Alle inzendingen over onnatuurlijk gedrag

gedrag Pater pakte zijn rekenmasjien voor het volgordelijk verband op het eerste gezicht al signifikant een leek kon het meteen zien Ze rekenden evenwel buiten de toog waaronder ze tuig voor eigen verlangen allebei los ongebruikt hadden hangen zonder enig idee van de te krappe broek voor de moderne man en zijn sexy look…

Men dreigt het Dolfinarium met straf Omdat ze van hun zeezoogdieren vragen Zich alsmaar onnatuurlijk te gedragen Nu leert men ze dus vast die kunstjes af Ach, laten wij ook stiekem blijven wensen Dat dit ooit mogelijk zal zijn bij mensen…

nee de wind raast en fluistert ons niets toe hij vraagt het bij vlagen in razende meestal tedere vragen waarom wij mensen ons toch zo onnatuurlijk zijn gaan gedragen het maakt hem prikkelbaar en zo moe hij huilt huivert zo af en toe als een radeloze moeder om haar kind dat nooit luistert…

Hart van Hout geen onkruid vergaat maar onder een hart van hout overleeft nog geen ei…

De wilde zwaan kuste daar die trotse haan. Zij kraaiden saam tot aan de dageraad. Daarna vloog zij weer uit en kipte hij het klaverzaad. Dat was me toch wat, vond de rat! Maar de ooievaar begreep het wel, fonkelde zelfs toen zij hoorde van dit spel. De kraai echter, begreep het niet, een zwaan die kraait met een haan die kipt; dat kan…

Dit lijk is wel héél letterlijk ontbonden; de dood was onnatuurlijk, lijkt het mij.…

Jij vederlichte nimf straal engelenpis over mijn kleffe lijf Prik mijn ogen uit met je onnatuurlijke schoonheid Snij mijn ziel en splijt mijn twijfel verdeel mijn resten onder de in liefde minder bedeelden…

Jouw laatste woorden ademen nog rustig door in een lucht van taal…

je naam Je naam door de wind gedragen gedragen door de wind…………

jouw woorden vinden onderdak binnen kader van het vlak treffend in zwart en wit vindt inkt zijn weg jouw dromen in goed en kwaad verticaal in goddelijk gedrag de plek die je invult in lijn geworden taal…

gevoelens verkennend in huid van fluweel in warmte van aanwezige verdieping verlangend in geestelijke verbeelding van dagen en nachten in de showroom van geluk zoekend en tastend in de variatie van leven in fragmenten van onderweg voort gebracht in de armen van onze liefde waarin ogen wiegen in blikken het is het meedragen en je gedragen…

De spot laat zien, dat we steeds asocialer worden, maar heeft U het ooit minder gezien? Waar woont U dan?…

Een zelfportret van een geleefd gezicht met liefde door mij gedragen.…

Het is moeilijk genoeg, als je door verdriet wordt gedragen en de tranen niet vanzelf komen.…

In hun ogen Werd er slechts Met hem gedold, In werkelijkheid Werd er met hem Onnatuurlijk hard gesold En werd hij voor 't Leven gemold En ging gebukt Onder 't juk Dat onherstelbaar Weerloos maakt Onschuldig leven Voorgoed kapot gemaakt…

Of zou diens dood ook onnatuurlijk zijn? Dat wordt dan nog een zaak voor Harry Klein.…

Geld, is er voor iedereen, nooit krijgt men er genoeg van, Geld, er wordt mee gespeelt, nooit krijgt men er genoeg van, Het, Uitdelen, aanbieden, dispenseren, rondgeven, verdelen, distribueren, Aldus het eerlijke in het onnatuurlijke vinden, Aldus de socialist.…

Gedragen worden door het leven, door de wind en de wolken, de dagen en nachten, de vreugde en pijn; Gedragen worden door vrienden en vreemden, door liefde en zijn; Gedragen worden door water, door vuur en door licht; voor nu en later,…

Wankel, leunend op de vensterbank ziet ze hem gaan zijn pas onzeker, traag het kistje op zijn schouder wiegt het ritme dat maandenlang het hare was de weg buigt af langs gracht en beukenhaag dan sterft de stilte. (Gebeurtenis in 1954 beschreven in 2010)…

Vannacht was licht warm en aangenaam Verrukkelijk in extase liefde in al haar bestaan Vannacht was passie was ik geheel van jou Jouw geur mijn parfum de lucht waar ik van hou Vannacht was ik veilig het ochtendgloren voorbij Gedragen door liefde de nacht van mij en jou…

woorden vullen de ruimte pijn snijdt door ons heen daar waar wij alle maskers laten zakken treffen onze zielen elkaar naakter dan ooit zien met andere ogen het lichaam spreekt voelen ons alleen lijden verlaten dragen tezamen delen affectie krijgen respons op vragen die wij niet hadden vuisten gebald het leven gevierd…

Het bracht strijd tranen en pijn was soms moeilijk te begrijpen als ik met gevoel niet om kon gaan verleden me in zijn greep hield geen uitweg vond niet kon vergeten wat me als kind was overkomen toch kende ik ook emotie al kon ik het moeilijk tonen tot ik werd opgetild gedragen over de grens van geslotenheid ruimte ging…

tussen stromen en verstillen glijdt hun blik over het grijze ritme van de golven in volmaaktheid elkaar raken secondenlang als de wind in een ademteug hen boven de duinen blaast gedragen door het zachte ontmoeten van zien met zwijgen voorbij dik hout en grote stappen…

schitterende sportwagen vooral dat open dak gigantisch racen over een drukke straat met alle gemak stralende gezichten zomer ten top STOP schaamteloos gedrag katten willen oversteken zij vliegen als raketten door de lucht vreselijk einde van deze boeiend intelligente dieren ZUCHT…

Als ik voor mezelf kies Wat is dan mijn verlies Als ik voor mezelf win Wat is dan mijn begin Als ik voor mezelf ga werken Laat ik dat dan aan een ander merken Ik twijfel veel te vaak Vroeger maakte me dat wel kwaad Inmiddels blijf ik positief Dat voelt tenminste lief Begrijp je nu mijn brief?…

Na acht uur bleef het onnatuurlijk stil Vanuit het Naardermeer een half uur storing Geen vogelzang bracht ons dus in bekoring De lijn herstellen bleek geen peulenschil Een nood(ver)bandje moest het leed verzachten Een technicus kan zijn ontslag verwachten…

Als ouder kom je steeds meer aan de weet Van wat voor kind de moeder straks gaat baren Geslacht, gezondheid, lengte en kleur haren De gen-techniek gaat snel als een komeet Toch weiger ik van ivf te dromen Waaruit een grootse dichter voort moet komen…

zoals je daar nu ligt onnatuurlijk breekbaar tussen de witte lakens zou ik van je kunnen houden je kijkt me aan zonder iets los te laten maar laat eindelijk wat houvast zien ik beantwoord je blik in stille aanvaarding toen ik wegging bleef de deur open jij kon hem niet meer sluiten en ik heb dat nooit gewild…

zoals je daar nu ligt onnatuurlijk breekbaar tussen de witte lakens zou ik van je kunnen houden je kijkt me aan zonder iets los te laten maar laat eindelijk wat houvast zien ik beantwoord je blik in stille aanvaarding toen ik wegging bleef de deur open jij kon hem niet meer sluiten en ik heb dat nooit gewild…

In zijn macht fietsen zij, schuchter aan mij voorbij. Met een vader voorop die hen zegt vandaag zijn jullie niet van haar maar van mij. Wat kan ik zeggen wat kan ik doen? Morgen zullen we het maar weer overdoen en geef hen alsnog mijn verzoenende welkomst zoen.…