscoop…

vrouwtjes ongehoord zoals die prikken nooit zoemen ze zwijgen ontiegelijk gemeen zoals dat geteisem boort ze zijn zo duivels klein dat ik uitvergroot pas echt waarneem hoe harig vol venijn die monsters me bedreigen waarachtig van kop tot teen maar op één ding ingesteld en dat is mijn bloed zuigen niks natuur dat is geweld…

Zoals de zon een maan beziet zo kijk ik naar de verleden tijd Tijd, die alsmaar verder schiet en elk mens naar ‘t einde leidt Zoals de stilte ‘t kabaal beziet zo bekijk ik de mens rond mij Elkeen die God in de steek liet als dank voor liefde en medelij Zoals God onze wereld beziet zo kijk ik door de microscoop Een wilde kluwen vol verdriet…

Nu die dierenarts liet mij door een deftige zwarte Microscoop je nare diertje zien die je oor zoveel pijn deed. Maar de tube met smeersel hielp je niet. En later kreeg je een lampekap om je hals. Ach Snow als ik van vakantie kwam klaagde je. Zolang alleen zonder mij . Je witte voeten sloeg je tegen de slaapkamerdeur.…

En ik leg mij onder een grote microscoop. Ik lig met een ringworm te kronkelen op het prepareerglaasje. Want ja, ik ben ziek. Op bed mogen blijven omdat je ziek bent heeft wel wat. Een puzzledoos op schoot. Niet meer denken aan morgen.…