Alle inzendingen over pek en veren

de boodschapper heeft het gedaan met pek en veren overgoten erft hij de pijn en het verdriet... is er nog iemand die het ziet..?…

Maar het zijn ook deze ban-dieten, Die je met pek en veren begieten.…

Ook Winnetou valt aan de woke ten prooi En in zijn spoor volgt snel Old Shatterhand Daarna de wigwam en de tipitent En pek en veren voor de Indianentooi Ook vogelvrij verklaard is Arendsoog Dus schiet...maar liever niet met pijl en boog…

Pek en veren stonden klaar. Net op tijd kon de ridder ontsnappen. De bel, weer een lesuur voorbij.…

Mijn stem verwaait in dove oren van een feodaal gezicht jonkvrouw in ivoren toren neerbuigend naar het volk gericht geen liefdesluit zal haar bereiken in de kilte van kantelen hartenvrouw gaat over lijken om gepeupel te bespelen smeer haar in met pek en veren geen laken het ontsnappen waard wil haar laatste vloek bezweren vanuit de schede…

en veren om dan, door niemand nog verwacht fluisterend te beweren : Ik besta !…

Zijn aard en meesterschap door tijd de imperfectie heeft doorstaan, blijft hij dichterlijk bij de aarde, teugels van de ziel die ongezien liet weten de plaats en waaraan hij is aan opgegaan, onmin over literaire wetten, pennen- streken op Icarus wieken, smelten in de knipoog van de zon, wat overbleef was pek zonder veren.…

Het schijnt geweldig te zijn om te sneren, De schrijver die de vaste vorm nog eert Geheel met pek en veren in te smeren Omdat hij taal noch teken wendt of keert En graag met oude woorden nog jongleert. Kritieken zijn niet van gebakken lucht, Zijn werk, alweer een ouwe lullen-vrucht. Het mager schrijversvolkje vloekt en zucht.…

Kleine vogel, pek met veren. zeg het woord en ik zal je leren. Over stijve kragen, vieze schonen. Over hoge lagen en valse tonen. Over lege zalen, ouwe sokken. Over vergeten verhalen en gebroken stokken. Over zure geuren, droge koeken. Over kille kleuren en natte doeken. maar ook over volle glazen, gulle buien.…

en veren op het onvoltooide lijf.…

Tijdens opgravingen rond het verdronken eiland Pampus, begin deze maand, is een amateur-archeolinguïst gestuit op een bijzondere munt uit de tijd dat arme laaglanders en rijke hooglanders elkaar met pek en veren de tent uitvochten... _______________________________ Rijk rijm is voor de arme pietermannen Al waren guldens harder dan florijnen…

en veren te ondergaan, te denken in de handeling, al bleek dat altijd wat gering en buiten het bereik waar het meestal toch om ging, wentelde ik door tot de laatste trekking is geschied, blijft het een merkwaardige speling van het lot in een ongeldige niet.…

, de ander met veren in de morgenstond, als een wolf in schaapskleren.…

Besmeurd werd ik met veren en met pek, Correctievloeistof was niet aan te slepen. Mijn rijmpjes zijn weer aanstootvrij en ‘clean’, Ik vrees dat ik ze elk jaar moet herzien.…

Als dat: dus een bed vol van veren, om te proberen?…

zag de zak met veren ineens een anders zijn door met pek te teren publiekelijk scheiden met schande vastgepend hun daden eindelijk gekend ooit was er eva en de slang kaïn en zijn abel judas de verrader van het span toch gaat de schepping door komt de zoveelste verrijzenis halleluja zingt het engelenkoor…

En nog immer loeren veren weer opnieuw in pek verpakt uit de diep verscholen goten waar die smet nog immer plakt.…

Schaduwen gedrenkt in pek, omgeven door honden met twaalf witte tanden: het tikken van de verwelkte klok vol minuten, het hissen van wind rond de deurbel. Dan maar de stap naar de koude nacht, bedorven hoop, een koud vel, een pot orchideen op een vers gedolven boek.…

Op dijk en muren waken walkuren met goedendag en kokende pek.…

Op televisie werd onlangs bewezen -Soms is het medium nog niet zo gek Smijt het eens niet met veren en met pek- Dat je van trauma’s zeker kunt genezen Dat de herinnering uit lijf en leden Vervaagt en dan uiteindelijk verdwijnt Er afstand tot het gruwelijks verschijnt Het voelen weer uit het gevang kan treden Het is een zoektocht om te…

Met werk en pek een boot gebreeuwd. Genaderd het land waar niemand landt. De naden werken. Zinken. Geschreeuw. ------------------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1996', 1997.…

Waarden werden waziger: van Woerden, naar Wierden, naar Werden: oostwaarts laverend in pek en veren, varend op pikzwarte inkt. Het harde hart stinkt. Mijn pen verdrinkt. Peilloze diepte, nacht, golven. Man van Mars, wolven. Tweeling in de trojka, naar het abattoir.…

Voor vaderland en eigen zichtbaarheid smeert menig kandidaat met pek en stroop. En niemand denkt in navelstarensdrang nog aan de Catalanen in ‘t gevang.…

ver onder mij - o grimmig gerucht- stapelden getijden zich op, verzwegen het vormloos brok, aaneengeregen- beklijfde als lucht-kasteel overspoelde de mijmering over stille geheimen omdat ik mezelf had verloren- in hoe de duiker toegang zocht tot verzonken sporen……

De donkere verroeste blaren maken Aarde in november weder vruchtbaar. Alom gespreid liggen de plassen bloed, De ritselende bloedstroom ruist, Wanneer de wind de gele bodem veegt. De bomen worden zienlijk kaal, alleen De kruinen van de sparren staan nog vol Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven Naar…

Ik spoel jouw goor geweten met pek.…

Het vernedert hun gebeuren, verzaakt aan de korst, vergiftigt vergiffenis, en schilfers nijd vergrijzen wat het maakt tot een geschiedenis waar zij niet is: tot zij zichzelf hervinden in gemis, regent het pek op lust, en leegte klaart hen uit tot schande die hun leed vergaart.…

ja, dans maar door door de straten naar het vuurwerk op eeltloze voetjes van roze hoop je appt, dus je leeft je accu is nog boordevol geef een - Like - aan het leven, voordat je het niet meer terug kan vinden je hebt zoveel tijd te verspillen aan lange omwegen, en er is geen haast bij en dan gaan we alles anders doen als het op jou…

er vallen duizend bommen op Den Haag het Binnenhof verandert in een krater het Huis ten Bosch bezwijkt en niet veel later komt ook de Haagse Toren naar omlaag het Kurhaus en de pier bestaan niet meer en het Bezuidenhout is weer veranderd in een kerkhof waar het bloed meandert de stilte doet weer denken aan weleer gelukkig is het allemaal…

waar blijf je ik wacht een geluid een auto een voorbijganger maar niet jij kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam jij bent zo ver van mij verwijderd ik zie de muur groeien maar kan het niet verhinderen steen voor steen wordt hij hoger jij neemt een zijweg ik verdwaal zal ik de weg naar jou nog vinden ik zoek hopeloos reik…