Alle inzendingen over overbodig

iemand overzag een schaduw in plotseling besef, helder zo duidelijk dat woorden onnodig waren, alles werd denkbaar overbodig, zonder overtuiging alleen tastbaar door blindheid verbaasd door non-woorden maar niet genoeg om te blijven binnen de kring van elk zwijgen, dit moet de stilte zijn, zo dacht iemand snijlijnen van verveling…

De priesters, broeders, talloze prelaten De grijphandjes gevouwen, zo devoot Ze moeten zélf nu met de billen bloot Nicht gewusst, maar alles in de gaten Ze waren steeds, de smoezelige smiechten met stomheid geslagen door ’t biechten…

O snelsonnet met je omarmend rijm Je ritme en je aantal lettergrepen Ik voel me wekelijks zo uitgeknepen Als muis in val en ook als kat in zwijm En nu nog iets van d’actualiteit: ’t Is tweeëntwintig juli zogezeid…

Devoot droeg men het kruis door ’s-Gravenhage Men koos voor Bárabbas als overblijver Doch Jezus stond wat later op de vijver en zong tot ieders vreugd en welbehagen De grootste twijfelaar heeft waargenomen dat uit Den Haag toch nog iets moois kan komen…

Moet Zwarte Piet zijn kleur verliezen En mag die baard van Sint wel wit Straks moet hij nog in amazonezit Die ouwe baas krijgt heel wat voor z’n kiezen In crisistijd kan witwassen geen kwaad Want dan zit Sinterklaas niet op zwart zaad…

Je ziet de chaos in het rampgebied Misschien sjouwt iemand er met jouw beminde Je woorden kunnen zelfs geen tranen vinden en steeds bonkt laaiend tomeloos verdriet Hoe kort is ‘t leven, lang de dodenlijst en eeuwig zwarte akkers, waar je ijst…

De blonde Eva kon niets meer verlangen: Een talkshow met veel diepgang, weinig drank Maar waar men over zeurde was de bank Geen enkel interview is blijven hangen Ze is er weer, haar bank is weg, gesneuveld Gelijk wordt er nu peilloos diep gekeuveld…

Internet waar schuilt toch het verborgen monster dat ik niet ken je groeit van maand tot maand van oord naar oord trippend joelend vol van mysterie niets staat jou in de weg je hebt vrij baan de internet politie ach wat hebben wij eraan? noch regel noch wet World Wide Web gegroeid naar een Ondoorgrondelijk Spinnenweb…

‘Ik ben een vluchteling, ik zoek Asiel!’ ‘Asyl…? Ik ken echt niemand die zo heet Ofschoon…hoewel…misschien…dat ik het weet Loop lekker door, want u bent redelijk mobiel Asyl kampeert bij vrienden in Calais Vlak achter een grijs bordje met COMPLET’…

Het feest ging door, want carnaval is heilig Beschermd van boven en van onderen In Keulen zou het niet meer donderen Maar thuisgekomen was het niet meer veilig: Ach arme, Keulse oma’s, meisjes, moeders Belaagd door dronken opa’s, vaders, broeders!…

Onlangs werd mij een groot geheim verteld Door wie dan wel? De goudenkoetshersteller De prijs wordt zus en zo, sprak de verteller U snapt: ik heb het heel snel doorgebeld Naar een betrouwbaar groepje goede kwekken: Commissie Stiekem, die gaat zeker lekken…

O land van tapas, Prado en Madrid Velázquez, Gaudi, Barcelona Die Spaans benauwde stieren in Pamplona Van Salvador Dalí en van El Cid Van inquisitie in de naam van God Nu ook van Puigdemont = Don Quichot…

Ik ben een rups in ’t diepst van mijn gedachten Men krijgt van mij zo’n vreselijke jeuk Dus ga ik binnenkort maar naar een beuk, opdat de mensen mij niet meer verachten Verheugt u op een zomer zonder hinder: Dankzij de beukenboomprocessievlinder…

Toen in tweeduizend zestien 't leven zinloos was geworden besloot de Tweede Kamer dat het tijd werd om de dood -de dooie dood, de mooie dood, die troost en uitzicht bood- als optie aan te prijzen aan de geestelijk verdorden Hoewel een ieder dood mocht gaan aan slijt en ongemakken aan minuscule slopers waar men zich geen raad mee wist die lijf…

de geur van madreliefjes doordringt het geboorteland waait door het geweld gekwelde slachtveld met de ijzeren robots die het lijden van het volk begraven lamgeslagen door angst dat zich als een huilende wolk boven de steden der landen uitbreidde alsof we kijken naar een toneelstuk dat ons koude rillingen bezorgt en de adem beneemt…

de tragedie van ons leven is niet de dood, maar wat we laten doodgaan terwijl we nog leven!…

Mag ik jouw tranen drogen, als je de weg even niet ziet? Mag ik dan jouw handen vasthouden, om je te troosten in het verdriet? Mag ik met je meelopen, naar de zon zomaar op elke nieuwe dag? Mag ik dan in je oor fluisteren, alles wat de toekomst dragen mag. Mag ik je kussen, met op de achtergrond de grote maan? Mag ik dan voor eeuwig…

Ze is lief en aardig en zo waardig een echte dame is ‘t en zo fijn het zou een tweede moeder Theresa kunnen zijn alles geeft zij weg de huisraad van de buurman en het spaarvarkentje van de buurvrouw de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van ‘t welvarend…

Toch geef je de moed niet op, dus jij zegt hardop: "ik kan best alleen, jullie zijn overbodig, ik heb jullie echt niet meer nodig".…

Mijn grind vaalbruin, door onkruid overwoekerd, is langzaam weggemoffeld in een stilte die niet ophoudt te bestaan. Weg de cadans van komen en van gaan, alleen de echo’s van het heinde en de verte blijven. Verlangen naar geluiden die verdwenen als geknars van staal op staal, een gele koplamp die de mist doorschijnt, een knipperlicht…

vrouwelijke stem gezocht om voor te dragen tijdens de theatervoorstelling van het leven zij moet allerlei vormen kunnen aannemen; zoals een glimlach of het stilliggend licht op een heuvel zwijgen als een blad dat tijdens de herfst ademloos ten onder is gegaan koorddansen op de rug van een rivier en een enkele keer overleven tussen…

al een condoom om geen overbodige woorden te ejaculeren hier is poëzie afgelopen,er valt niets meer te zeggen…

De stilte maakt woorden overbodig.…

Wanneer zinvol, zinloos wordt zijn verdere loze woorden overbodig.…

wie rondstrompelt in de overbodige tijd volge de mens die zich verliezen kan in het tijdeloze…

Men fluit het staat je goed dat rokje kort geruit overbodig het te zeggen…

stil maar woorden zijn overbodig je ogen putten uit een zoveel groter alfabet…

Niet, niets, nietig Nooit nodig Overbodig Leeg? Neen! Volledig ledig…

Gezonde ex renners geven commentaar Over zes maal tour, een slecht gebaar Hij die zich boven kanker uitvocht Heeft naar een andere uitdaging gezocht Laat deze mensen ook eens na zoveel lijden Als winnaar zes maal de tour uitrijden. op 26 juli werd door ex renners in de media negatief commentaar geleverd op de prestaties van Lance Armstrong…

Je slaat je armen om me heen praten tussen ons is overbodig, je kijkt me aan, en laat me weten dat je van me houdt, meer woorden hebben wij niet nodig.…