Alle inzendingen over opklaren

Opgelucht ademt onder opklarende hemel mijn droevige hart…

De lucht breekt open het kanaal glimlacht naar mij de opklaring staat…

grijsblauw wolkenveld dreigend of mysterieus lichtversluiering opklarende stralenkrans atmosfeer in beweging…

Storm aan de horizon laatste stralen door de wolken het razend huilen, dat met vlagen begon wakkert kabbel tot verraderlijke kolken woeste golven slepen schepen mee en nu de krakend lucht het schuim verlicht zie ik, in dit patrijspoort, met die zee de spiegeling van jouw gezicht…

Glad is de lucht als zilverhelle plaat, Waarover vlokkig grijs geschilderd werd, Met glans van licht uit eindeloze vert, Dat door de ruimte spelemeien gaat. ’t Vonkt door de droppels aan het rijs, dat staat Als stut op ’t tuinbed, staat bij boon en ert; Vonkt door de druppels aan ’t gewei van ’t hert, Vonkt door de droppels aan het schaap,…

Hoe alles verandert in een ander licht Alles maakt me blij vandaag Van de liefde tot de kroeg Het schuim op het bier Tot de vogels ’s ochtends vroeg En het stuk in mijn kraag Alles droom ik mooi vannacht Van de trap naar omhoog De kelder licht en droog De sprong voordat ik vloog En er is iets waar ik op wacht Het tempo ligt een beetje…

Lach ook als je het gevoel hebt ziek of moe te zijn Glimlach met de tranen die je wilde verbergen Zing juist als de mensen je vertellen dat het niet mooi is Vertrouw steeds ook al smeekt je hart dat niet te doen Kijk ook wanneer je het niet echt waarnemen kunt Blijf vrolijk als je belachelijk wordt gemaakt Kus juist…

De zon schijnt overtuigend met een fraaie mooie lucht. Vogels hoor je, het blijft prachtig. Een mooie versoepeling is er weer bijgekomen niet iedereen tevreden, maar dat kan ook niet. Het kabinet probeert het zo goed mogelijk te doen met goede adviezen van het RIVM. Natuurlijk komt er steeds meer beweging in het land zo hoort het…

Als de wolken blijven hangen En de neerslag duurt maar voort En de bliksem kruist jouw gangen Donkere lucht boven jouw poort Weet dan dat die dondergoden ook wel weer hun kracht verliezen - Dan herrijzen lenteboden en die zullen zonlicht kiezen…

halverwege valt de ochtend in het slot van de middag, gloeit het kind nog na in volwassen tooi voelen handen een koude keel dooit het aan een gesloten hemel waar alleen druppels zwaar genoeg zijn schaduw zonder zon, lang genoeg om te overleven, alles gezegd hebbende blijft de geest tegenwoordig totdat tegendeel gemeengoed is…

de lucht breekt open haar gezicht klaart langzaam op morgen schijnt de zon…

Brabants paard haar veulen werpt woorden opklaren Fietsen verwonderd hun weide kent. Zeemeeuwen het land (h)erkend. Uw lach ingeprent. Zonlicht golven baren uw zout in voetje baden dorst ingebed wolken opklaren. Tekenen aan de wand, warm zeewaterstrand. Uw vriendschap wil ik bezittelijk houden. Luchtkastelen bouwen.…

Gisteren om twaalf uur was het overal droog Behalve op mijn terras Ik dacht zo: met de zwakke hoge drukwig boven onze streken neem ik maar eens de hogedrukreiniger en spuit het terras schoon Het was een opklaring in zuidoostelijke richting…

ik streepte hemel met wolkeloos licht kleurde de tijd in opklarend zicht raakte de dag in het zien van je lach je voeten trokken een spoor in dauwdruppelend gras dat in brekend weerkaatsen regenboogkristallen gaf ik zag in het groengrijs van je ogen hemel en paradijs tegelijk…

De morgenstond klaarde op in de mist mijn gedachte kleurde in volle glorie geen enkel detail van jou was onbelicht ik richtte mij niet op één categorie. Iedere discipline in één oogopslag van jouw kern in een modellichaam beleefde ik mijn dag optimaal gebaarde jij in volle glorie zwijgzaam.…

Schuchter oranje straalt de zon fel in het oog voor een schoon schouwspel terwijl donkere wolken met gedonder wegdrijven.…

En het experiment duurt voort Dagelijks word ik getroffen Door de doelmatigheid Van mijn vergissingen Ondanks alle pogingen Logica te ontdekken Blijft mijn leven Een chaotische nevel Zonder mijn instemming Is het ooit begonnen En als ik het wil Zal het ook zonder eindigen Wat mij rest is Tussen die extremen De opklaring te zoeken…

je nam de regen met een lach liet druppels langs je vingers glijden haren golfden nat maar in je ogen brak de zon al door in een ondeugend licht je stem was zacht en hoog kleurrijk als een regenboog je rook naar gras terwijl je mij opklarend de laatste onweerskussen gaf…

we zagen de wereld dompelen in het vage van wit licht gespikkelde mist vleugen zon kwamen steeds weerom zonder opklarend door te breken om ons de somberte te laten vergeten alleen het vorst- gerijpte oppervlak gaf ons de illusie dat het winterse ons heeft platgelegd omdat rijden te gevaarlijk was…

jij buide op een exceptionele onconventionele manier met open sluizen en een stralende hemel ik heb je donker en dreigend gezien waarbij spanning de groene kleur van de donderkop aannam tussen sissende ontladingen en bolvormige bliksems explodeerde chaos en toch wist ik jou opklarend dichtbij jij doorbrak de stilte die…

er komen weer verkiezingen aan het is daarom belangrijk te weten (mocht iemand het zijn vergeten) waar wij met ons clubje voor staan er is maar één hemels directief -hebt elkander lief…

Omarm Mij dan als een opklaring, dromend zacht…

Waardoor opklaringen ons natuurlijke wij kan verzachten.…

de puzzel bewolkt die wind en wolken hadden verzonnen is niet gelegd vandaag compact scheren de stukjes langs blauw maar zon brandt al gauw zijn opklarende gaten lost de volumen op het enige dat blijft is het warme vocht als een hallo in tegenlicht die langzaam verdwijnt in een rode zonsondergang als de wassende maan in een kraakheldere…

ooit heb ik het donker in je ogen zien bliksemen opkomende tranen die van kwaadheid vervloeien een losbarstende bui waarbij woorden in staccato hun gif hagelen in afwachting van de vallende wind heb ik mij omgedraaid ben weggegaan om jou even de tijd te geven woede af te reageren met regen in een opklarend ogenblik…

Opklaringen links als rechtsom. Op asfalt voelt grind als een parodie. Besproken wonderen illustreren. Als bijzaak van de realiteit. Eén doorgang valt niet te evalueren.…

ik zag de regen vallen in het donker van je ogen nog kierde het lichte blauw een stukje hemel in het grauw het opklaren is achterwege gebleven jij kwam steeds meer in het nauw het was innerlijke kou die je verkilde waardoor je ook in warmte rilde in professionele handen kwam pas je herstel ik heb je weer zien lachen in je…

naar daar..waar wolken opklaren boven..veel te hoge golven, waarin mijn kracht ooit werd bedolven. Voor eeuwig moegestreden.. kijk ik..richting..opgegeven..ver..verleden en wuif..aan die waterlijn..naar jou.. fluisterend, te zacht.."ik hou van jou".…

Maar altijd, net op het randje zie ik de zon weer verschijnen de lucht weer opklaren en de wolken weer verdwijnen. Dan kan ik weer lachen ook door mijn tranen heen voel weer de warmte van liefde en het licht wat weer scheen.…

met een zucht in schitterende verschijningsvormen prijken we zullen vandaag niet naar buiten maar naar binnen kijken hoe lichtstralen een poging doen die bloemen te ontdooien als sneeuw voor de zon uit zelfbehoud voor later vormen ze een regenbui ééngeworden met alle druppels in het water waar het ooit begon als het gaat opklaren…