Alle inzendingen over reiger vis

Ik ben een eenzame reiger en leef aan de waterkant ik vis naar wat ik kan krijgen desnoods eet ik uit uw hand ik ben een blauwe reiger en verschuil me in het riet ik kijk heel diep in het water maar veel blauw zie ik niet laatst had ik per ongeluk een piepkuiken in mijn bek dat werd me niet in dak afgenomen nu vis ik op een andere plek…

Hij staat geduldig aan de rand van het water op vis te wachten...…

OVER EEN REIGER Een reiger zag eens, op zijn vlucht, een vijvertje vanuit de lucht, en had een vaag vermoeden dat, zoals het hoort, er vis in zat. Dit liet hij weten aan een maat. Die sprak tot hem, na kort beraad: ik laat je niet in ’t ongewisse, zal het wel even uit gaan vissen.…

Toen ik nog een visje was, zwom ik de hele dag, in een grote plas, tot ik een reiger zag. Toen was ik er niet meer, ik zie het voor me, elke keer, het was afschuwelijk begrijp je. Nu ben ik, een engeltjes vis, en dat vind ik, niet mis!…

zie daar een vis met grote vijverangst zijn ogen nemen droog het nat gewaar benauwd en glazig vangt hij grauwe staar uit blik van pseudo-reiger allerwrangst…

Zo stond ie laatst daar in een wei, De snavel vol, een flinke vis. Maar kon die ooit zijn keel voorbij? Ik twijfelde, maar had het mis! De reiger schrokte, hapte, beet. De vis, die moest en zou naar binnen! Maar voordat ie de keel ingleed, was reiger bijna buiten zinnen!…

vis onbeheerd achter gebleven heerlijk ter afwisseling de reiger vist de ovale aanwinst bij een hoekperceel leeg verschalkt en passant enkele forse oranjeklanten in een belendend rond pronkstuk met rotspartij en frivole waterplanten keert tegen het einde van de middag voldaan terug naar zijn domicilie krant kopt: overlast reigers groeit…

Statig brengt hij zijn vis Meters ver aan land, laat hem Los, laat hem Spartelen in 't gras. Zijn hals tussen opgetrokken vleugels Een slordige S, In treurende houding Staat de reiger Vóór zijn stervend ontbijt. ----------------------------------- uit: 'gedichten 1954-1983', 1984.…

Iedere avond als het schemert Staat hij helemaal alleen Aan de kant van zijn domein Te wachten op één been Ik twijfel altijd na een tijdje Of hij nog wel leeft En weet het pas echt zeker Als hij Vis te pakken heeft Tegen schemerdonker vliegt hij op Zijn kunstje weer gedaan Met opgeheven hoofd kan Reiger In ’t Nest te ruste gaan…

Het zijn zulke vragen die ons gaande houden, die ons ijl als een reiger peinzend aan gindse waterkan doen staan, veinzend, jagend, het heldere water een verschrikkelijke spiegel - vind zo verdomme maar eens vis, we zien alleen onszelf, vermoeden onszelf in het betoverend rimpelen. ---------------------------- uit: 'Maar zingend',…

Stil gefocust op vis aan de oever zoals reigers.…

Een blauwe reiger, landend tussen ’t riet, een vis die schoonheid in de diepzee ziet. Maar dit gebazel helpt me vast geen zier daar ik uw vrouw zie als een lekker dier.…

De reiger wijkt weg met een trage vleugelslag – de zon gaat onder.…

mijn droom waarom maakte je me wakker al mijn liefde tevergeefs mijn droom blijf mij bij blijf bij mij…

een reiger zo droom ik de dagen door een reiger grijs van rug en wit van buik wachtend op een rimpeling…

De vis beet, en ik ving de vis. Ik doodde de vis, ik kookte de vis, Ik at de vis, de vis at mij. De vis was giftig, ik moet sterven. De vis groeit in mij, ik verminder. Zijn bek bijt en zijn vinnen steken. Ik ving de vis, de vis ving mij.…

je zou denken die vis in de maresingel van de sleutelstad bij de uitlaat van de gasfabriek waar het water warm uitstroomt en het aangenaam toeven is heeft zijn langste tijd gehad steltloper streed aldaar op leven en dood met vinnige opponent onvast tussen kaken die terugbeet om die visvreter te kraken met meer grip naarmate de tijd voortvlood…

ik ben geen goede reiger ik sta niet roerloos aan de oever van een plas de vissen mijden mij de kikkers kijken wel uit hoe hard mijn snavel ook is ik kwets het zachte vlees van mijn prooien niet ik ben geen goede reiger…

schuchter zonlicht streelt het oude park, dommelend onder nevel en dauw tot ‘n zacht en stil ontwaken in wazig ochtendrood verzonken staren bomen nog roerloos voor zich uit aarde hult zich al in lichter kleuren veegt de dag weer gaande weg de morgen geurend tegemoet in de vijver hapt een vis nog loom naar lucht, begluurt een reiger…

Er zitten nu wat reigers bij ons hier op de plas die komen hier weer wonen tussen het rietgewas. Dat komt omdat het schoner is en ook door ons klimaat zodat dat beest weer terugkomt en hier broeden gaat. Toch ben ik met die beesten niet zo in mijn sas misschien zou dat zo wezen als ik geen kikker was.…

Een reiger roerloos in een sloot, een kikvors geeft zich bloot, door de zon in slaap gesust, zich van geen kwaad bewust. De gevolgen laten zich openbaren, kikkers zijn voor reigers etenswaren. Met de snelheid van het licht, zijn lange snavel goed gericht, hap, slik weg, Sorry kikker, dit heet domme pech.…

Hoog wankel wiekend betreedt de trotse reiger zijn verwende nest…

je ontgaat mij niet ik zag je weer van heel nabij ik keek je aan en zo deed jij in je ogen zag ik vijvers vogels vlogen uit het riet alleen de reiger bewoog zich niet…

Op het stoppelveld een grote blauwe reiger zo onopvallend…

Dwergeiken huiveren snijdend is de wind verfomfaaid baalt het land geen reiger laat zich zien…

Een reiger vloog op hij haastte zich evenwel op zijn manier niet…

in volle omvang het hemellichaam zwevend op reigervleugels…

Heeft het leven je Nu gegrepen, of op Het laatste moment verlaten - Roerloos staat het levend Standbeeld zich te koesteren In de ochtendzon die deze Morgen hemelse kleuren Verschaft aan alles dat Zich onder haar bevindt - Ogen die niet bewegen Maar alles zo scherp in de Gaten houden - het leven Trekt eindeloos aan je voorbij…

de reiger roerloos aan het water met een plan spiedt met strakke blik…

roerloze reiger uit het niets flitst haar dolk en spietst een zilvervis…