Alle inzendingen over oranje tipje

hij is er al weer mijn oranje tipje wat jammer toch voor de vrouwtjes ook getipt op de voorvleugels maar dan in ‘t zwart dames niet getreurd in naam zijn jullie meegekleurd trouwens wat zal het hinderen eenmaal gestart bij al dat vrije vlinderen…

tipje sta stil zeg mij niks ik ben van bijenwas jij het poetskatoen…

Een tipje van de sluier lichte zij even op Een klein stukje maar, toen dacht zij, ik stop Want een tipje van de sluier was net nog iets teveel en de hele sluier oplichten nee, die laten we mooi heel.…

gestudeerd in Amsterdam waar het land haar mooiste maar ook haar lelijkste kant laat zien In lijn dus de eerste van opvolging dus Amalia, een tipje van de Rijksdichter: "Wel blijven lijnen"…

~~~ zelfs geen tipje van de nachtelijke sluier laat zich verleiden mysteries te onthullen over gekreukte lakens ~~~…

Alleen Darwin heeft een tipje, een tipje van de sluier opgelicht. Leven ontstond ooit in zee. Leven beweegt en verandert. Dwazen verzetten zich. Wijzen leven mee. God is zo gek nog niet.…

herleefde de herinnering onderweg naar licht dreven dunne wolkensluiers schuin naar morgen samen hielden we ons vast aan het tipje tot je het gewillig losliet en Ik bleef hangen aan je hemelse stem…

er is altijd dat kleine vleugje met onzekerheid een wolkje voor de zon die helder schijnt de tussenhup in ferme stap zomaar uit de pas nooit heb ik de hand kunnen leggen op dat mysterieus gevoel zelfs na het tipje van de sluier komt er geen gezicht…

Op mijn pasgeverfd raamkozijn kleeft een vlinder vast doodsangst rukt haar poot voor poot uit het tere lichaam los   Na de poten kleeft het lichaam zelf hopelozer wordt het nog de vleugels sidderen terzij totdat 'k haar dood uit meelij   Hoe meer je vlinder rukt zich stuk  bij 't zoeken naar het groot geluk  hoe'n enkele vindt  de deernis…

De dagedampen daalden diep en dampten onder donkeren stolp benauwend, onweerstaanbaar sterk het strevend, stijgend wezen weg in langen loomen winterslaap Nu heft het rijzend licht des daags den dampen duidelijk voelbaar op beschijnt opnieuw de breede baan bedolven onder duisternis den langen looden wintertijd De schitt’ring van het lichte…

Op mijn pasgeverfd raamkozijn kleeft een vlinder vast doodsangst rukt haar poot voor poot uit het tere lichaam los Na de poten kleeft het lichaam zelf hopelozer wordt het nog de vleugels sidderen terzij totdat 'k haar dood uit meelij Hoe meer je vlinder rukt zich stuk bij 't zoeken naar het groot geluk hoe'n enkele vindt de deernis…

heel even een tipje van de sluier licht gemorste dauw een verre loei nipt het oor verstrooit het zicht tot zingend blauw wakker springt het meiklokje uit haar winterslaap op tijd om weigeroes van bloem tot bloem een lentebries verspreidt…

Onder een deken van leugens houdt de (ware) toedracht zich verborgen zelfs de maan krijgt er geen vat op ondanks haar sprekende verschijning speels licht zij een tipje van de sluier op doch niet te veel, blijft mystiek de voertaal en straalt op haar mooist wanneer zij hen in ultieme vervoering kan brengen…

Oranje boven oranje boven en beneden blijft het dicht oranje boven oranje boven dat is uw Koningsplicht!…

sommige mensen komen zo zeker over zij hebben de wijsheid in pacht ze zullen het jou wel even vertellen want jij hebt altijd verkeerd geleefd en gedacht maar als er een tipje van hun sluier wordt opgelicht dan zie je opeens het gezicht van een mens die door het zo zeker weten zijn eigen twijfel en onzekerheid probeert te vergeten…

Maar kunnen ze op z'n minst geen tipje van de sluier oplichten dan?…

Jij kijkt toe In de ruimte waar Ooit chaos heerste en Waarin nu langzamerhand Weer wat orde Zichtbaar wordt, Licht dat niet meer Zo hard en donker is Maar eerder zijdezacht - En terwijl Je klodders Latex naast muur En plafond ziet landen Vraag ik Je Of je voor mij - Al is het maar even - Een tipje op wil Lichten…

- kijk, overal oranje frutsels - ziet er niet uit - oranje gekte! - oranje sekte! - vliegensvlug naar paal 84 - vanavond is het weer heerlijk rustig bij 82 - maar... wij hebben op onze snavel ook een oranje stip - nee, dat is ‘n rode stip - nee, oranje!…

achter uitgestrekte stilte verscholen in diepe wateren liggen woorden die aangeraakt door zachte wind een tipje van de sluier lichten waar leisteen grijs tussen ochtendgloren en avondrood zich even van zijn koperen kant laat zien ontbloten woorden slechts een fractie van het mysterie zo voelbaar dat zij verwaaien in de grootsheid…

In de vleesindustrie lijden de dieren collectief vetgemest, uitgemolken afgeschreven op transport gezet dan wacht hen de slacht dit alles door/voor de mens dierenleed zij hebben geen rechten want de mens bepaalt hun lot het is maar een tipje van de sluier want ook dolfijnen worden gespietst honden en konijnen gevild, zeehonden doodgeknuppeld…

Beducht is men voor vuur in bos en struiken, Oranje kan nog best wat vuur gebruiken.…

Zo'n veertien regeltjes waarmee je een tipje van de sluier licht, wat zout om in de wond te wrijven. Wat zijn dat toch voor waanideeën, dat je, verdomd, in een gedicht 'de dingen van je af kunt schrijven'? ------------------------------------- Uit: 'Oude gedichten', 1980.…

‘Oranje’ heeft het zwaar in Midden-Drenthe, ‘Oranje’ restaureert ook heel royaal De koets, de boot, het huis op grote schaal, En doet dat uiteraard van onze centen. ‘Oranje’ ging ook Europees ten onder, We kunnen wat die kleur betreft best zonder.…

worden beesten al maken sommigen carrière Ik zwijg en lees de krant over de Grote Praal En al die protserige lieden Weelderig uitgedost maar geestelijk zo kaal En wars van eenvoud en gewone dingen Ik kijk, sta aan de kant En krijg een kil gevoel Ik kan niet vrolijk met ze zingen wat mij mogelijk nog wel zou kunnen dwingen is ‘t Oranje…

Oranje wordt hierdoor onteerd en iedereen ziet spoken. Zo 'n Mabel is gereserveerd, want geenszins onbesproken. Wellicht wordt deze parodie, als Friso niet verbruidt, het einde van de monarchie: een koninklijk besluit.…

Een stokoud liedje, zonder een refrein Waarin je zingt dat God je zal regeren En deze week, voor alle voetbalheren, Klinkt fier dat je ´van Duytschen bloet´ zult zijn Weg met dit volkslied, zing het nieuwe mee: Olé, olé, olé, olé, olé!…

de zon kleurde oranje bij het zien van zand en zee het warme strand waarop ik loop met de zon in mijn gezicht loop ik van de boulevard af de zee in naast mij vliegt een vlinder die verdwijnt onder een golf met de geur van zand en zee onder mijn neus zwem ik die mooie oranje zon tegemoet…

Oranje haar met dito strik de leden vederlicht en rank haar handen breed op het klavier. Haar bleek en blits geleend gelaat en blue de ogen bleu haar blik: mijn steels Heleentje van veertien.…

in het voorbijgaan groet ik je even gewoon een knikje niets overdreven vandaag geen zin om te delibereren spoed huiswaarts met rasse schreden voel me niet te min om Oranje te eren wat is het leven dan simpel verstand op nul lekker snoepen bij de buis we worden kampioen ik weet het zeker en nog wel met vlag en wimpel…

elke dag een feest afrikaantjes vorstelijk bloeiend in mijn tuin…