Alle inzendingen over onmondigheid

Onze dieren worden heden in de bloemetjes gezet De lieverds zo bekommerd om ons, geluk en pret ook verzet. Zo trouwe bruine lodderogen, Spike wat ben je toch lief Twinklende indringende olijfgroene kijkers, my lady Emilie. Rotverwende jochies werpen zich ik winkels krijsend tegen de vloer Bloed kookt dan laaiend, 't was vroeger even anders…

vaardigheden geleerd en beoefend hun woordenschat lag in het gat van de hand van hun vriend pas toen in opvoeding en opleiding alle fouten gemaakt waren kwam er eindelijk een gebruiksverbod voor de basisscholen maar de schade is onherstelbaar zowel geestelijk als fysiek omdat de gevoelige periodes voorbij zijn en zij een leven lang onmondig…

zweven leven vergeten tunnels licht onmondig stikken gevoelloos stromen oogverblindend zicht de verte wenkt zal zich sluiten als eindeloos geschenk…

Wij eindigen zoals wij zijn begonnen: Kaal en onmondig en sentimenteel. Alles wat leeft keert weer naar de oude bronnen Van 't paradijs. En dan? Ach, weet ik veel.…

gesproken woorden, wees almachtig verdruk die onmondigheid hoor de weergalm van de stilte mijn gebroken tegenspraak schuil niet in het zwijgen op zoek naar openheid verwoord in jouw vragen verbetenheid…

gordijn achter de schermen ratelt weerloos dicht de impressionist in ons is dood, gekruisigd je ligt voor het grijpen voor loerendgevoegde torens domino-spinnenweb met astma van begeert en opsluipende muziek ik tol als ogen van een ingeslapen paard red je niet kan niet mijn stoel wil niet vooruit je zwermt zwerft je kamer door ijsbeert…

Moet ik dan terug naar sagen En legenden, pralen Met de magische verhalen Wereld scheppen in zes dagen Om je hart beheerst te vragen In mijn wereld te verdwalen Ook de Muzen te onthalen Om je twijfels weg te dragen Weet nu, stekende gedachten Heb ik voor de donk’re poorten Van de hel, onmondig weggesleept Ik verdoemde alle nachten…

Ik stapel gedichten op elkaar tot zware poëziepilaren als stompe torens staan ze daar onmondig voor zich uit te staren Ze spreken stil in toegedekte klanken preken, verwijten of bedanken verduisteren, versluieren of verlichten vergane luister en oranje vergezichten In regels liefde en relaties staan tedere letters, zwoele spaties verwarrende…

De beschaving van een samenleving wordt afgemeten aan hoe het met zijn zwakste participanten placht om te gaan; of een onmondige afhankelijkheid niet te veel naar een mondige verwaarlozing neigt over te gaan. Economie en produceren is synoniem aan een negeren van de armoede die leeft op de straat.…

De vlaamse tale is wonder zoet, voor die haar geen geweld en doet, maar rusten laat in ‘t herte, alwaar ze onmondig leefde en sliep te gaar, tot dat ze, eens wakker, vrij en vrank, te monde uitgaat haar vrije gang!…

De vlaamse tale is wonderzoet voor die heur geen geweld en doet, maar rusten laat in 't herte, alwaar ze onmondig leefde en sliep tegaar, tot dat ze, eens wakker, vrij en vrank te monde uit, gaat heur vrije gang.…

Neen, wat men ook vertelle, Ik ben beschaafd en dit onmondig dier Kan voor zichzelf niet eens een glas bestellen.…

Je nam me niet zoals ik was een deel hield je liever klein, onmondig steeds onder, pijnlijk aanvaard -reeds 2000 jaar lang- normaal voor een vrouw, niet bijzonder, met lichaam en ziel, het echte verhaal verkleind alleen fysiek vertaald; kan haar waarheid dan verder zonder de kracht van vulkaan?…

De koepel van de lucht staat er almachtig overheen en laat de mens onmondig. De zee stelt hier de wet. De mensen zijn zoals de aarde, zonder luchtigheid. Men incasseert gesloten iedere gril van God en zee. De grond is als de mensen, stug. Hij geeft onwillig mee aan ploeg en tractor in een nooit besliste, trage strijd.…

Aan 't schaakbord peinzen de ingewijden; En elke zet, na bede om Zegen, Stormt zwaar 't onmondig mensdom tegen – Dat, honds gehoorzaam wie 't doet lijden, In gruwzaam onderlingen strijd Zijn God vraagt hoe 't zich ooit bevrijdt?…

Hij blijft alleen achter niet alleen zoals in een rij onmondige lotgenoten rood aangelopen van schaamte en kou daar staan ze voor uitgekleed, te kijk, voor schut, maar vooral als in een bos waar elke andere boom onvindbaar is en je uitgestorte grimas eindeloos weergalmt op eeuwenoude doofheid en dat je dan merkt dat de laatste vogel…

men drijft op spot en tot een in geplukte nepikjes versmachtende onmondigheid is het verweesde verworden en walmend in het asgrauw der schermen wappert het bundelblad verstoken van adem en stem.…

en wij- Aquarellen rellen neerslagend neerslag waterkanon striemen Wolken glijdend geleidend sijpelige plets Plassend wassend overstroming stroming stenigende kracht bol van hagel Transparante heldere ader pegel kegel regelrecht passtaand vlak Kolkende draai zuigend verzwelgen ijs-tijds-loos ingevroren Vernietigende schepper alfa bèta delta onmondige…