Volkstuinen in trek, maar de wachtlijsten zijn lang (AD donderdag 15 mei 2025. pagina 15)

Natuurlijk moet ik mijn volkstuin opdoeken
overdragen, verkopen, weg doen
maar zo natuurlijk is dat niet voor mij

rationeel kan ik het duiden
maar emotioneel duld ik het niet
dus gedraag ik me onnatuurlijk

dan wel ineens, dan weer niet
niet te vertrouwen, die Jan Krediet
moeilijke man! moeilijk leven?

zonder enige pil maar uitsluitend eigen wil
wel met nicotine en alcohol (intussen volledig gestopt)
heeft de volkstuin me doen en laten overleven

want het leven kan heel, heel erg tegenzitten::
betaald lievelingswerk KvK gestopt (2008)
dochter Giulia (4 mnd) (3-5-'07) levenslang ziek gemeld

ga er maar aan staan, ga het maar verwerken
doch ik overleefde heelhuids op de volkstuin
onbeschrijfelijk mooi waren de ochtenden

de winters met een pak sneeuw en ijs adembenemend
regen, wind, donder en bliksem intiem genietend
in het huisje (25m2) met keuken, toilet en douche

en natuurlijk een woon- en slaapvertrek
met tv, radio, cd en lp, buro met internet
een schildersezel en een warme petroleumkachel

met een apart huisje (8m2) voor logees
een gereedschapsschuurtje (2m2), een kas (6m2)
en dat op ruim 300 vierkante meters

de looppaden invalide-proof voor 2200 euro's
trots reed ik mijn 96-jarige moeder (2008/9) rond
en mijn jonge kind; de hond Midon maar snuffelen

verbluft door de geur, de stilte, het zicht op de bomen
en in elk voorjaar weer een verschillend groen
en de avondzon die geelrood gloeit, boeit

want ik ben zoveel meer in de natuur, in 't groen
maar ook minder met heel weinig senang tevreden:
het eendje in de plas, het hoge gras, de vogels

de ooievaars die gracieus neerstrijken
de reigers aan de sloot, een verdwaalde parkiet
en wat je niet ziet, wel kan horen: de kikkers

er is heel veel vraag naar volkstuinen
vooral voor de stadse gezinnen:
kinderen aan 't ravotten, ouders aan 't ompotten

het zal er wel van (moeten) komen vadertje Krediet
want een ander iets gunnen, is het niet?
is de basis van mijn samenleving, geven!!

voor een spotprijssie gaat ie, het van de hand
mijn volkstuin, mijn eigen stukkie (Neder)land
maar in mijn dromen blijft altijd die innige band

met de Venhoeve in het Kralingse Bos, Rotterdam-Oost
mijn Verwenhoeve, mijn 'troosthoeve', 'to do hoeve'
aan de Hortensia (brede)laan 62: Casa Giulia!