Alle inzendingen over ontworsteling

loop toch niet binnen de ingedikte lijnen leg je voeten niet aan banden, ren, voor wat je meer dan lief is schrijf onbegrensd over dat kleine stukje groen waar paal en perk de gestelde ruimte stelen rijg je rede niet in een keurslijf, schreeuw, om wat je meer dan lief is hoe kan een kind anders zichzelf nog spelen…

De Boedha in de schoot geworpen op een frêle lotusbloem De nagedachtenis ontworpen, verdrijft de vader’s droevenis Verlaat ik andermans patronen, gevormd tot mijn ontsteltenis We vragen elke dag de Goden te zorgen voor vergiffenis In eenzaamheid ben ik ontworsteld aan tergende verbintenis Dit leidt tot een verfijnde geest ontdaan van…

het omhulsel dat familie heet hangt bungelend aan een boom gelijk verse stappen in de sneeuw betreedt een ziel deze wereld haar ontworsteling immens zo rijst de vraag meer dan eens is er licht aan 't eind van de tunnel…

ook al sta ik recht voor je zien doe je mij niet het regent vanuit m’n ooghoek horen doe jij mij niet honderduit babbel je over verre reizen te plannen in de toekomst die nooit de mijne zullen worden schaakmat door de speling van het lot in het hier en nu ontworstel ik me uit ‘t gesprek en geef de regen alle ruimte…

Vrede is een ontworsteling. Vrede, diepste verlangen van een mens. Geluid van alle tijden. Tilt ons op en brengt ons thuis bij God .…

Wie zijn kracht wil leren kennen, Die beproeve, te elke dag, Iets te ontwennen, Van wat hij het liefste mag; En zijn zoetst en sterkst begeren Te bedwingen en beheren! Als een Spinnetje het Vliegje, Vangt Gewoonte ons in haar net; Och bedrieg-je Niet — dat ge óoit er U uit rèdt... Mocht ge niet (van jongs af) leren, Wat te laten…

in het ervaren van werkelijkheid worden dromen tot illusies gestrekt die de dronkenman verheffen tot meester van ontworstelend gebeente hij zwart het vlees van leegte voorbij de spelregels van zelfbedrog brandt de weerzin onder zijn tong als machteloze vuisten op de nacht zijn geween breekt volle manen tikt de tijd terug…

Er zit geen schot in mij, Want ik draag een Loden last om mijn nek, Probeer me voortdurend Aan haar te ontworstelen Die begin en oorsprong was Van dit leven, de paraplu Boven mijn hoofd waaronder Ik altijd schuilen kon - Langzaam valt zij nu uiteen Als een rottend kozijn Dat zo veel jaren door Onderlinge verbanden in Het lood…

Zoals Jean de Woordenaar ons in zijn historisch getinte snelsonnet van vandaag heeft laten zien was Alkmaar viereneenhalve eeuw geleden een "ferme stad", die zich niet voor niets als eerste aan het juk van Filips II en Alva wist te ontworstelen. ______________________________ Ferm was zij, in de Spaanse tijd, heldhaftig Doortastend, moedig…

Ik wroette diep in moeder aarde vond verse vruchten in m’n hand de blanke kernen van het leven die gekiemde groeikracht geven en zich ontworstelen aan ’t zand Het liet mijn werken even rusten diep verzinken in mijn eigen zijn vragend of ik wel weet wie ik ben het diepste van mezelf echt ken de draad volg van m’n levenslijn Ik hoor het…

Traag ontworstelend aan de kolken. De kust ruw en vrijwel eindeloos langzaam in zicht. Stap voor stap struikelend vallend en weer opstaand. Een weg zoekend langs smalle paden vaak onbegaanbaar. Plotseling onmetelijke vlakten vol kleuren en licht. Ruimte! Leven! Vol verlangen het grijpen naar nieuwe draden.…

Uiteindelijk kon ik mij ontworstelen Aan deze kille, koude greep. Dit was jouw dal; niet het mijne. Ook jij kent dat smalle, steile pad. Vertrouwend op jouw eigen kracht, Klom ik schoorvoetend weer omhoog; Het liefst, had ik van plaats geruild......…

Zijn volgzaamheid is bedenkelijk al klinkt soms in een vals gekras ontworstelen door. Jouw hervatte slaap onttrekt zich aan die slaafsheid. De nacht geeft ons aan onszelf terug en even zijn we niet te achterhalen door de wind.…

We hebben elkaar nodig, hier op Aarde, wij mensen, komend, en kruipend, zich ontworstelend aan de modder, uit het laagste slijk. Ons oprichtend naar boven, het hoofd uiteindelijk richtend richting Licht. Ter verlichting van onszelve.…

School, Een onbereikbaar begrip Kunnen ze zich ooit ontworstelen uit dit bestaan? Verbaasd slaan zij de gebeurtenissen gaande Hun speelveld ongekend veranderd Koersen tuimelen omlaag Verbazing heerst over het spelverloop Verbaasd, maar niet onverwacht!…

Met een schep kluiten na kluiten veen moesten ontworstelen uit nare stroperige gronden zonder eind. Kleurloze mannen die opgingen in de alledaagse narigheid. Kluiten na kluiten brandbare veen opgroeven. Voor hen was er in de schafttijd een beker melk, lauw en met een vel erop. Het was verschrikkelijk! Daarom is Hoogeveen nog zo gelovig.…