Alle inzendingen over pakhuis

Ben verdwaald In dit donkere Pakhuis met Onbekende uitgangen Die voor mij Althans niet Zichtbaar zijn Voel me niet Op mijn gemak hier, Voel me reddeloos Verloren, wil er uit Maar weet bij voorbaat Dat ik me daarbuiten Nog erger voel…

Mensen onthouden al het moois dat ze denken: in Pakhuis Weemoed.…

De meeste middenstanders lijden pijn omdat er bij hen steeds meer wordt gejat. Men is die criminelen meer dan zat want ook de pakkans is bijzonder klein. Maar hoort…, de winkeldief spreekt onbevreesd: “Míjn pakkans is nog nooit zo groot geweest!”…

In dat pakhuis lag alleen nog verstarring opgeslagen in onwrikbare rekken lagen de gereedschappen aan elkaar geklonken en in een hoek stond rechtop een roestige overall met niemand erin. -------------------------------------------- uit: 'Een staanplaats aan zee', 2000.…

De slaap is een schurftige bedelaar steeds minder vaak vindt hij de weg naar mijn deur bang als hij is van mijn grijnzende honden, zie ze snokken aan hun roestige ketting Ik nam een kijkje in mijn pakhuis van klein ongenoegen en groot verdriet haalde wat rag weg en zag wat kasten op een kier, de jaren '90 maakten goede sier....…

Van jong en vitaal naar oud en gebroken Van een doos vol herinneringen naar een pakhuis dat uitpuilt van het verleden Van een bloeiende toekomst naar een angstig aftellen Wat is mooier? Hopen en groeien of terugbeleven en afsterven…

Als muisgespuis je pakhuis komt bezetten Zijn voor de kruidenier de rapen gaar Hij zit met allerhanden in het haar En moet meer dan tevoor op kleintjes letten. Maar Appie liet zich niet het veld uit slaan En nam snel extra vallenvullers aan.…

In ‘t pakhuis van Sint staan van kelder tot dak de Pieten met schaar, stift en plakband paraat en bouwen de hoogste kadostalagmiet. De Sint ziet het aan met gelaten gelaat. Met jarenlang pietdebat in het verschiet houdt hij onverklaarbaar genoeg zijn gemak. Het is of die knar van commotie geniet.…

rovers slopen 's nachts het pakhuis binnen dat tot de nok toe gevuld was met herinnerigen meedogenloos maakten ze het interieur met de grond gelijk een beroofde man zoekt in het puin vergeefs zijn verweesde zelf hij slaat met een hand op het onttakelde hoofd: help houd de dief het wankele gelijk aan ziijn…

Maar zeg eens, waarheen gaat de pijn waar stapelt zich het hartzeer op waar moet je voor mijn liefdes zijn en waar blijft het lied in mijn mond, is er een pakhuis voor dakloos geluk? Zeg me, waar gaat verlangen heen. ------------------------------------ Uit: 'Eeuwig leven', 2017.…

. ------------------------------------------------------ uit: 'Een kat in een vreemd pakhuis', 1993.…

daar in 't vreemde pakhuis waar het overmaats geluk de overhand gekregen had was ik genode bruiloftsgast de toekomst liet er zich zo vrolijk soepel aanzien dronk uit de overvolle bolle glazen zo zelfgenoegzaam als zij was maar tussen mijn twee oren zette zich een ongemakkelijkheid vast die zich verspreidde als 't klamme zweet daarna nog…

wij hadden door de honger geen ontlasting mijn broer en ik, vooral hij was een leeg pakhuis een vreemdsoortige bouwsel waaruit zijn botten tevoorschijn kwamen bij elke zucht soms vonden wij op straat een broodkorst daar wierpen wij ons op, als waren wij hondjes onder de smalende gezichten hoog uit holle vensters donker waren de uren, zwart…

ik ben vandaag het pakhuis ingegaan vol afdankertjes uit mijn leven heb er nooit naar omgekeken zoals anderen struinen in herinnering toch kwam ik tal van onverwachte zaken tegen die mij niet goed zijn bijgebleven met die oude kinderwagen heb ik bij weten nooit gereden was zeker ooit mijn oma’s heden tussen stof en grijze raggen…

De patriot, de oerconservatief Verdeelt en heerst, in 't pakhuis van de tijd Waar hij zich zeker waant, besluiten mijdt En de gelegenheid hem maakt tot dief Gods water vloeit van akkers naar de dorpen De wei, de es, de visafslag stroomt leeg Het relvolk hokt bijeen in stad en steeg De bijbelbelters voelen zich verworpen Opgehitst…

Ook gij, in uw bescheiden woonverblijf In krakerspand of in een mobil home Of in uw gloednieuw doch nog vreemde pakhuis Gevangen in uw luxe cruiseschiphut, Vermijd te allen tijde permanente Op schaal gebouwde waterdichte tenten Er dreigt een ware orang-orang bende Die uitbreekt bij de waterfoodsupply Der Kampf ums Dasein is…

ik heb een pakhuis gekraakt een hal opgelapt tot nest hoog en kaal in het dal leunend tegen de bergflank één ruimte die open staat ramen knipogen hoekig als ik het ijzeren gordijn sluit één kier laat één bundel van de schemer door steunbalken liggen bloot zuilen dragen vloer en dak bloemen, kaarsen en linten tot een halve maan geschikt…

zolang ik uit mijn ogen kijk, zolang ik door deze dagen ga, mijn hand bevestigd in een vrouwenhand: een spiegel vóór het omklemde hart van wie doodloopt, zijn angst ophoopt, zolang ik mijn hand houd in die hand; zolang zal ik het blanke huis verfoeien met zijn grondslag in zwart slijk zolang zal ik er woelen als een kat in een vreemd pakhuis…

In het pakhuis woont mijn suikertante. Ze heeft het koud in haar stilte. Ze broedt op haar gedachten en een kwaad verdriet mengt zich door de nachten. Ze gaat alleen naar de markt tussen het rumoer, het gekrijs van warm aanbevolen appels. Maar de liederen van de zigeuner stemmen haar mild.…

De ster knipoogt al boven de koepels Een zwijgende gids lonkt de klanten naar de tempel Een pakhuis voor pakjes. Gloeilampjes spreiden het helend licht Spelen in het sneeuwkleed Als in verpulverd glas. Geef de radio een trap Demp het gejank over granaten en gruwel Draag de schotelantenne naar het stort.…

knijpen verkrampend sneetjes in mijn schouders Met trage roeibewegingen vaart het puntje van mijn tong langs de huidplooien rond jouw g-spot In de stijgende verhitting als in een op hol geslagen kernreactor ontaardt de climax als een verwoestende oerknal Jouw stem, een harde kreun een schokgolf hoorbaar tot aan de stadsgrenzen Als een pakhuis…