Alle inzendingen over redenerend

Af en toe heb ik te veel gezien te veel gevoeld veel vaker nog te weinig breekbare woorden zwerven door mijn hoofd maar er zitten gaten in mijn denken nieuwe ideeën vallen daar vaak door voorgoed verloren als waren ze niet geboren maar toch kan ik niet anders dan erkennen dat jij het was die mij er toe bracht het leven opnieuw…

Een mens speelt graag, bij voorkeur met lievelings- redeneringen.…

Recht is de rug krom de redenering, ik sla kruisen in de lucht en wacht op bezwering Waar hij is voor mij de verlossing nabij.…

Wat kan het mij verschelen, Redeneren velen, Spelletjes voor intellectuelen. Vaak is niet hoe je iets schrijft Maar zegt, wat hangen blijft.…

Glashelder zijn je idee en mening je opvatting, redenering Je doorziet wat goed en fout blijkt Wat verder reikt dan bodem of kurk van 't glas Wat de drank of vloeistof was.…

een hulpje voor de domme medemens: een chip die net als jij kan redeneren maar slimmer, dus je kunt er wat van leren die komt snel op de markt, zo is mijn wens nu heb ik zelf voldoende aan mijn brein maar Rutte niet, voor hem is het wel fijn…

Na de verzuiling Komt er opstand Van binnen uit Vanuit het volk Dat is een advies Aan de regering Die zonder goede redenering Besluiten neemt over ons hoofd Opstand vanuit het volk Is dat goed of is dat slecht Het is levensecht…

Zo tonen redeneringen die dom zijn fraai aan dat niet alleen bananen krom zijn.…

voor even was jij weer dicht op mijn huid je leek mijn hart zacht te bewegen zo zacht, het kloppen van een trage tijd dwars door het redeneren het rimpelloze spreken in dromen die weer snel verloren gaan als ik mijn hoofd omhaal…

elke avond met haar Dat ik het niet voelde Net als overdag met hen Observerend Sportend; werkelijk geen Centje pijn Het was als elke avond met haar Nadat het was gebeurd Net als overdag met hen Denigrerend Spottend; leven was niet Altíjd fijn 'k Verlang, als elke avond naar jou Naar toen jij hier nog was Net als overdag naar werk Redenerend…

Wat hij niet kent vindt hij er vreemd uitzien. Het vreemde vindt hij lelijk. Het lelijke maakt hem bang. Iets waarvoor je bang bent is gevaarlijk. Vasthoudend aan de schone schijn van het vertrouwde wordt hij een wereld op zich. Hij gaat er vreemd uitzien. --------------------------------------------- uit: 'De druiven die te hoog…

Hotel plus duif anachronistisch denkraam neverland is hier bewustzijnsveranderend wat ik doe is vreemde stemgeluiden echoën ijlend na zijn de oude wilgen ware monsterbomen sarcastisch redeneren sneeuw op mijn lippen tijd van de nacht en elke duizend keer het gewaar worden doet :)…

Het broze redeneren is op de grond gevallen en rinkelt nog wat. De superieuren vegen de scherven of wat er van over is achteloos in het pedaalemmertje. Bitterballen worden weggespoeld met een goed glas wijn. De mond wordt afgeveegd. Vanmiddag komt de schoonmaak, we gaan over tot de orde van de dag.…

De hoogste baas destijds van Rotterdam Heeft al zijn nota's nog eens nagekeken En zag dat hij - na intensief gereken - Tot zevenhonderdduizend euro kwam Niet onterecht, zo kan men redeneren Maar 't is toch wel gepeperd declareren (Ex-burgemeester Peper van Rotterdam eist een voorschot vanwege de schade die hij geleden zou hebben na beschuldigd…

Het diepe zoeken in de spiegel stel ik mijzelf de vraag in de ogen zoekend vind ik het antwoord als een complex probleem vat ik mijzelf samen in documenten in redenerende modellen wiskundige berekening als antwoord in kleinere begrijpelijke delen Ik verstuur mijn data en bewaar een kopie van het originele bestand Het diepe…

De dichte mist trekt eindelijk op nu tekenen beelden zich af flarden van het verhaal blijven hangen hierdoor kan ik verder redeneren nu maken ook emoties zich los het is nabootsing van mijn handelen dat nu weloverwogen geuit kan worden het is nu toch op het juiste moment waarop ik het wilde en plande jij past nu helemaal in het plaatje ik…

Laten we allemaal een schaduw na op aard is dat wat ook de zon ons gebaart, een boom, een mens zelfs een struik fluitenkruid tot op een dag het andere licht dit alles terugfluit. Ik snap wel waarom vogels daarom in zwermen vliegen sporen zijn dan moeilijker te ontdekken ook op de grond als je als deel van een vlucht in de lucht over de landerijen…

prachtige stroming meegezogen, op de melodie van de wind brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen stuurloos aanschouw ik de schoonheid terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend sta plots oog in oog met iets wat eindbestemming heet, voelbaar is het gelaten word ik me bewust van waar het lot mij heeft gebracht, verzet komt naar boven, ik redeneer…

prachtige stroming meegezogen, op de melodie van de wind brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen stuurloos aanschouw ik de schoonheid terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend sta plots oog in oog met iets wat eindbestemming heet, voelbaar is het gelaten word ik me bewust van waar het lot mij heeft gebracht, verzet komt naar boven, ik redeneer…

Een redenering in argumenten lijkt even ver en nergens het hart te raken. Argumenten vinden nergens grond. Zij blijken op de aangesprokene geen enkele indruk te maken. Woorden, argumenten vanuit het hart suizen driehonderdvijfenzestig graden in het rond. Nimmer kunnen zij ergens aan een waarheid raken.…

Ze kunnen niet redeneren zoals wij. Dieren kennen de redenen niet, hoe ze anders kunnen worden, waarom ze beter kunnen zijn. Ze bezitten de intelligentie niet, om te grijpen naar de macht. Onlangs heeft een zelfgekroond virus de wereldmacht gegrepen. Homo sapiens wordt op haar plaats gezet.…

Ga ik aan het redeneren, Dra ben je het luisteren moe; Stil geeuw je achter je handje, En je kijkertjes vallen haast toe. Wil ik je dan duchtig brommen, Je zoent al mijn brommen weg, En je omtovert me zo met een lachje, Dat ik niet meer weet wat ik zeg.…

Diep van binnen ligt de aanleg tot verantwoording van gedachten redeneren over brengt verlichting optreden in onstuimig voortgaan steeds weer hetzelfde vastgezet in zijn wezen brengt hij de dag naar de nacht er zal weer rust ontbreken denken over zijn leven intensief is wanordelijk terug naar het bewuste ik intreden in zijn…

Ik geef me zonder redeneren over, aan wat mensen liefde noemen. Aan leven voorbij oorzaak en gevolg. Aan moed en liefde zonder logica. Aan zinvol leven zonder vrees. Aan leven zonder strijd.…

Zo Dom te zijn als Utrecht, Trier of Keulen zo stevig vastgenageld, zo alleen te staan, bereid je af te laten beulen door wind en kou en regen, stil als steen Je hoofd een koepel met twee hemisferen de binnenwand van engelen bekleed waar het gezang weergalmt, het exulteren van heel de schepping die zich heilig weet Zo dom: geen redenering…

Ga ik aan het redeneren, Dra ben je het luisteren moe; Stil geeuw je achter je handje, En je kijkertjes vallen haast toe. Wil ik je dan duchtig brommen, Je zoent al mijn brommen weg, En je omtovert me zo met een lachje, Dat ik niet meer weet wat ik zeg.…

verworpen zijn de jaren die mij heben verlaten, al zijn de seizoenen nog bij vrucht der kennis bruinrood van het verdorvene en het blauw van het zeer dat nu uitgestorven blijkt, al liggen er duizenden zomers te koelen aldaar waar het smeltwater de hemelen deed treuren niets ontzeggende redeneringen dansten als zijde glansende klanken…

Dus geen hoera jippie of juichen voor mij, het is krom mijn bestaan als een kromme redenering, er klopt haast niets van, ja, ik zou ook wel graag een keer niet willen klagen, maar met zo- veel ongeluk heb ik daar recht op. En ook om dat te verwoorden, en waarom ook niet?…

Ik redeneer en constateer dat mijn psyche is in twee. Begrijp mij God 't is geen gespot al mijn kritisch vragen. Evenmin heeft het zin om bij wie dan ook te klagen. Vaak gedacht in de nacht is het fictie of een feit. Ik ervaar weliswaar steeds meer uw aanwezigheid.…

Het winnen leek niet belangrijk, falen werd een spel Maar hevig werd extreem, en toen ging het te snel De weg naar het einde was nog te lang Diep van binnen, tegen verlangen in, was ik te bang Dat mijn doodswens me in leven hield leek men te negeren En ik was te ver heen om nog te redeneren Voor jou heb ik gevochten, ik wilde naast je staan…