Alle inzendingen over ploffen met klapper

wat gaat er boven leven in een zweefballon wind met kleine zuchten bij heldere luchten lekker vastgebonden aan een touwtje in een kinderhand aan een winkelmand niet bang te vallen wel voor knallen speldeprik sigarettepeuk een klapper dan ik ga ploffen man…

Hij had een droom als Martin Luther King. Maar plots werd hij als Kennedy vermoord. Zijn uitvaart als van Di was ongehoord. Ons wacht nog slechts een enkel ding: Wacht maar tot ik dra mijn zakken vul Met popmuziek in “PIM, THE MUSICAL”.…

Je komt terecht in een gespreid bedje op een affuit en paardenhoeven ploffen op het asfalt dof en dof.…

Hij schommelt mee in zijn satijnen bedje boven een affuit en hoort niet meer de hoeven ploffen dof en dof op straat.…

Vleugels klapperen een torenvalk blijft biddend in de lucht hangen.…

een schot voor de boeg dan bulderen de kanonnen over de heide doffe ploffen symboliseren veiligheid oefening baart kunst zegt men dikwijls... laat de Russen maar komen…

neem een meerschuimen pijp blaas als bezeten dromen naar de wolken zie hoe ze ijl en fragiel uit elkaar ploffen voorspelbare nederlaag tot stukspatten voorbestemd misschien is geluk vorm geven aan de droom…

Lichaam Vertel me jouw verhalen Zing de ballade van mijn weifelende handen Klapper mijn tanden Ril me los uit permafrost Rol de stilte op Huil de steen uit mijn hart…

de dag verdwijnt in stille zuchten verdiept het heelal door een spectrum van gedichte kleuren zwarte veren van de droomvogel klapperen nog zij dragen het leven in ivoren tinten verheffen de nacht…

op de kortste dag zijn je dromen het langste over zomertijd bij kale takken werken piepkleine knoppen aan een nieuw begin de noordenwind raast, keukenramen klapperen, het laatste blad valt…

klapperende blote tanden rillender dan rillend kippenvel knarsende schollen op mijn hoofd ijsgepriemde kierige ogen bevroren sneeuwstijve knoken aanvriezende polaire adem maar ja, de hond moet uit…

Onstuimigheid is in het vallen van het blad is weer begonnen de wind veegt over het land hardnekkig klapperen vaandels en vlaggen er drijven bladeren als tollen het tempeest ik zet mij schrap het wordt een feest…

de motor scheurde geluid in de lucht die dichtsloeg met een serie vacuüm klappers de blinde helm het patserpak met stoere laarzen pasten niet bij de frêle gestalte met bedeesde lach hij heeft de motor maar laten staan is via de achterdeur in alle stilte weggegaan aandacht en bewondering zijn niet zijn deel geworden was…

Ik denk dat ik vanochtend na het scheren, Voor al die klappers ga applaudisseren.…

de waarheid is meedogenloos hartverscheurend doet soms zo zeer veel minder eerlijk dan gedacht ontluisterend danst als een dobber op en neer wordt soms hooglijk veracht ze is de kokosnoot die op je hoofd valt je wakker schudt kan leiden tot de dood maar binnenin heeft al die tijd gewacht met eindeloos geduld haar melk zo romig…

Nu is de vuurwerkramp in Enschede Op deze dag precies drie jaar geleden En wenste men op tal van plechtigheden Een 15-klapper voor André de V. Maar die is, net toen men hem aan wou steken Geen cel- maar meer een blindganger gebleken…

soms hoor ik nog het zachte ploffen van je dobber alsof ik jou tussen 't riet ontwaar terwijl het beeld verbleekt de zon hier warmer schijnt weemoediger ondergaat waar je verstrooide lichaam met de tijd verzonk, je ziel voorgoed met je oude stek verweven blijft…

Het leven van een kip is voorbeschikt, De meesten hebben het niet best getroffen, Zo 'n soepkip staat te zijner tijd op ploffen, Je snapt toch niet dat elke kip dat pikt. Te laat bemerkt zij dat -o, droefenis - Haar leven in de soep gelopen is.…

The House of Books is enigzins van streek Door een tekstregel of tien over Exota Wacht de uitgever een torenhoge nota En zeker niet de klapper van de week Als de rechter vindt dat onzin is beweerd Wordt de oplage wellicht gecryomeerd…

zo boom, je bottelt al zie ik, knoppen in je oksels die op ploffen staan springseizoen, zeg je terwijl ik sta te jumpen in maartse kou het lijkt of je lacht ja, loop jij maar uit ik kom pas terug als krokussen en narcissen de vlakte kleuren rond jouw bolle bast en jubel dan maar over het lentegebeuren ajuu,…

auto’s ploffen als kastanjes. onmacht dirigeert de flatbewoners geluiden keren in nachtgewaad langzaam tot rust elk vuurtong krimpt, sist een groot risico uit. bijvoorbeeld ik in rolstoel…

diep onder de korst is een schok verwekt platen drukken elkaar op tot splinters en scherven de golf plant zich verder in een ring die uitdijt in rimpels er wellen pluimen op die ploffen in een krater alles wat leeg was moet terug vol zoals de holtes in kalk de mijnschacht die verzakt een gedrilde speurhond klimt over puin hij…

In Mali ploffen ze spontaan. Je moet er niet te dicht bij staan. Nu twee soldaten moesten sneven, zegt Hennis 'innig mee te leven'. Wat ik nu zeg, hoort men niet graag. `t Was 'Friendly Fire uit Den Haag'.…

zwart krullen donkere wolken geen zilveren lijntjes boosaardigheid sluipt in als egoïsme opkruipt ademhalen benauwend is huiveringwekkend de stilte die valt als woorden genegeerd worden een deur knalt dicht keukenkastjes klapperen storm op tilt…

een gure frisse wind witte bloesem aan een boom de herdershond in het veld in de voortuin staat een kind wit met grijs gekleurde luchten hemel wordt allengs bedekt door klapperende vleugels van ganzen die naar 't zuiden vluchten…

In kippenkring is blij gereageerd Nu Unilever is gestopt met ploffen 'n Hen verklaart: 'Dat noem ik nog eens boffen We kregen onze kont niet meer gekeerd.' Ze kakelde: 'Het leven wordt nu beter Misschien per kip wel twintig centimeter.' -------- Unilever stopt met het gebruik van snelgroeiende plofkippen.…

Het piepende geluid van de scharnieren laat de deur klapperen in het heden problematiek waar wij nooit omheen draaiden te groot, voor herinneringen van het verleden.…

hij is meesluipend maakt zelden klappers vooruit rechtdoor neemt nooit zelf initiatief leeft naar regels erkend ook administratief beent sparend bij op tandjes en trappers lepe leipheimer laat aanhankelijkheid zwaar wegen pas contre le montre zal hij solo de tour aanvegen…

Nachtelik vliegen vogels van de wilde wingerd weg Schrikbeladen klapperen vlerken dof in deemstering Knakgeluid van takken veelvuldig kort ontsluieren_ _ _ _ _ vlerken _ _ _ één ogenblik niet-herkenbare ruimten de ruimte is van knakkende _ _ _ _ vlerken _ _ _ _ vol Plotseling zijn…

nog staat een raam te klapperen waarin gordijnen scheuren door glas hoorbaar sijpelt dood en stilte uit een wijk die ooit springlevend was een beeldverslag van slachting die toen gaande bleek gaat achteloos voorbij shots vol ellende zijn er tientallen op rij met de knop omzetten denken ze gelukkig zijn wij daar niet bij…