Alle inzendingen over murrexslak voor purp

begeef je in de schilderij hou je bij het purper word Knossaal op Kreta ga 's morgens naar het strand verzamel vuil gele murrexslakken stinkend en duidelijk te vies voor burgers om aan te pakken doe ze in een grote pot met zout en flink veel pies uiteraard ken je Aristoteles purper is violet rose tot donkerrood geslacht varieert tot…

Te zwemmen in azuur à l'après-midi, puur voor het genoegen en warm welkom 'Loste Nord' een jonge ree graast bij het bosje naast de notenboom dan spitsen zich de oren ons gepraat verstoort haar rust een grote vogel zweeft met trage cirkels door het blauw boven dit groene dal, met lila bergen voor de horizon en verre purp'ren Pyreneeën…

Het zonnebloed vlood henen, drop voor drop, Heel 't Westen purp'rend met zijn rode pracht, Plaveiend breed de banen van de nacht. Schouw thans met eerbied naar de hemel op, Waar uit der zonne mart'laarsbloed de schaar Van sterren oprees, groots en wonderbaar.…

Gebeurt het onder het dichten, wie purp publiek dan inlichten dat dit geen genialiteit maar een purpje los is, of kwi jt? Een draadje dat stroom opslurpt van murp gedachtengurpt. En kurpsluiting leidt tot brurp - Brarp! Hurp! Hurp! ----------------------------------- Uit: '…

De stormwind gierde met dof gedruis; 'k Doorstak de bruigom in Ada's huis; Daar binnen stond ze, en 's bruigoms bloed Stroomde op 't satijn met purp'ren gloed; Daar zonk ze neer, nu bleek, straks rood... Toen 'k haar omhelsde was ze dood. De stormwind giert nog met dof gedruis, En 'k dwaal weer treurig om Ada's huis.…

Er was eens een boterbloem die als 'echt' droomde van een boterhammenland Van lekkere belegde boterhammen Na het eten, smullen, slikken bijna ongegeneerd schrokken voelde hij zich zo overmand en 'voelde zichzelf aan de tand' De boterbloem concludeerde: Er was helemaal geen boterhammenland en dat smullen van belegde boterhammen…

Laten wij, mensen, leven voor vrede op aarde en elke ademhaling hierbij stilstaan. Als we vrede van binnen hebben en dragen kunnen wij dat ook wensen voor de ander, en als we allen een stille innerlijke vlam bewaren dan vragen wij niet meer als de wereld aankan.…

Waar blijf je nou, met jouw 'cadeau' chapeautjes? Eerst gooi je glazen in met pistolets En dan verschiet je kleur van geel naar flets Of bak je na je gal liefst zoete broodjes? De wereld is een feest, voor vrouw en man Niet altijd zit er wijsheid in de kan…

Ze zei dat ze een vrouw is Ik vond dat knap…

Ik ben jarig, ik ben jarig. juichte Bart vanmorgen vroeg. Snel er uit, ik heb er zin in. Eerst een werkdag voor de boeg. Sta te springen, en te dansen Ik moet mijn energie nu kwijt! Ramen open, heerlijk weertje Ben weer in mijn puberteit Als een speer ga ik me wassen Tandjes poetsen, luchtje op In de spiegel, effe showen “mooie jongen…

Wij geven ze vandaag een ereplaatsje, Al die cadeautjes voor de kleine meid: Die leuke sokjes die u hebt gebreid, Die knuffels, dat bestek, dat kinderschaatsje Maar morgen zetten wij de hele troep In grote vuilniszakken op de stoep.…

Voor Mijn Moeder achter de wolken. Moeder je droeg mij, en met liefde gedragen. Moeder je baarde mij in liefde door de pijn heen. Moeder je ving mij op in je armen, en troostte mij. Moeder je beschermde mij in mijn bestaan. Moeder je leerde mij het leven kennen en het te waarderen. Moeder je leerde mij al wat leeft, groeit…

Heer wij bidden U voor gewas en arbeid Dat er ook dit jaar genoeg eten mag zijn Geef op Uw tijd regen en zonneschijn Zodat er sprake is van vruchtbaarheid. Mensen kunnen wel de zaden strooien Toch kunnen ze geen wasdom geven Ook al is dit wel hun doel en streven Maar alleen U kunt de groei voltooien. Wij willen U ook bidden voor de arbeid…

Het zogenaamde niets kennen we als leegte. Leegte als onmogelijkheid waaruit wat mogelijk is ontstaat. Zoals onbewuste dromen komen, in het holst van de nacht, en als sterrenlichtjes verder gaan. Zoals mensen die plannen maken en plannen in vonken op zien gaan in het zogenaamde niets. Het niets dat bron van leven is. Het niets dat als…

hoe bang ben jij, wanneer kogels je om de oren vliegen, eerst nog ver weg dan nadert het gevaar, er wordt verkracht geroofd en gemoord, in tijden van oorlog geldt het recht van de sterkste vele mensen veranderen in zieke geesten en jij, jij bent nog banger waar moet je heen, hoe hou jij je kinderen veilig alles van waarde wordt gepakt en…

Voici, monsieur Ravel: Vanuit een gevoelige ondertoon klimt uw violist naar zijn kunnen... Strijken is een zwierige zaak. Trillers en passagewerk sieren de levenslustige. Op een kinderlijke wijze soleert hij boven een orgelpunt. Toch kan hij het maar niet laten even luidruchtig uit te halen! Pizzicato krabbelt hij terug. De piano raakt…

de spin schakelt zich in : het zuigt op het darmpje tot het putwater met dode vliegjes en larven de mond vult, het lijf volstroomt. bij het eten de enkels, bij de koffie de knieën, bij valavond het borstzakje, tot het met krakende wervels en barstende lippen lucht staat te happen. alleen de klok verspringt. conversaties pletten zich…

het staat gebundeld in de weide : stokje arm, stokje been, klompje hoofd en draadjes filterhaar. het is nacht, wat dacht je. de hemel zit potdicht, perslucht onder plakken koopjeswolk. ga, had ze gezegd, ga en breng mij de blauwe muren van het licht. het aarzelde. wèg hand. ga, zei ze toen, en breng mij de zingende vlam in het…

Ik las een epitaaf in het Ionisch de verzentaal van Sappho en Homerus het klinkt als een cliché maar 't is iconisch voor 't leven voor de bloeitijd der Atheners Het grafschrift was gebeiteld in gesteente een zuil, een jonge vrouw in lang gewaad toont ons nu en profil haar schoon gelaat kijkt wat omlaag, en staand op haar gebeente spreekt…

ik stuur jullie liefde voor de nacht ik stuur jullie liefde voor de morgen vol met warmte vol met kracht zodat jullie Carla’s afscheid kunnen verzorgen omringt met foto’s, lieve woorden, bloemen en veel meer zullen jullie haar groeten voor de allerlaatste keer…

Zeg mij dat het waar is dat jij van mij gehouden hebt Zeg mij dat het waar is en dat jij mijn geliefde was Zeg het tot de bomen vertel het aan de wind Maar zeg het niet aan jouw vriendin want zij gelooft je niet…

Je zelf heeft mij jezelf laten zien een gaaf gezicht  en een stralende lach mooie ogen en mond een mooi lijf bovendien al zijn het nog parels  verscholen in oesters door mijn mond en  mijn lichaam  nog ongeroerd  ja meer dan dat ene, ja meer nog misschien... hou ik van je woorden en prachtige zinnen ze tonen jouw liefde voor mij…

Soms willen wij als pluralis majestatis onze dichterlijke zinnen verzetten, niet zozeer als bakens aan de oevers van een meanderende rivier als wel om de leden te strekken en premature seniliteit door verkalking van dichtslibbende aders te voorkomen... ____________________________________ Ze zat mij aan te staren Zwartogig lange…

Rijpe, tot volle wasdom gerezen, himmelhochjauchzend uit de toppen van hun tenen schreeuwende rozerood aangelopen van verlangen naar verlossing in loodzwaar neerbungelende omhulsels van mysterieuze mature, onder zachte schil bijkans uit hun voegen barstende, granaten sterren, elstarren en ander nog niet tot fastfooddrink uitgeperst vruchtvlees, hunkerend…

Van ooit gekomen en van verre aan 't firmament ontvallen sterre sta 'k even vast in 't ogenblik bezonken peinzend hoe het was als kind dat leed en schreef en las bestemd te worden tot een ik Verplaatsen deed ik mij in tijd, de ster vanwaar ik kwam werd ruimer en mijn horizon zo wijd dat ik me zonder vrees of sluimer op de mensenaard…

Je raakte mij in jouw cocon als vlinder aan, zonder touché Bedwelmde en betoverde mij op je eiland, nimf Circe En hield mij als de zwervende Odysseus in je macht Eénmaal vloog je naar hem toe en even vaak kwam hij bij jou Maar beide keren bleef je schuil verschanste je in je cocon Ik waande mij die grote zwerver opende zacht jouw…

Voel jij wat ik voel? Een nieuw jaar vol jou komt eraan Bedoel jij wat ik bedoel? Ik zie jou op elke dag van de kalender staan Winter, lente, zomer, herfst Seizoenen wisselen zich konstant af Maar het zonnetje in mij schijnt dagelijks Sinds jij me jouw liefde voor het eerst gaf Een nieuw jaar kan niet beter beginnen Als met de persoon die…

Nu mijn dagen geteld zijn streep ik ze voor altijd door teer ik op herinneringen in gezondheid, toen dat nog vanzelfsprekend was passend op mijn tellen geniet ik van alles dat ik nog kan heeft mijn lichaam mij verraden, en zet ik koers tot mijn tijd daar is en ze me komen halen vanuit het licht…

Meisje Waarheid in hurkzit bij de beek haar gedachten lossen op, kabbelen mee Wellicht via de Schelde naar de verre zee om terug te komen als witte vlokken sneeuw Boven haar zingt een winterkoninkje een lied voorvoelt de nog verre lente en het verdriet van tijd gaat voort zoals het water vliedt toch het afscheid nemen went maar niet…

Torenklok slaat een keer, bijna gelaten het groen zingt in vele toonladders als een elektrische zaagmachine de stilte ruw verstoort totdat deze het zwijgen er toe doet een kraai van zich laat horen, glimlacht een meisje in het voorbijgaan waar zij voor even de sterren kust op de schommel…