Alle inzendingen over opgebruikte gevoelen

te zeggen: wie gelooft nog de gevoelsexpert zonder gevoel?…

diep het kommetje dieper uit dan ik dicht schep het vol uit de beelden en de koppen daarin herkent men zeggen ze een depressie wat ik opneem gaat en verdwijnt in een doorgeefluik mij blijft het lepelen naar wat rest tot ook ik ben opgebruikt…

aangedaan om het leven te beleven wat al of niet mislukt toch is dit unieke gegeven voor alles en iedereen uit dezelfde bron ontstaan die vonk tot leven door dezelfde hand kwam het alles tot stand en als we er met geluk of pech genoeg van hebben genoten heeft die hand besloten dat knopje uit te drukken en moeten we het voor zover opgebruikt…

jij bent als zacht fruit in harde handen die de energie al ver voorbij de tanden hebben opgebruikt door alleen al de geur van deze lentegift nog zijn de kraampjes dicht maar het warm aroma ontsnapt tussen de zeilen uit de vol voorjaar opgetaste stalletjes nog houdt een klein probleem de verkoop tegen het is de donker dreigende…

al is ja het mooiste het duidelijkste het meest onuitwisbare dat warmte brengt waar de kilte dreigt doe mij maar misschien want ik kan niet kiezen tussen weten van hebben en voelen over houden van wat ooit weer verder moet als een aflopend wekkertje doe mij maar heel misschien op een andere planeet zonder het geratel van opgebruikte…

Als de tijd er niet toe doet jij jezelf niet afvraagt waar ze blijft of hoe het verder moet als je er achteloos bovenuit stijgt als je er met je gedachten voor – dan wel achteruit op voort drijft als je haar zonder zorgen achterlaat wel met respect en dank dat ze zich aan jou geeft als je haar ten volle benut of voluit dagdromend opgebruikt…

Hopelijk snap je mijn zinnen, wat ik zeg wat ik bedoel Ik kan niets anders zeggen, zo is mijn kwetsbare gevoel..…

Alles om me heen grijpt me aan alleen mijn houvast zal blijven staan gedachten stellen niks meer voor het houden van dat gaat door Het kan vol van liefde zijn koesteren zul je deze tijden zoals de smaak van een oude wijn door "deze" liefde moet ik je vermijden…

Op zijn mond ligt een lach Maar zijn ogen staan grimmig En zijn blik is strak De regen stroomt langs zijn haar Vertroebelt zijn zicht Even is er twijfel, maar dan wordt zijn geweer gericht De gil doet zijn ogen niet knipperen Geen reactie op het bloedige beeld Op het beeld dat hem later zal verbitteren Dat later in zijn dromen speelt…

Toen ik jou voor het eerst zag en jouw ogen mijn gedachten verdreven wist ik opeens niets meer voor heel even Sindsdien heb jij mij volledig in de ban kan ik nergens anders aan denken en jij weet daar niet van Rommelig, druk, chaotisch en onrustig leven doet me niks want jij hebt mij extra spirit gegeven Denken aan jouw glimlach…

Mijn gevoel, zo leeg, zo eindeloos alleen. zoals een golf glijdend over water. hopend ooit de kust te halen.…

Als ogen mogen voelen Waar lippen aan proberen te tippen Is de liefde niet alleen lust…

Een tinteling, een gevoel. Misschien is dat wat ik bedoel...…

Hij schreeuwt in alle talen maar de hare kent hij niet Toch is het snel weer stil als hij haar tranen ziet…

hoe moeilijk is het om duidelijk te zijn probeer eens uit te leggen hoe het voelt hoe voelt het echt loop niet weg blijf even staan gevoel is zuiver het echte gevoel het maakt niet uit maar loop niet weg stel je open durf te voelen voel de pijn voel het verdriet voel je sterk maar vooral voel…

Een gevoelige mug in Meeken Had erg naar een mens uitgekeken Zo'n warmbloedig persoon Van wie je gewoon Vaak heel veel op kunt steken…

omarming doet verzachten, maar het zijn alleen gedachten, die sterven door obsessie, machteloosheid en agressie, want de realiteit zo meedogenloos, laat jou gaan, belangenloos... zonder te weten, zonder pijn, dat ik in de menigte wegkwijn....…

Niemand die weet hoe het voelt om in een kooi gevangen te zitten samen met DAT GEVOEL!…

op vakantie zag ik jou gevoel bekroop me van binnen gevoel niet te beschrijven jij voelde dit ook gevoel voor mij alleen voor mij geluk stroomde mijn lichaam binnen geluk dat ik met jou deel geluk nooit teveel de laatste dag gevoel gevoel dat ik niet wil voelen pijn verdriet afscheid voor eeuwig? tijdelijk?…

Raar kan het gaan, Zo denk ik dan. Een Zoen, daar blijft het dan bij. Intens, maar heftig. Een moment, niet meer en niet minder.…

Beredeneren, realtiteit, verstand gebruiken, van tijd tot tijd Orienteren, adequaat, concluderen, met regelmaat Emoties tonen, nemen en geven durf te voelen dat is leven!…

Gedachten in mijn hoofd schrijven poëzie voor jou Gevoelens in mijn hart maken de man in mij wakker Tinteling in mijn vingers voel ik bij jou Jij kan onweerstaanbaar beminnelijk zijn Samen met jou de ladder naar de hemel beklimmen Ons paradijs hier op aarde Wij zijn voor elkaar geboren Wij zijn voor elkaar…

Ken je dat gevoel van binnen Liefde heeft je in zijn macht Gevoel, dat kun je niet verzinnen Dat heb je, want dat is zijn kracht Dag in dag uit die warmte voelen Dat is het mooiste wat er is De kriebels na het samen kroelen Dat kost je niets, dat is gratis…

Maar als ons hart vervult wordt met het vuur, dat anderen verwarmt ( en niet verteerd), wordt kerstfeest ongetwijfeld wel wat meer dan een gevoel, dat slechts twee dagen duurt.…

Dat gevoel dat in gesproken woord zo moeilijk is te uiten, maar mij vervult van spontaan ontstane zinnen.…

Langzaam merk ik het De kracht raakt op De weerstand wordt al minder Dagen gaan er aan mij voorbij Dan voel ik het gelijk een krop dat in mij zelf gebeuren als een wegvliegende vlinder Een met vale kleuren Warmte tonen mis ik Tederheid Gedachten komen en verdwijnen verloren tijd en spijt Wat rest is steun te zijn Voor hen die nog beginnen…

het verdriet dat in je ogen brandt de blijdschap waar je van straalt de schrik van de angst het rode van de liefde mijn gevoel niet te beschrijven…

Ik kijk je aan de tinteling die ik voel mijn lichaam vraagt wanneer krijg ik een antwoord ik zie je glimlach die betovert mij ik ben van de wereld wanneer ben je bij me een stil verlangen dat hunkert naar jouw gezelschap ik wil jou wil jij mij…

naar huis de wind houdt mijn oren gevangen ik hoor niks en loop door richting kustlijn, mijn voeten in 't water de zee is niet kouder dan mijn voeten al waren weer voel ik niks en ga niet naar huis wat zou ik thuis moeten doen degene die ik zo mis en al jaren zoek is er niet meer, 't is kil in huis 'k blijf lopen en lopen weg het gevoel…

ik was het al bijna vergeten dat gevoel dat wij hebben bezeten liefde, verliefdheid het leek niet te meten jij was er altijd daar waar ik je wilde dat gevoel... gek, he? ik was vanavond stappen ik was je even vergeten nu zie ik mezelf in stof happen en even slikken en het nog steeds niet snappen dat gevoel... gek, he?…